Als ik mezelf laat voelen, vind ik mijn kracht

Het zit in onze aard om te voelen, en toch blijven we maar muren bouwen om onze ware ik te verbergen. We laten onszelf onze emoties, gevoelens en ervaringen niet voelen zoals ze eigenlijk zijn. Als we ons kwetsbaar en onbeschermd voelen, leunen we te veel op ons verstand en trekken we weg van onze ware ik.

We hebben onze kracht opgebouwd sinds we kinderen waren, omdat we vaak het gevoel hebben dat we geen liefde verdienen. In het licht van angst en emotionele pijn hebben we geleerd om onszelf af te zonderen, ons aan te passen aan een wereld die ons bang maakt en waarvan we geloven dat die vol gevaar zit.

We hebben geleerd dat wanneer we laten zien dat we zwaktes en problemen hebben, we gekwetst kunnen worden. Wanneer we geconfronteerd worden met verbroken relaties, teleurstellingen en ontgoocheling, ervaren we de pijn en angst die hoort bij het ons openstellen voor onze ervaringen. Maar het afsluiten van onze emoties is niet het antwoord.

Wat het vermijden van emotie inhoudt

Bij het bouwen van deze muren leren we een heel repertoire aan strategieën om te verbergen wie we zijn. We leren ons automatisch aan te passen aan heersende vooroordelen en stereotypen, aan onze omgeving. We geloven dat er een normale manier is om te zijn en te handelen, en daar moeten we zo dicht mogelijk bij in de buurt komen.

De overtuiging dat er een passende manier is om ons te gedragen, is wat ervoor zorgt dat we niet zijn wie we echt zijn. We strijden voortdurend tegen wat we voelen, wat we willen, wat ons motiveert, wat ons opwindt. We besteden er veel energie aan om onze gevoelens niet te erkennen.

We sluiten ons zoveel af dat we ongevoelig worden voor onrechtvaardigheid en voor de mensen van wie we houden en voor wie zorgen. We handelen automatisch, uit verplichting, waarbij de essentie van ons karakter, affectie en vriendelijkheid volledig verloren gaan.

Jezelf laten voelen

Je hebt geprobeerd je gevoelens in veel situaties te vermijden, toch? Je hebt tegen jezelf gevochten om ongevoelig te worden voor iets dat je niet wilde ervaren. Maar het vermijden van pijn is precies datgene wat leidt tot permanent lijden.

Terwijl de grootste kracht die we in ons hebben, ons laat voelen en ervaren. We zijn bang om dit te laten gebeuren en in deze staat vast te geraken of onszelf erin te verliezen, waardoor we zo snel mogelijk wegrennen en het ervaren van onze gevoelens proberen te vermijden.

Het ervaren van onaangename dingen is noodzakelijk omdat het groei vertegenwoordigt. Volwassenheid en geluk worden gevoed door pijn en verdriet. Als we deze dingen voelen leren we van de ervaring en waarderen we alles wat prettig en goed voor ons is nog meer.

Kracht ligt in kwetsbaarheid

Kwetsbaarheid wordt vaak verward met zwakte. Het houdt in dat je jezelf laat voelen wat je moet voelen, dat je eerlijk bent en dat je accepteert dat er veel dingen zijn die invloed op je kunnen hebben, maar dat dit niet betekent dat je een zwak karakter hebt.

Door je kwetsbaarheid te accepteren, stel je jezelf open voor het ervaren van de gevoelens en emoties die veroorzaakt worden door interacties. Het is een natuurlijke staat van zijn, dus waarom zou je je verbergen achter een masker dat ervoor zorgt dat je niet echt kunt zien en dat jou ongelukkig maakt? Het is je eigen beslissing om dit masker af te doen. Wanneer je stopt met het vermijden en onderdrukken van je gevoelens, kun je beginnen met zijn.

De enige manier om te groeien en jezelf te leren kennen is door jezelf te laten zien met al je kwetsbaarheden. Dit vergt veel moed, authenticiteit, volwassenheid en kracht. Wanneer je jezelf op zo’n natuurlijke manier laat zien, kun je hetzelfde uit je omgeving halen: oprechte banden op basis van liefde, niet op basis van uiterlijke verschijningen.