Het indrukwekkende verhaal van Nando Parrado
Het verhaal van Fernando “Nando” Seler Parrado is indrukwekkend. Hij was pas 23 toen hij iets meemaakte dat zijn leven compleet veranderde. Nando Parrado was de ster van het “Miracle in the Andes”, dat in de jaren zeventig in Zuid-Amerika plaatsvond.
Een privévliegtuig met het Uruguayaanse rugbyteam stortte neer tegen één van de toppen van het Andesgebergte op Chileens grondgebied. Het team was op weg om deel te nemen aan een internationaal toernooi. Er zaten 45 mensen in het vliegtuig. Na een week waren er nog maar 27 mensen in leven. Uiteindelijk overleefden er maar 16, voornamelijk dankzij Nando.
Het ongeluk gebeurde op ongeveer 13.000 voet hoogte in een rotsachtig gebied dat volledig bedekt was met sneeuw. Niets of niemand woonde daar.
Het dodelijke ongeluk
Het vliegtuigongeluk gebeurde op 13 oktober 1972. Het vliegtuig werkte perfect maar de wind veranderde plots van richting en de piloot had met deze verandering geen rekening gehouden.
Hij vervolgde zijn reis, zich er niet van bewust dat hij van zijn koers was afgedwaald. Het weer was slecht en de zichtbaarheid onvoldoende, vandaar dat het vliegtuig plots tegen een berg botste.
De piloot had zijn coördinaten verkeerd doorgegeven en daarom, toen de reddingsactie plaatsvond, vonden ze geen spoor van het vliegtuig. De zoektocht werd een week later afgeblazen.
Ondertussen organiseerden de overlevenden zich om voor de zieken te zorgen, de schaarse voorraden die ze hadden te rantsoeneren en signalen te sturen om hulp te vragen. De leider van al deze inspanningen was ook de aanvoerder van het team: Marcelo Pérez.
Nando Parrado was één van de overlevenden
Nando Parrado reisde met zijn moeder en zus. Zijn moeder stierf onmiddellijk toen het vliegtuig neerstortte. Zijn zus had het wel overleefd maar ze was gewond. Ondertussen zweefde Nando tussen leven en dood. Hij was drie dagen bewusteloos en werd door zijn medereizigers verzorgd tot hij wakker werd. Vervolgens wijdde hij zich aan de verzorging van zijn zus tot ze stierf.
Deze jonge Uruguyaan en student technisch ingenieur viel niet echt op binnen de groep. Zijn wil om te overleven leek echter groter te zijn dan die van de anderen, en dit ondanks zijn verliezen. Nando kon er alleen maar aan denken hoe hij daar weg kon komen.
De jonge mensen begonnen één voor één te sterven. Hierdoor besloot Nando om zelf de bergketen over te steken om zo een bewoonde plek te bereiken en om hulp te vragen.
Uiteindelijk overtuigde hij zijn teamgenoot Roberto Canessa om hem te vergezellen. De twee begonnen aan een heel gevaarlijke reis. Ze bereikten hun doel tien dagen later zonder klimuitrusting of onderdak en met enkel een klein rantsoen eten.
Een grote controverse
Nando Parrado en zijn teamgenoot hebben de autoriteiten naar de plaats van de crash gebracht op dezelfde dag dat ze in contact kwamen met de beschaafde wereld. Zijn 14 reisgenoten werden hierdoor gered.
Het nieuws verspreidde zich snel. Toen hen echter werd gevraagd hoe ze die twee maanden hadden overleefd zonder enig voedsel, kwam er een controversieel verhaal naar boven.
De jonge mensen hadden besloten om mensenvlees te eten. Ze voedden zich met de lijken die onder de sneeuw lagen omdat ze geen andere voedselbron hadden. Dit werd een schandaal.
In Nando Parrado’s eigen woorden: “Als je één optie hebt, dan neem je die optie. Als je twee opties hebt kan je analyseren en beslissen, maar als er maar één is… Het is geen mysterie, het is niet ingewikkeld. Het is gemakkelijker dan je denkt omdat het de enige optie is.”
Nando Parrado slaagde erin zijn leven te herbouwen met slechts één doel voor ogen: hij zou vechten om alleen te doen wat hij wilde doen. Dit bracht hem ertoe om racer te worden. Hij trouwde later met de vrouw van zijn dromen en is nu immens gelukkig.
