Waarom vertellen sommige mensen voortdurend leugens?

Er is altijd een schaduw van achterdocht rond mensen die de hele tijd liegen. Waarom doen ze het en wat kun je doen om ze te helpen?

Laatst vertelde een vriend me over iemand die hij kende met de gewoonte om te liegen. Hij had dit feit nog maar net ontdekt, maar het lijkt erop dat deze persoon al heel lang heeft gelogen en veel leed heeft veroorzaakt in zijn omgeving. Daarom gaat dit artikel over mensen die voortdurend leugens vertellen.

In dit specifieke geval loog de persoon over belangrijke dingen, zoals beweren dat hij een diploma had terwijl hij dat niet had. Hij loog ook over kleine dingen, zoals zeggen dat hij iemand had ontmoet terwijl hij dat niet had gedaan en dat hij een cadeau had gekregen terwijl hij het zelf had gekocht.

Mensen die voortdurend liegen zijn trouwens vaak eenzaam. Dat komt omdat vroeg of laat degenen om hen heen meestal hun gedrag ontdekken en weglopen met een mengeling van emoties, waarin verdriet en woede de boventoon voeren. Ze hebben misschien zelfs wel geprobeerd om ze te veranderen, maar zijn niet succesvol geweest

Waarom vertellen sommige mensen voortdurend leugens?

Elke keuze heeft een motivatie, die zich vertaalt in de zogenaamde motiverende oriëntatie. Dit geldt ook in het proces van liegen, of de leugen nu groot of klein is. In het geval van een kleine leugen kan motivatie bijvoorbeeld onbeduidend lijken.

Desalniettemin begrijpt de leugenaar nog steeds dat ze er baat bij zullen hebben. De beloning kan zijn het vermijden van een berisping, het verbeteren van hun imago of het niet onthullen van een verrassing, maar er is altijd winst.

Als de interesse echter zou verdwijnen, zou de gewoonte waarschijnlijk ook worden uitgedoofd. Ik zeg waarschijnlijk omdat voor sommige mensen de gewoonte om te liegen zo natuurlijk is dat het bijna automatisch is geworden.

Hun beslissing om te liegen gaat waarschijnlijk niet langer door de bewustzijnscircuits van de hersenen. Voor hen kan elke denkbare optie realiteit zijn. In feite is het alsof feit en fictie één en hetzelfde zijn.

Worden hun leugens geloofd?

Mensen die de gewoonte hebben om te liegen, tenzij ze aan een stoornis lijden, geloven hun leugens niet. Ze weten dat wat ze beweren te zijn gebeurd, niet echt is gebeurd. Vaak gedragen ze zich echter alsof wat ze beweren waar is, zelfs in situaties waarin dat niet nodig is.

Laten we ons even een man voorstellen die Peter heet. Hij voelt zich vandaag een beetje triest en om de aandacht van zijn partner te krijgen, kiest hij ervoor om te zeggen dat hij zich niet lekker voelt en dat zijn hoofd pijn doet.

In feite besteedt hij de hele ontbijttijd aan het uitbeelden van zijn kleine scenario. Dan vertrekt zijn partner naar zijn werk. Hij gaat echter door met zijn toneelspel, ook al is dat niet nodig. Hij neemt bijvoorbeeld zijn temperatuur op en eet nauwelijks.

De frequente leugenaar leert vroeg dat als ze de cognitieve slijtage die een leugen veroorzaakt, willen verminderen, het het beste is om zich altijd te gedragen alsof het waar is. Daarom geeft dit in sommige gevallen het gevoel dat ze hun eigen leugens geloven.

Hoe mensen te helpen die voortdurend leugens vertellen?

Hier zijn enkele belangrijke punten :

• Confronteer ze niet boos of op afstand met de waarheid. Omdat ze het hoogstwaarschijnlijk zullen ontkennen of het gesprek zullen vermijden. Ze kunnen je er zelfs van beschuldigen paranoïde te zijn.
• Probeer een specialist te raadplegen. Het is buitengewoon ingewikkeld om een gedragspatroon te ‘de-installeren’ dat iemand al jaren uitvoert. Je kunt het dus niet zelf doen, net zoals je iemand met blindedarmontsteking niet zou opereren.
• Vermoeid jezelf niet tijdens een eenmansmissie, want je zult waarschijnlijk een fout maken of zelfs meer schade aanrichten. Onthoud dat als je wilt helpen, het belangrijkste doel is dat de persoon naar een specialist gaat.
• We liegen allemaal. De persoon die het voortdurend doet, is echter vaak moeilijk te herkennen. Dat komt omdat ze, naast het leren van liegen, waarschijnlijk ook vermijdingsgedrag onder de knie hebben. Als ze bijvoorbeeld betrapt werden op liegen, zeiden ze misschien: “Ik heb het je niet verteld, zodat je je geen zorgen zou maken” of “Ik heb je gezegd dat ik het al had gedaan, zodat je zou stoppen met zeuren.” Immers, wie heeft dit niet ooit gedaan? In deze zin moet je ervoor zorgen dat je het normale niet als abnormaal beschouwt.
• De persoon die voortdurend liegt, lijdt ook. Je kunt ze dit zelfs vertellen om te proberen ze in therapie te laten gaan. Leg uit dat het erom gaat ze zich beter te laten voelen.

Leven met iemand die voortdurend leugens vertelt, kan vermoeiend zijn. In feite heb je soms geen andere keuze dan te vertrouwen op anderen om te helpen. Veiligheid en vertrouwen staan hierbij voorop. Hopelijk, als je ze nodig hebt, zullen de ideeën en strategieën in dit artikel je helpen.