My Mind and Me: Selena Gomez en haar psychologische gevechten
Het is nauwelijks verrassend te vernemen dat in Hollywood, net als in de muziekwereld, niet alles wat blinkt goud is. We weten inderdaad dat niet alle sterren gelukkig zijn en dat er achter de make-up en pailletten en in de beslotenheid van de kleedkamers veel tranen en eenzame gevechten zijn.
Dat komt omdat het soort succes dat snel komt en miljoenen fans en enorme contracten met zich meebrengt, nauwelijks ruimte laat voor mentaal evenwicht.
My Mind and Me is een Apple TV-documentaire over Selena Gomez. Het is geen vrolijk portret van een artieste die alles heeft bereikt wat er te bereiken valt in de showbusiness. Integendeel.
In feite is het een intieme reis waarin we haar volledig uit elkaar zien vallen en later proberen de donkere delen van haar leven weer op te bouwen die het sterrendom heeft veroorzaakt sinds haar jeugd toen ze voor Disney werkte.
Leven onder publieke controle, omgaan met interviews en de belegering door de paparazzi is voor niemand gemakkelijk, vooral als ze ook nog te maken hebben met de demonen van angst, angst, zelfbevrediging en gezondheidsproblemen. Selena Gomez brengt ons een oprechte en broodnodige getuigenis over haar psychische problemen, net als Demi Lovato, Lady Gaga en Billie Eilish vóór haar deden.
“Er is een door angst geteisterd meisje, dat zich niet kan bewegen als ze in de spiegel kijkt. Ze lacht als iedereen naar haar kijkt, maar huilt als ze alleen is. Ze verstopt zich omdat ze doodsbang is zichzelf te laten zien zoals ze is. Mijn wereld is zo leeg, zo groot en koud.”
Angsten, lupus en bipolaire stoornis
De Selena Gomez-documentaire werd geregisseerd door veteraan regisseur, Alek Keshishian. Hij maakte een soortgelijke productie met Madonna in 1991, getiteld Madonna: Truth or Dare.
Dankzij hem veranderde de manier waarop filmmakers de wereld van beroemdheden in beeld brachten. Hij gelooft dat om iemand echt te leren kennen, hun donkere delen onthuld moeten worden, die delen die gewoonlijk buiten de schijnwerpers blijven.
In My Mind and Me slaagt Keshishian erin de artiest en het merk ‘Selena Gómez’ uit te kleden, om ons de echte jonge vrouw te laten zien die in haar leeft. We ontdekken iemand die, hoewel omringd door kappers, visagisten en assistenten, een apathisch (Engelse link) en treurig verwaarloosd figuur slaat. Iemand die, ondanks dat ze alles heeft, toegeeft dat er dagen zijn waarop ze worstelt om in leven te blijven.
De documentaire begint zes jaar geleden, net toen Selena zich voorbereidde op haar Revival-tournee. Maar na 54 optredens annuleerde ze de tournee en werd ze opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ze begon toen aan een reis die zou fungeren als een exorcisme voor haar demonen. Het was een moment waarop veel werkelijkheden uit haar leven werden gewist, en de nieuwe term ‘geestelijke gezondheid’ in haar dagelijkse routine verscheen.
“Mijn gedachten nemen vaak mijn geest over. Het doet pijn om aan mijn verleden te denken, ik wil weer ademen. Hou ik van mezelf? Hoe leer ik mijn eigen adem in te ademen?”
-Selena Gomez-
De afdaling in de afgrond
Keshishian legt perfect de donkere momenten vast waardoor we de jonge artieste echt leren kennen. Tijdens haar tournee-repetities in 2016 zien we haar huilen met haar team en managers. “Ik heb geen idee waar ik in godsnaam mee bezig ben…” benadrukt ze door haar tranen heen. “Het zuigt het leven uit me en ik wil niet acteren.”
Selena Gomez is het product van een maatschappij die de nadruk legt op perfectie. Ze is een direct slachtoffer van de moordenaar die marketing heet. Ze verlangt ernaar haar navelstreng naar haar verleden met Disney voorgoed te verbreken, zoals Miley Cyrus in haar tijd deed.
Daarnaast wil ze haar volwassen sensualiteit tonen, maar zonder te vervallen in vulgariteit. Ze verlangt er inderdaad naar de artiest te zijn die het publiek wil en de directeur van haar platenmaatschappij heeft gekozen. Ze twijfelt echter aan zichzelf en voelt zich feilbaar en niet in staat om te zijn wat (zogenaamd) iedereen wil.
