The Rocky Horror Picture Show: een seksuele revolutie
The Rocky Horror Picture Show is een musical gemaakt door Richard O’Brien. In 1975 werd er ook een film van gemaakt, die nu als cult-klassieker wordt gezien. Zelfs de soundtrack van de film is een klassieker geworden. De film was ook de eerste grote doorbraak voor acteurs Susan Sarandon en Tim Curry.
The Rocky Horror Picture Show is vanaf het begin een vreemde film. Het gaat van de hak op de tak: van komedie naar science-fiction, en dan tussendoor ook nog een paar parodieën op oude B-horrorfilms. De film heeft een vrij mysterieuze en enge uitstraling. De ‘goedkope’, surrealistische en humoristische sfeer maakt het echter speciaal.
Toen The Rocky Horror Picture Show voor het eerst uitkwam, was de film nog niet erg populair. Naarmate de jaren verstreken werd er echter steeds meer over gesproken, tot op de dag van vandaag. Het is ook een film die je niet al te serieus moet nemen en die je meeneemt naar een vrij ongewone wereld.
Dit is een film die je nu eenmaal leuk vindt of niet. Niemand loopt er echter van weg zonder er een mening over te hebben.
Het barst uit in waanzin
De film begint met een paar opvallende rode lippen die een liedje zingen. Het is een bijna hypnotiserende introductie die gelijk je aandacht trekt. Wellicht herinnert het je aan oude B-horrorfilms, en het geeft je sowieso een idee van wat er hierna komt.
In het verhaal komt ook een criminoloog voor, die fungeert als de verteller. Hij is degene die je laat weten dat je iets schokkends te zien krijgt dat helemaal niet volgens de norm is.
Allereerst laat hij je een jong verloofd stel zien, Brad en Janet. Ze zijn een duidelijk voorbeeld van het soort koppel dat op dat moment ‘goed’ en sociaal aanvaardbaar zou zijn. Natuurlijk neemt de film dit idee tot het uiterste, aangezien dit zeker geen film is waarin dingen halfslachtig worden gedaan.
Het jonge stel heeft afgesproken om tot het huwelijk geen seks te hebben. Dan vraagt Brad Janet ten huwelijk op de bruiloft van hun vrienden. De personages komen vrij belachelijk over, omdat ze hun liefde voor elkaar op zo’n ‘afgezaagde’ manier verklaren dat het eerder grappig is dan romantisch.
Ze besluiten hun geweldige nieuws te gaan vertellen aan een oude professor, Dr. Everett Scott.
Wanneer hun lot een andere wending neemt
Onderweg naar de professor, komen ze terecht in een heftige storm, waardoor ze niet verder kunnen gaan. Verloren lopen ze over straat wanneer ze eindelijk ergens een licht zien branden. Ze slaken een zucht van opluchting omdat ze denken dat zie hier om hulp kunnen vragen.
Niets is echter minder waar. Hun lot leidt hen naar een vreemd en duister kasteel, waarin hele eigenaardige mensen wonen.
Dit is waar we Magenta en Riff Raff ontmoeten, twee bedienden in het kasteel. Alsook Columbia en Dr. Frank-N-Furter, een vreemde travestiet-wetenschapper. Frank-N-Furter, een voor de hand liggende verwijzing naar Frankenstein, nodigt deze nieuwe gasten uit voor zijn grote feest.
Toevallig kwamen Brad en Janet op een heel speciale dag, de dag waarop Frank-N-Furter zijn nieuwe creatie wilde laten zien. Deze nieuwe creatie is Rocky: een gespierde jonge blonde man.
Brad en Janet doen wanhopige pogingen om te begrijpen wat er om hen heen gebeurt. Ze bevinden zich namelijk op een feest waar iedereen afkomstig is van Transseksueel, Transsylvanië. Het lijkt echter alsof dit voor iedereen gewoon normaal is. Of toch niet?
Seksuele bevrijding in The Rocky Horror Picture Show
Seks was lange tijd taboe, iets waar niet over gesproken werd, en dat is het op sommige plaatsen nog steeds. Het is echter volkomen natuurlijk. Seksuele onderdrukking en bevrijding spelen dan ook een fundamentele rol in deze film, samen met het accepteren van homoseksualiteit, biseksualiteit, transseksualiteit enzovoort…
Dit wordt echter allemaal op een zeer komische manier gedaan, in een soort omgekeerde wereld waar heteroseksueel zijn niet normaal is. Ergens waar Brad en Janet, die in hun wereld de sociaal geaccepteerde norm vertegenwoordigen, juist de buitenbeentjes zijn. Met andere woorden, wat als normaal gezien werd, wordt vreemd gemaakt en wat als vreemd gezien werd, wordt normaal gemaakt.
De makers van de film creëren een sterk contrast, waarin deze twee werelden met elkaar botsen, twee werelden die twee tegenovergestelde uitersten vertegenwoordigen.
Vergeet niet dat deze film uitkwam in 1975. Toen dit soort ideeën nog heel erg radicaal waren. De makers braken met alle conventies, en zelfs nu is deze film nog net zo uniek. Het is een film die de weg vrijmaakte om andere werkelijkheden te verkennen en plaatsmaakte voor nieuwe musicals zoals Priscilla, Queen of the Desert.
