Robots helpen kinderen met autisme
Robots zijn inmiddels zo geavanceerd geworden dat ze een steeds normaler onderdeel van ons leven uitmaken (denk bijvoorbeeld aan robotstofzuigers of robotkoks). Sommige van deze robots zijn er zelfs al menselijker uit gaan zien. Het kan dan ook best ‘eng’ zijn om je te bedenken hoe snel deze geprogrammeerde machines zich ontwikkelen.
Dit doet echter niet af aan het enorme potentieel dat ze nu al hebben en in de toekomst zullen hebben. Van al dat potentieel valt vooral hun speciale vermogen op om kinderen met verschillende vormen van autisme te helpen.
Veel kinderen met autisme ervaren sociaal isolement en hebben problemen met communiceren. Deze dingen maken het moeilijker om ze te helpen. Het is alsof je tegen een muur staat te praten. Maar er is goed nieuws – het lijkt erop dat robots meer succes hebben dan wij op dit gebied.
“Deze robots vertonen, in tegenstelling tot mensen, eenvoudige en gemakkelijk te onderscheiden gedragspatronen. Ze kunnen praten en zelfs meegaan met eenvoudige gesprekken. Ze kunnen hoofdbewegingen maken en zelfs gezichtsuitdrukkingen hebben, maar deze zijn gemakkelijk van elkaar te onderscheiden. ‘
– [vertaling] El País-
Kinderen met autisme communiceren met robots
Het is een vreemde paradox: veel kinderen met autisme die problemen hebben met de communicatie met hun omgeving ervaren geen problemen als het gaat om communicatie met een robot. We hebben het hier specifiek over kleine, eenvoudige, emotionele robots met ogen en ledematen.
Deze robots hebben geleid tot een nieuw concept dat we ‘robottherapie’ zouden kunnen noemen. In dit geval helpen ze kinderen met autisme. Maar hoe slagen deze robots erin iets te doen dat wijzelf niet eens kunnen?
Om antwoorden te vinden, gaan we het verhaal van Juan bekijken. Juan is zes jaar oud en toen hij twee jaar was werd autisme bij hem vastgesteld. Hij stopte met praten, communiceerde niet meer met andere mensen en trok zich steeds verder in zichzelf terug. Hierdoor werd hij behoorlijk agressief, wat ook behoorlijk moeilijk was voor zijn dierbaren.
De moeder van Juan wist niet tot wie ze zich moest wenden. Ze hadden alle aanbevolen therapieën geprobeerd, maar niets werkte bij Juan. Het leek alsof zijn toestand alleen maar erger werd, niet beter. Zijn moeder aarzelde dan ook niet toen haar verteld werd over de mogelijkheid om therapie met robots te doen. En het duurde niet lang of de resultaten verschenen.
Om de een of andere reden begon Juan buiten zijn zelfgecreëerde bubbel te treden. Hij begon te communiceren met de robot die zijn therapie deed. Zijn moeder kon haar enthousiasme nauwelijks inhouden! Haar zoon raakte de robot aan, lachte en herhaalde zelfs enkele woorden die de robot zei. Het was een enorme prestatie.
De Miguel Hernández Universiteit van Elche en het bedrijf AISOY Robotics werken nog steeds samen aan een plan voor robottherapie die behulpzaam kan zijn voor kinderen met een ASS (autismespectrumstoornis).
Samenwerken met robots helpt kinderen in hun dagelijks leven
Je zou je kunnen afvragen wat Juan eraan heeft om te kunnen communiceren met een robot. Gaat het er tenslotte niet om dat hij praat met mensen? Juan had er echter juist heel veel aan. Alle vooruitgang die hij boekte met de robot, hielp hem namelijk om met de rest van zijn omgeving te communiceren.
Omdat hij zichzelf had afgesloten, gestopt was met praten en niet meer reageerde op mensen om hem heen, kon Juan zijn communicatieve vaardigheden niet verbeteren. Dankzij de robottherapie begon zijn vocabulaire beter te worden. Het stimuleerde ook zijn emoties. Juan begon te lachen en hij was eindelijk in staat om uit te drukken wat hij voelde.
Zonder robottherapie zou Juan misschien nooit uit zijn schulp zijn gekropen. Of misschien had hij gewoon wat meer tijd nodig. We weten het niet. Het enige dat we wel weten, is dat deze nieuwe soort therapie ongelooflijke resultaten heeft opgeleverd. Het heeft Juan en vele andere kinderen geholpen om met hun omgeving om te gaan en sociale vaardigheden te ontwikkelen.
Veel kinderen met autismespectrumstoornissen hebben bijvoorbeeld een geweldig talent voor muziek of schilderen. Ze investeren al hun creatieve energie in deze dingen. Het is de enige vorm van interactie waar ze toe in staat zijn. Het maakt niet uit of het met een kwast, een instrument of iets compleet anders is.
Nu kunnen ze op een ‘menselijkere’ manier communiceren. Robots helpen kinderen met autisme om stappen vooruit te zetten en om die vooruitgang vervolgens te verleggen naar hun dagelijks leven.
Tot slot…
Er bestaat nog altijd geen remedie voor autisme. Mensen onderzoeken echter nog steeds nieuwe manieren om kinderen met autisme te stimuleren, zodat ze de hulpmiddelen kunnen ontwikkelen die ze nodig hebben om met hun omgeving te communiceren.
Bedankt, robots!
