Vijf fouten die ouders bij hun kinderen maken

‘Omdat ik van mijn moeder nooit chocola mocht eten, geef ik mijn dochter elke dag een blokje’, ‘Mijn vader gaf mij huisarrest als ik niet gestudeerd had, daarom zal ik mijn zoon laten doen wat hij wil op school’. Komt dit je bekend voor?

Er bestaan genoeg boeken die je vertellen hoe je de perfecte of ideale ouder kunt zijn; echter baart alleen perfecte oefening kunst en in de echte wereld is het misschien niet zo makkelijk om de adviezen uit de boeken, die zo geweldig lijken, in de praktijk te brengen.

Het is zelfs hoogstwaarschijnlijk zo dat je in je jeugd te maken hebt gekregen met een vorm van ‘onrecht’. Het is mogelijk dat je gezworen hebt dat je nooit hetzelfde bij je eigen kinderen zou doen. Misschien lukt dit je inderdaad, maar dit betekent niet dat dit per se goed is voor je kinderen.

Wist je dat de helft van de zelfhulpboeken die je kunt kopen in boekenwinkels gericht zijn op hoe je een goede ouder kunt zijn? Blijkbaar is de angst om fouten te maken of om fouten uit het verleden te herhalen zo sterk, dat het zelfs bepalend is voor wat volwassenen lezen.

Wees echter voorzichtig en verwar het maken van fouten niet met falen. Niemand wordt tenslotte wijs geboren. Een van de meest gemaakte fouten van ouders is dat ze proberen om ervoor te zorgen dat hun kinderen niet op dezelfde wijze hoeven te ‘lijden’ als hoe zij zelf hebben geleden als kind. Dit komt doordat we vaak op een negatieve manier naar dit soort dingen kijken, terwijl onze ouders deze dingen juist deden voor ‘onze eigen bestwil’.

Wanneer je moeder het bijvoorbeeld niet goed vond als je elke dag chocola zou eten, dan was dit niet omdat ze gemeen was. Dan kwam het juist omdat de gewoonte om elke dag chocola te eten gaatjes in onze tanden, overgewicht en andere aandoeningen zou veroorzaken. Wanneer je vader zich heel erg bezighield met je school en regelmatig vroeg of het wel goed ging op school, dan kwam dit omdat hij niet wilde dat je je school voor lief nam.

Volgens meerdere studies erven we niet alleen onze genen van onze ouders, maar ook trauma’s en emotionele karakteristieken. En het is heel goed mogelijk dat wij dezelfde trauma’s en emotionele karakteristieken zelf weer zullen overbrengen op de volgende generatie. Naast de veelgebruikte uitdrukkingen die je hoorde toen je jong was en die je vast en zeker zelf ook weer herhaalt tegen je eigen kinderen, komt het vaak voor dat kinderen uiteindelijk de dupe worden van de gevolgen die de jeugdproblemen van hun ouders veroorzaken. 

De typische ‘deja vu’s’ van je jeugd

‘Vraag en gij zult ontvangen’

Je voelt je schuldig, omdat je je kinderen de hele dag achterlaat om naar je werk te gaan. Daarom koop je alles voor ze waar ze maar om vragen en geef je ze vrijwel altijd hun zin; het maakt niet uit wat het is. Omdat je er niet bij bent wanneer ze worden opgevoed heb je het gevoel dat je jezelf op de een of andere manier moet ‘zuiveren’. Maar hoe? Met cadeautjes.

‘De leraar heeft het op hem/haar gemunt’

Vroeger was het zo dat we zelf straf kregen als we thuis kwamen met een slecht cijfer. Tegenwoordig rennen ouders echter gelijk naar de leraar toe wanneer dit gebeurt om uitleg te vragen over waarom de leraar hun kind afkeurt. Probeer de situatie niet goed te praten door jezelf ervan te overtuigen dat de leraar iets tegen je kind heeft of dat het niet komt doordat je kind niet gestudeerd heeft.

‘Laat ze lekker tv kijken’

Dit is misschien wel een van de grootste kwalen van onze moderne leefstijl waar onze eigen ouders niet zoveel mee te maken hadden, omdat er in onze jeugd nog niet zoveel programma’s bestonden en niet zoveel videospelletjes, sociale media, websites etc. waren.

Misschien ben je wel een paar keer boos geworden op je ouders, omdat ze je naar je kamer stuurden om te studeren zonder tv te kunnen kijken. Nu laat je je eigen kinderen uren voor het tv-scherm zitten, deels ook omdat dit het voor jezelf ook makkelijker maakt.

‘Ze weten dat ik van ze houd’

Het is nooit een verkeerd moment om je gevoelens te uiten naar je dierbaren. Wanneer je kinderen nog maar baby’s zijn, is het veel makkelijker om tegen ze te zeggen dat ze het lichtpuntje in je leven zijn en dat je van ze houdt, maar naarmate de tijd voorbij gaat, gaat deze gewoonte verloren.

Wanneer kinderen bijvoorbeeld in de puberteit zitten, willen ze liever niet dat hun ouders zo overdreven doen, omdat dit hen in verlegenheid brengt. Toch is het belangrijk dat je je liefde blijft uitdrukken.

‘Ze begrijpen het alleen wanneer ik ze straf geef’

Straf geven is misschien een snelle manier om ervoor te zorgen dat je kind dezelfde fout niet nog eens maakt, maar… hoe lang blijft die les hangen? Als je kinderen eenmaal doorhebben dat je alles na een paar dagen alweer helemaal vergeten bent en dat je ze gewoon weer vrolijk laat doen waar ze zin in hebben, dan zullen je woorden steeds minder betekenis voor hen hebben.