Is seks altijd zo’n taboe geweest?
Seksuele normalisatie en bevrijding kwamen inderdaad pas vrij laat, rond het einde van de twintigste eeuw. Er is echter altijd nog veel ruimte over voor verbetering. Er bestaan nog steeds veel vooroordelen, taboes en discriminatie tegen homoseksuelen, biseksuelen en transseksuelen. Is het echter altijd zo geweest?
Het is raar dat boeken en films zoals 50 Shades of Grey tegenwoordig zo schandalig en controversieel zijn. Wat er in wordt gedaan is namelijk helemaal niet zo nieuw. In de Middeleeuwen waren er ook verhalen zoals die over Rustico en Alibech, in Decameron van Boccaccio, die eigenlijk veel ongemakkelijker en schandaliger waren dan 50 Shades of Grey.
Je hebt echter ook nog verhalen zoals De 120 dagen van Sodom, geschreven door Markies de Sade in de achttiende eeuw. Dit is een boek waarin alles wordt behandeld wat het menselijk brein maar kan bedenken, van marteling tot seks tot coprofagie. Michel Foucault heeft dit grondig onderzocht in een driedelig werk genaamd Geschiedenis van de seksualiteit.
“Als seks onderdrukt wordt, dat wil zeggen verboden en niet-bestaand wordt gemaakt en het zwijgen wordt opgelegd, dan wordt alleen al erover praten een opzettelijke overtreding.”
-Michel Foucault, De geschiedenis van de seksualiteit-
Van onzichtbaar tot cult
Je zou kunnen zeggen dat seks in de tijd dat deze film uitkwam, min of meer onzichtbaar was en mensen gesloten waren als het ging om dit onderwerp. The Rocky Horror Picture Show maakt gebruik van parodie, films en muziek om dit duidelijk te maken.
Toch werd de film lang niet in elke bioscoop gedraaid, er waren zelfs mensen die er niets aan vonden. Naarmate de tijd verstreek veranderde dit echter, en toonde steeds meer mensen interesse in deze film.
Op een gegeven moment was de interesse zo groot dat sommige bioscopen er zelfs voor kozen om alleen nog maar deze film te draaien. Dit deden ze bovendien op een heel speciale manier: het publiek deed mee en speelde een aantal van de scènes. Dit werd als het ware een traditie. Bioscopen huurden acteurs in en het publiek kwam verkleed kijken, om in contact te komen met de film zelf.
Wellicht is het interessant om te weten dat deze traditie nog steeds bestaat. De film is nog steeds zeer populair en wordt dan ook nog vaak gedraaid. Mensen organiseren er nog steeds nachten voor, waarbij het publiek zich verkleedt en bijvoorbeeld rijst naar het scherm gooit tijdens de bruiloftscène. Of ze bedekken hun hoofd met een krant, net als Brad en Janet doen om zichzelf te beschermen tegen de regen.
Er zijn zelfs fanclubs voor de film. De liefde voor deze film is van generatie op generatie overgegaan en er bestaat nog steeds veel fascinatie rondom deze musical.
Het meest verbazingwekkende is dat deze fascinatie niet werd opgewekt door advertenties en dergelijke. In plaats daarvan kwam deze tot stand door mond-tot-mondreclame en het feit dat mensen met de film in aanraking kwamen. Het ontstond toen het publiek mee begon te dansen op ‘Time Warp’ en verkleed naar alle vertoningen kwam.
Hoe zit het nu met deze film?
The Rocky Horror Picture Show heeft zo’n grote impact gehad dat er in 2016 zelfs een tv-adaptatie van werd gemaakt. Deze tv-adaptatie deed zelfs iets dat niet uit het origineel kwam: ze castten Laverne Cox, een transgenderactrice, als Frank-N-Furter. Bovendien zat Tim Curry (de Frank-N-Furter uit de filmversie uit 1975) er nog steeds in.
Zo ook bracht de serie Glee in een van zijn afleveringen ode aan deze film. We kunnen echter niet eeuwig door blijven schrijven over odes aan en verwijzingen naar deze unieke film.
The Rocky Horror Picture Show is een musical die eigenlijk nooit uit de mode is geraakt. Zelfs tegenwoordig is het nog een trend. Het veroorzaakte een seksuele revolutie en de kern van de film leeft nog steeds voort. Het is een van die films waarin je altijd weer iets nieuws ziet dat je de vorige keer gemist hebt.
De film maakte van naar de bioscoop gaan een heel andere ervaring. Bovendien heeft de soundtrack ook flink zijn stempel op de wereld gedrukt en plaatsgemaakt voor nog meer films en musicals zoals deze. Het is absoluut een van die films die je minstens één keer in je leven moet hebben gezien.
“En over het gezicht van de planeet kruipen een aantal insecten, genaamd het menselijk ras. Verloren in de tijd en verloren in de ruimte. En in betekenis.”
-Ciminoloog, The Rocky Horror Picture Show-
