Co-ouderschap: een nieuw opvoedingsmodel

Co-ouderschap is een nieuw gezinsmodel waarbij er twee co-ouders zijn die – zonder een romantische of seksuele relatie met elkaar te hebben (gehad) – samenkomen om een ​​normale maar toch speciale wens in vervulling te laten gaan: een kind krijgen. Beiden delen de verantwoordelijkheden voor de opvoeding, het onderwijs en de basisbehoeften van het kind. Ze dragen beiden bij aan een liefdevolle relatie met het kind.

Het idee kan voor sommigen misschien schokkend zijn. Anderen zullen juist zeggen dat co-ouderschap niet erg veel verschilt van traditioneel ouderschap, waarbij de ouders een liefdesrelatie hebben, en vaak getrouwd zijn. Er zijn echter genoeg redenen om deze traditionele manier van denken ter discussie te stellen.

Wat is co-ouderschap?

Eigenlijk bestaat co-ouderschap natuurlijk al veel langer. Wanneer een stel bijvoorbeeld scheidt en begint te praten over wettelijke voogdij, dan hebben we het ook vaak over co-ouderschap. Ze moeten hun kind samen opvoeden, maar ze delen geen andere banden meer met hun kinderen.

Er is daarentegen juist meer bewijs dat aantoont dat het traditionele gezins- en opvoedingsmodel is veranderd. We hebben nu eenoudergezinnen, mensen die, soms uit vrije keuze, besluiten om in hun eentje een kind groot te brengen. We hebben mensen van hetzelfde geslacht die ouders worden door kunstmatige inseminatie, adoptie of draagmoeders.

Het nieuwste model omvat gespecialiseerde co-ouderschapswebsites. Mensen die volkomen vreemden van elkaar zijn, komen met elkaar in contact. Vervolgens besluiten ze om door middel van kunstmatige inseminatie samen, maar toch los van elkaar, het avontuur aan te gaan om een kind op te voeden. Ze maken duidelijke afspraken, verdelen de taken, tijd en verantwoordelijkheden die het opvoeden van een kind inhoudt, evenredig, om zo het kind het best mogelijke leven te geven.

Co-ouderschap en de behoefte om ouders te zijn

We weten dat de samenleving is veranderd. Soms gaat meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen echter gepaard met nieuwe uitdagingen. Een daarvan is dat veel vrouwen pas op latere leeftijd klaar zijn om kinderen te krijgen. Tegen de tijd dat ze zich persoonlijk en economisch in de positie voelen om moeders te worden, hebben sommigen van hen echter geen partner.

Co-ouderschap brengt deze vrouwen in contact met mensen die hetzelfde verlangen hebben als zij. Een vrouw kan bijvoorbeeld via gespecialiseerde co-ouderschapswebsites of centra contact opnemen met iemand anders. Dit maakt het bijvoorbeeld mogelijk om in contact te komen met een homoseksueel stel dat ook graag een kindje zou willen.

Nadat ze elkaar hebben leren kennen en een raakvlak hebben gevonden, kunnen ze zien of hun waarden, dromen en overtuigingen overeenkomen. Als dat zo is, kunnen ze hun plan doorzetten en samen een gezin stichten. Hierdoor krijgt het gezinsparadigma een nieuwe vorm.

De doelen van co-ouderschap

De kwaliteit van de relatie tussen de ouders staat in alle opzichten garant voor het welzijn van een kind. En dit is iets dat co-ouders zeer belangrijk vinden. Vaak gaat een relatiebreuk of echtscheiding gepaard met gevechten die voor niemand goed zijn, laat staan ​​het kind en zijn mentale en emotionele gezondheid.

Als volwassenen samenkomen met als enige doel om samen een kind te maken en dit kind goed op te voeden, creëert dit een speciale relatie. Deze relatie is namelijk gebaseerd op vriendschap. Het is gebaseerd op het gemeenschappelijke doel om altijd het beste te doen voor het kind.

Velen zouden zeggen dat er in onze huidige wereld allerlei nieuwe ideeën bestaan. Maar dat deze ideeën lang niet allemaal goed zijn. Een kind krijgen, samen leven ter wereld brengen en hier verantwoordelijk voor worden, is echter niet slechts een bevlieging. Het is een integraal onderdeel van het leven voor veel mensen. Daarom zoeken we naar nuttige, maar ook veilige manieren om ons uiteindelijke doel te bereiken: het welzijn van het kind.

Principes van gezond co-ouderschap

Ideaal co-ouderschap is gebaseerd op de volgende kenmerken:

• Stilzwijgende en wettelijke overeenkomsten tussen beide ouders.
• Een goede relatie tussen de co-ouders. Hoge mate van samenwerking en communicatie.
• Duidelijkheid over wie waar verantwoordelijk voor is in elke fase van het leven van het kind, elke behoefte, probleem, etc.
• Een goede houding bij het sluiten van overeenkomsten en het oplossen van problemen. Co-ouders zien elkaar als verantwoordelijke en betrouwbare mensen.
• Overeenkomsten over het grootbrengen en opvoeden van het kind.
• Geografische nabijheid.
• Harmonie in de familiekring. Het kind voelt zich begrepen en vindt het leuk dat hij naar beide ouders kan gaan als hij iets nodig heeft.
• De voornaamste prioriteit is het kind, boven alles.