Coöperatief leren van Spencer Kagan
Spencer Kagan is een gerenommeerd auteur die meerdere onderzoeken naar coöperatief leren heeft uitgevoerd. Dit soort teamwerk is anders dan de manier waarop leraren tegenwoordig kennis overdragen in de overgrote meerderheid van scholen en instituten.
In feite is het een nieuwe methode van groepsleren die de studenten helpt om belangrijke persoonlijke groeivaardigheden te ontwikkelen. Na uitgebreid onderzoek te hebben gedaan, deed Kagan een voorstel over wat algemeen bekend staat als coöperatief leren. Hij organiseerde de coöperatieve methode op een veel flexibelere en effectievere manier.
Het stelt mensen in staat om via dynamische processen over complexe en generieke onderwerpen te leren. Kagan publiceerde een artikel in Kagan Online Magazine waarin hij uitlegde dat deze methode als een spel is dat mensen laat leren terwijl ze worden vermaakt. Laten we dit verder uitleggen.
De principes op een rij
Toen Spencer Kagan de structuren van zijn voorstel voor coöperatief leren ontwierp, bedacht hij vier basisprincipes die we altijd in gedachten moeten houden als we deze vorm van lezen in de praktijk willen brengen. Dit zijn in feite de fundamentele elementen van dit soort leren.
- Positieve onderlinge afhankelijkheid: dit wordt bereikt door de verantwoordelijkheid voor het afzonderlijk uitvoeren van de toegewezen taak te vervullen. Ook moet de hele groep het eens worden over de antwoorden en strategieën die ze willen gebruiken om een specifiek doel te bereiken.
- Individuele verantwoordelijkheid: de acties van elk lid van de groep hebben rechtstreeks invloed op de groep als geheel. Natuurlijk kan deze impact positief of negatief zijn. Elk lid is verantwoordelijk voor het uitvoeren van zijn taak in het belang van de rest van de groep.
- Gelijke deelname: Alle groepsleden moeten gelijke kansen hebben om deel te nemen aan de activiteit. Een zeer belangrijk onderdeel van dit principe is dat het werk in het begin gelijk verdeeld moet worden. Eén lid zou niet meer werk moeten hebben dan een ander lid.
- Gelijktijdige interactie: alle deelnemers moeten met elkaar communiceren. Hierin is belangrijk dat ze hun mening met elkaar delen, hun emoties over het werk uiten en gezamenlijke beslissingen nemen. Als er een gebrek aan interactie is, kan de groep uiteenvallen, wat het bereiken van hun doel zou kunnen belemmeren.
Coöperatief leren stelt studenten vervolgens in staat om:
- Teamworkvaardigheden te ontwikkelen.
- Probleemoplossing te verbeteren.
- Hun vermogen verbeteren om een bepaald uitgangspunt te verdedigen.
- Te leren luisteren naar anderen en hun ideeën respecteren, evenals hun eigen ideeën uiten.
De voordelen van coöperatief leren
Coöperatief leren maakt de implementatie mogelijk van een reeks structuren die werken met specifieke principes en duidelijke doelen in de klas. Elk van hen kan worden toegepast in verschillende vakken, zoals wiskunde of taal. Dit betekent dat coöperatief leren ook kan werken in vakken waar je het het minst verwacht.
Een heel belangrijk feit over coöperatief leren is dat het kan worden gebruikt om verschillende soorten studenten te onderwijzen. We kunnen zien dat de meeste scholen en instituten een traditioneel onderwijssysteem gebruiken dat zich richt op slechts één type student.
Hoe zit het echter met de studenten die creatiever zijn? Of degenen die moeite hebben met het onthouden van specifieke soorten informatie? In die gevallen zijn de principes van Spencer Kagan nuttig, omdat ze op een andere manier aanleren.
De noodzaak van de implementatie van coöperatief leren
Sommige leraren denken misschien dat het lesgeven in een klas op basis van coöperatief leren vervelend kan zijn. In werkelijkheid gaat het echter om veel minder voorbereiding en zijn de resultaten effectiever.
Hoewel veel instellingen een vastomlijnde lesmethode hebben, vinden we het belangrijk om enkele van Kagans structuren te introduceren en onderwijsinstellingen aan te moedigen om ze uit te proberen. Op die manier kunnen ze namelijk zelf zien of het goede resultaten oplevert of niet.
Zoals we eerder hebben gezegd, is ‘traditioneel’ onderwijs het meestvoorkomende type dat op scholen wordt gebruikt, ondanks de ineffectiviteit ervan. Traditioneel onderwijs moedigt de studenten niet aan om te leren, het verveelt hen.
Het zorgt ervoor dat de studenten zich afvragen: “Waarom bestuderen we dit? Wat is het nut?” Bovendien bevordert het ongezonde concurrentie tussen studenten. Eén ding is zeker: het beste zijn van de hele klas door alles te onthouden alleen maar om de aandacht van de leraar te krijgen, belemmert de ontwikkeling van de vaardigheden waarover Kagan spreekt.
Samengevat moeten leraren in het achterhoofd houden dat studenten zo productief als mogelijk zouden moeten kunnen werken, vooruitgang moeten kunnen boeken, leren en functioneren en daarvoor de strategieën die het best bij hen passen in de praktijk brengen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Bouzas, P. G. (2002). Repercusión del aprendizaje cooperativo sobre el rendimiento y desarrollo personal y social de los estudiantes. Revista de ciencias de la educación: Organo del Instituto Calasanz de Ciencias de la Educación, (192), 505-522.
- Kagan, S. (2003). Breve historia de las Estructuras Kagan. Kagan Online Magazine, 1(800), 3-20.
- Prenda, N. P. (2011). El aprendizaje cooperativo y sus ventajas en la educación intercultural. Hekademos: Revista educativa digital, (8), 63-76.
