Een marathon lopen: mind over matter
Het beoefenen van een sport is zowel een lichamelijke als een psychologische discipline. Tegenover een tegenstander staan, een marathon lopen of lid worden van een sportteam vereist inspanning, training en mind over matter.
Om je doelen te kunnen bereiken, of het nu professionele of persoonlijke doelen zijn, is het noodzakelijk om rekening te houden met je gemoedstoestand. Om een marathon te kunnen lopen is het belangrijk om je te concentreren en je geest goed voor te bereiden.
Psychologische training
Marathons zijn enkele van de grootste obstakels om te overwinnen. Als je traint voor een marathon, moet je van tevoren kilometers maken en zul je overal in je lichaam pijn voelen.
Sterker nog, goede marathonlopers, degenen die er echt voor trainen, zeggen dat het moeilijkste aan een marathon niet de marathon zelf is, maar de training die eraan voorafgaat.
In dit geval moet de training altijd bestaan uit een combinatie van cardio en krachttraining. Veel mensen vergeten echter hoe belangrijk hun geest is. Er zullen namelijk momenten zijn waarop de verleiding om te stoppen overweldigend zal zijn. Op dit soort momenten hangt alles af van je wilskracht.
Er zullen momenten zijn waarop een marathonloper zichzelf dingen afvraagt als: ‘Waar ben ik in vredesnaam mee bezig als ik ook gewoon op de bank een boek kan lezen?’ Dit soort vragen kunnen iemand serieus doen overwegen om op te geven.
Nog een belangrijke psychologische factor, naast het confronteren van pijn en uitputting, is het confronteren van angstgevoelens. We hebben het over de gevoelens die een paar dagen voor de marathon opduiken.
De uitdaging om een marathon te lopen
Het is belangrijk om te begrijpen dat je het lopen van een marathon absoluut niet te licht moet opvatten. Marathons houden een lang en moeilijk voorbereidingsproces in, voor zowel het lichaam als de geest.
Het aangaan van deze ongelofelijke uitdaging zal dus veel inspanning vereisen. Je kan beter geen marathon lopen als je er niet goed voor hebt getraind en niet eerst meerdere kortere afstanden hebt gelopen.
Met andere woorden, het is belangrijk om al minstens drie tot vier maanden van tevoren te werken aan je lichamelijke en mentale weerstand. Het lopen van een marathon vereist namelijk enorm veel lichamelijke weerstand en een zeer sterke geest.
Volgens psycholoog Rocío Parrado, gaat een marathonloper, wanneer hij eenmaal aan de marathon begonnen is, door verschillende emotionele stadia. Het lichaam heeft zowel een lichamelijke als een mentale limiet.
Zelfs na jezelf grondig te hebben voorbereid, is het daarom niet de bedoeling om dit soort activiteiten te licht op te vatten. Om een marathon te lopen, is het heel belangrijk om te weten hoe je je geest kunt gebruiken om je lichaam verder te duwen.
De zes mentale stadia van een marathonloper
Tomás Vich Rodríguez geeft in zijn boek, What Happens in the Mind of a Marathon Runner, aan dat een marathon voor marathonlopers uit zes stadia bestaat:
- Euforie: Deze fase begint vóór de marathon en eindigt na de eerste kilometers. Het omvat de kriebels die je voelt voor de race. Het is een mix van gelukkige gedachten en twijfel.
- Spraakzaamheid: Deze fase begint ongeveer na zes tot vijftien kilometer. De meeste lopers beginnen te praten met de andere lopers om zich heen. Er is een tendens om het tempo te versnellen, gevoed door het gejuich van het publiek, wat kan leiden tot voortijdige uitputting.
- Overgang: Begint tussen de zestien en drieëntwintig kilometer. Dit is een psychologisch neutrale fase. De meeste hardlopers doen wat ze moeten doen, ze richten zich op hun eigen tempo en snelheid.
- Sluimerend: Start tussen de vierentwintig en eenendertig kilometer. Dit is waar de marathon echt begint. Hier begint zowel het lichaam als de geest te lijden. Angst steekt de kop op en het enige wat de loper nog wil is de race beëindigen. Hij heeft steeds minder zin om nog verder te rennen.
- Lijden: Start tussen de tweeëndertig en tweeënveertig kilometer. Hier komt de hardloper de man met de hamer tegen. Dit is een van de moeilijkste onderdelen van een marathon. Volgens specialisten is dit het moment waarop de hardloper vet begint te gebruiken als de belangrijkste energiebron van zijn spieren.
- De gelukzaligheid van het voltooien van de race: Deze fase vertegenwoordigt de laatste paar meter. Het is wanneer de loper er eindelijk zeker van is dat hij de marathon succesvol zal voltooien. Hij bevindt zich namelijk vlak voor de eindstreep.
Het belang van een sterke geest tijdens elk stadium
Als het de loper lukt om tijdens elk stadium zijn emoties onder controle te houden, zal hij de marathon succesvol kunnen voltooien.
- Euforie: Vermoeidheid komt na de eerste adrenalineontlading. Marathonlopers moeten daarom onthouden om strategieën toe te passen die hen helpen deze adrenaline te verspreiden om de eindstreep te kunnen bereiken.
- Spraakzaamheid: Marathonlopers moeten die situaties identificeren die hun tempo versnellen. Bijvoorbeeld het gejuich van het publiek. Ze mogen niet toestaan dat hun emoties de boel overnemen.
- Overgang: Tijdens deze fase voelen marathonlopers zich meestal op hun gemak. Het belangrijkste in deze fase is, om kalm te blijven en een goed tempo aan te houden.
- Sluimerend: Dit is een van de zwaarste fases van een marathon. Negatieve gedachten steken de kop op en het is belangrijk om ze om te kunnen zetten in positieve. Het kan daarom helpen om dingen te denken als ‘Ik wist dat ik me zo zou voelen’, ‘Het is gewoon een van de fases van de race’, of ‘Dit gevoel zal voorbijgaan’.
- Lijden: Het doel is om niet aan de eindstreep te denken. De eindstreep is voor ons gevoel namelijk nog zo ver weg dat deze onbereikbaar lijkt. Het beste is daarom om alleen aan de volgende meter denken.
- De gelukzaligheid van het voltooien van de race: Hier maakt het lichaam weer meer adrenaline aan, waardoor een marathonloper zich net zo goed voelt als aan het begin van de marathon. Het lukt hem om zijn lichamelijke uitputting een klein beetje te vergeten.
Rekening houden met de mogelijke gevolgen
Het trainen van je geest is nodig om ervoor te zorgen dat je emoties je niet negatief beïnvloeden tijdens een marathon. Deze psychologische training vóór de race is gebaseerd op anticipatie.
Tijdens het trainen, moet de hardloper voldoende oefenen. Ook al legt hij niet de volledige afstand van de marathon af. Een manier om dit te doen is met accumulatieve training.
Dit kan de loper helpen om in te schatten wat zijn tempo tijdens de marathon zou moeten zijn. Dit is het vaste tempo dat hij moet zien aan te houden om uitputting tijdens de laatste meters te voorkomen.
Tot slot is het belangrijk om de nadruk te leggen op de noodzaak van een goede interne dialoog. Veel atleten versterken hun fouten met zelfdestructieve gedachten als ‘Dit is niks voor jou’. Als je geconcentreerd wilt blijven tijdens de race, moet je dit soort gedachten zien te vermijden.
