Je rot voelen zonder je schuldig te voelen

Hoe geweldig zou het zijn om niet meer te hoeven glimlachen als je dat niet wilt? Zou het niet fijn zijn om tegen de wereld te zeggen: “Wereld, vandaag wil ik de deur niet uit. Ik wil niemand zien.” Soms wil je gewoon even alleen zijn met jezelf en heb je geen ander gezelschap nodig. Toch vinden we dit vaak maar moeilijk om te uiten. Waarom kunnen we ons niet gewoon rot voelen zonder ons schuldig te voelen?

Het mooiste zou zijn als de mensen om ons heen onze wensen zouden respecteren en pas weer terug zouden komen als ons ‘open’ bordje weer voor het raam hangt. Geen geklaag en geen gepreek. Soms verdien je het om even helemaal in jezelf te keren, je kracht te hervinden en weer als nieuw op te staan.

Slechte dagen zijn nodig, vooral om de goede te waarderen. De magie van vergelijken en tegenstellingen kan ons veel leren als we er aandacht aan schenken. Het is namelijk niet genoeg om te weten dat rozen doornen hebben; we moeten ook leren hoe we aan de doornen kunnen ontsnappen en hoe we ervoor kunnen zorgen dat ze ons geen pijn doen.

Waarom voelen we ons schuldig als we ons rot voelen?

Dat mensen zich rot voelen komt vaker voor dan je denkt. Niet alles in het leven is tenslotte perfect. Waarom staat de samenleving ons dan niet toe om ons verdrietige gevoel te uiten? Sterker nog, waarom beoordeelt ze ons en geeft ze ons een schuldgevoel?

Als je zegt dat je verdrietig bent, zullen mensen je het gevoel geven dat je raar bent. Je hebt het gevoel dat ze denken dat je waardeloos bent. Weer anderen zullen medelijden met je hebben en proberen om je op te vrolijken en mee naar buiten te slepen. Ze kunnen er niet zo goed tegen als anderen zich rot voelen. Het geeft ze een ongemakkelijk gevoel. En dus proberen we het te verbergen.

Misschien komt het omdat het zien van iemand die verdrietig is ons doet denken aan die momenten waarop wij ons ook zo voelden. In een samenleving die ons vertelt om verdriet op te kroppen, is het accepteren ervan niet makkelijk.

Maar als je je rot voelt, dan zou je dit niet moeten verbergen. Of je zou je er in ieder geval niet schuldig over moeten voelen. Het hoort bij het leven. Slechte dagen bestaan ​​en het is goed als ze zich voordoen. Ze doen niet zoveel pijn als het lijkt. Ze zijn er gewoon om ons te laten zien dat we iets nodig hebben. Daarom is het belangrijk om naar jezelf te luisteren als je je even niet zo goed voelt.

Jezelf dwingen om anders te handelen dan hoe je je vanbinnen voelt, is vermoeiend. Door een glimlach op te zetten, ondermijn je je kracht. Laat je je gevoelens daarentegen varen, dan kun je ze overwinnen. En als je inziet dat dit noodzakelijk is, voel je je misschien niet zo schuldig.

De beste schuilplaats: jezelf

Op slechte dagen is het het beste om in jezelf te schuilen. Het is het beste van beide: eenzaamheid, maar ook gezelschap – jouw eigen gezelschap. Je kunt jezelf uiten zonder je schuldig te voelen, en je kunt jezelf een hand geven.

Zoek een plek waar je jouw lichten kunt uitdoen en kijk naar wat er met de gloeilampjes is gebeurd. Vervolgens kun je ze repareren en de lichten weer aandoen. Zoek een plek waar je naartoe kunt gaan en een bord op kunt hangen met de mededeling dat je de rest van de dag gesloten bent.

Luister naar wat je emoties je proberen te vertellen. Gewoon maar doorgaan en doen alsof je gelukkig bent zal je namelijk echt niets helpen. Je emoties zullen zich zo alleen maar harder laten gelden en het zal alleen maar moeilijker zijn om jouw licht weer te repareren.

Omarm jezelf. Laat de slechte gevoelens stromen, met als enige doel ze te voelen en te begrijpen. Tijd aan jezelf besteden is noodzakelijk en je moet je er niet schuldig over voelen.

Laat de wereld maar blijven draaien. Je staat wel weer op als je genoeg kracht hebt… er is geen haast bij.