De show laat zien hoe buitensporige eisen Selena Gómez volledig uitputten, terwijl haar team niet goed wist hoe te reageren. In feite was ze getuige van haar eigen zelfvernietiging. Haar val in de afgrond kwam in 2018 toen ze, na de diagnose lupus en de ontvangst van een niertransplantatie, een psychotische inzinking kreeg.
De opleving en de voortdurende poging om zichzelf te redden
De opeenstapeling van emoties in My Mind and Me is constant, ontroerend en effectief. Het helpt ons om ons echt met Selena te verbinden. Haar opname voor twee maanden in een psychiatrisch ziekenhuis en de diagnose bipolaire stoornis vertegenwoordigen een voor en na in haar bestaan. Ook in haar artistieke carrière.
Velen zouden kunnen denken dat het doel van de documentaire is om het publiek bewust te maken van het belang van geestelijke gezondheid. Uiteraard is dit zo. Maar deze productie laat ook een persoon zien die zichzelf vrijwel dagelijks probeert te redden.
De roem blijft angst in haar opwekken. Hoewel ze omringd wordt door camera’s en visagisten en onderworpen is aan professionele verplichtingen, kijkt Selena om zich heen alsof er niets van bestaat. Alsof ze er zelf niet echt bij is. In een poging om, vermoedelijk, haar eigen wortels en doelen te vinden, zien we haar de plaatsen bezoeken waar ze is opgegroeid en opgeleid.
We vergezellen haar op een emotionele reis naar Kenia om de jonge vrouwen te ontmoeten wier onderwijsproject ze financiert en we ontdekken haar nieuwe projecten die pleiten voor geestelijke gezondheid. Ze staat nu voor een voortdurende strijd om authenticiteit te vinden in een wereld die het echte verwart met fysieke perfectie.
Roem, de echte ziekte
We zouden kunnen zeggen dat de documentaire over Selena Gómez een uitdagende getuigenis is van iemand wiens succes haar persoonlijke ik opslokte.
Er zijn inderdaad veel momenten waarop we haar zien staan tegenover een maatschappij die haar blijft zien als het ex-Disney meisje. Of, de ex van Justin Bieber. Toch werkt ze eraan om een artiest te zijn met haar eigen stem te midden van een muzikale jungle.
De media, fotografen en journalisten blijven haar echter behandelen als een product. Ze onderwerpen haar aan krantenkoppen, nieuwsberichten en simplistische en vernederende interviews die haar verontwaardigen. Ze vecht niet alleen tegen haar eigen lichamelijke en psychische aandoeningen. Daarnaast moet ze ook het meest schadelijke van alles onder ogen zien: haar eigen roem.
“Ik probeer mijn beste vriendin te zijn. Ik denk dat ik daar doorheen moest om te zijn wie ik ben.”
-Selena Gomez-
Selena Gomez: meer duisternis dan licht
In My Mind and Me ontdekken we een zieke, vermoeide, huilerige, humeurige, angstige, verwende, maar toch hoopvolle Selena Gomez.
Op een gegeven moment wijst haar vriendin Raquelle er zelfs op dat de meeste mensen zich niet kunnen voorstellen hoe ‘complex’ Selena kan zijn. Dit maakt de documentaire ongetwijfeld authentieker. We weten immers dat we als mens vooral complex zijn als het gaat om lijden.
Deze productie onthult niet elk aspect van Selena Gomez’ persoonlijke reis door die jaren van haar ups en downs. Bovendien is er nog steeds meer duisternis dan licht in haar leven. We hoeven en hoeven echter niet alles te weten. In feite heeft ze haar doel bereikt om de donkere kant van het sterrendom te onthullen. Dat brengt ons dichter bij haar.
Deze nabijheid laat ons zien dat we allemaal, op onze eigen manier, hetzelfde doel hebben. We willen redenen vinden om elke dag verder te leven, proberen minder veeleisend voor onszelf te zijn en oprechter te zijn.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Fahed, M., & Steffens, D. C. (2021). Apathy: Neurobiology, Assessment and Treatment. Clinical psychopharmacology and neuroscience : the official scientific journal of the Korean College of Neuropsychopharmacology, 19(2), 181–189. https://doi.org/10.9758/cpn.2021.19.2.181
