Liefhebben betekent er voor elkaar zijn
Deze prachtige korte film van de BBC leert ons dat degenen die hun naasten waarderen en van hen houden, er voor elkaar zijn; in lichaam, geest, hart en vooral in bedoeling. Want als er iets is wat bijvoorbeeld alle kinderen nodig hebben, dan is het wel de aandacht van die moeder of vader die behoeften kan aanvoelen, die met een blik iets kan goedkeuren, die kan omhelzen met een glimlach en die op tijd en op het juiste moment kan reageren.
Dit jaar trakteert de bekendste Britse zender ons met Kerstmis op een korte film vol tederheid en betekenis. Dit kleine audiovisuele werk, van iets meer dan twee minuten, vertelt ons het verhaal van een tienjarig meisje en haar vader, een eenoudergezin, tijdens de dolle dwaze dagen van Kerstmis, zoals we die allemaal kunnen beleven.
Dat deze korte film van de BBC zich heeft ontpopt tot een viraal fenomeen heeft verschillende oorzaken. De eerste is vanwege zijn visuele charme, de technische expertise en de prachtige digitale middelen die ons de geschiedenis dichterbij brengen. De tweede reden ligt voor de hand: de boodschap die de film ons brengt, nodigt ons uit tot een diepe bezinning en een verplichte zelfevaluatie.
Als liefde betekent dat we er voor elkaar zijn, zijn we dan goed bezig met onze naasten?
Een kerstgroet met een boodschap
Het creatieve team van de BBC heeft dit jaar getriomfeerd met zijn korte film waarbij ontzettend goed is nagedacht over de muzikale begeleiding. Daarnaast hebben de bekende poppenspelers MacKinnon & Saunders eraan meegewerkt. Deze laatsten werkten al eerder samen met Tim Burton in de door het publiek zo gewaardeerde films als ‘Frankenweenie’ of ‘Corpse Bride’. De producenten van het televisiekanaal waren bovendien op zoek naar iets dat in het midden zou hangen tussen het ambachtelijke en het verfijnde, waarbij de weerspiegeling van het emotionele gedeelte versterkt zou uitkomen.
The Supporting Act geeft ons een eenvoudige boodschap: liefde is er voor elkaar zijn. Iets dat we soms vergeten, ondergedompeld als we zijn in onze verantwoordelijkheden en oneindige dagelijkse taken, waardoor we het belangrijkste verwaarlozen.
In het verhaal ontmoeten we een levendig en bekoorlijk meisje van tien jaar. Het kleine meisje is ontzettend enthousiast over de kerstvoorstelling die ze voor school moet voorbereiden. Het gaat om niets meer en niets minder dan een muzikale voorstelling waarin ze een complexe choreografie zal uitvoeren. Ze oefent en oefent, op welk moment en welke plaats dan ook.
In elke scène, waarin onze blik gehypnotiseerd wordt door de vaardige danspassen van het meisje, zijn we tegelijkertijd getuige van een andere realiteit. We zien de vader van de hoofdpersoon altijd maar bezig en voortdurend druk, met zijn blik gericht op zijn mobiele telefoon, bezig met huishoudelijke klusjes, met boodschappen doen, met de kerstversiering…
De dagelijkse druk en de verantwoordelijkheden die ons allemaal definiëren en vergezellen, zorgen er vaak voor dat dingen die voor onze neus gebeuren overschaduwd worden, dingen die werkelijk onze aandacht vragen…
Liefhebben is er voor elkaar zijn en op het juiste moment weten te reageren
We houden allemaal van onze ouders, onze broers en zussen, onze partners, onze kinderen en onze vrienden. Het is echter niet genoeg om dit alleen maar te voelen, we moeten in staat zijn om er voor hen te zijn, om van de liefde een groeikanaal te maken. Een waardevol en intuïtief middel waarmee we hulp kunnen genereren, waarmee we kunnen goedkeuren, kunnen helpen, mensen aan het lachen kunnen maken, kunnen troosten, kunnen opbeuren en geluk kunnen creëren. Veel geluk.
De vader in onze korte film is aanwezig, maar meestal is zijn aanwezigheid een duidelijke afwezigheid voor het meisje dat hunkert naar zijn aandacht, een woord van bewondering of van vreugde, of zelfs – waarom niet – een kleine raadgeving. Het kleine meisje heeft haar vader nodig om deelgenoot te zijn van haar enthousiasme, de echo van haar vreugde en de spiegel van het moment in haar leven dat, of we het nu leuk vinden of niet, zich nooit meer opnieuw zal voordoen.
Dit is juist waar de BBC naar op zoek was met de creatie van deze tedere korte film. Ze wilden ons wakker schudden uit onze dagelijkse lethargie van verantwoordelijkheden en taken (indien mogelijk nog intenser tijdens de kerstdagen), om ons te laten zien wat nu werkelijk belangrijk is tijdens de feestdagen, net als op andere gewone dagen: onze naasten, de mensen van wie we houden. Zij zijn ons dagelijkse geschenk, zij zijn het aan wie we onze werkelijke aandacht moeten schenken, aan wie we zichtbare steun moeten geven.
Het antwoord dat de vader uiteindelijk aan zijn dochter geeft, is onvergetelijk. Want of we het nou geloven of niet, hij reageert op tijd en op de meest bewonderenswaardige manier. Het is bijna verplicht om deze korte kerstfilm te zien en het genot ervan is onvermijdelijk.
