De impact van de three degrees of influence-theorie
In de afgelopen jaren zijn er veel belangrijke onderzoeken geweest gericht op hoe mensen worden beïnvloed. De three degrees of influence-theorie is een van de theorieën afkomstig uit deze onderzoeken. Dit is een zeer interessante theorie die ons aanmoedigt aandacht te schenken aan de effecten van wat we zeggen en doen op anderen.
Enige tijd geleden ontstond de six degrees of seperation-theorie. Het verklaarde dat elke persoon slechts zes stappen gescheiden was van de grote figuren van de mensheid. Met andere woorden, ieder van ons kent iemand, die iemand anders kent, die iemand anders kent die Donald Trump kent.
De three degrees of influence-theorie lijkt hier redelijk op. De effecten zijn echter opvallender in ons leven. Deze theorie is ontwikkeld door Nicholas Christakis en James Fowler in 2010. Het laat zien dat, hoe gescheiden we ook zijn van anderen, we nooit een eigen eilandje zijn.
De three degrees of influence-theorie
Volgens Christakis en Fowler beïnvloedt wat we zeggen en doen de gedachten en het gedrag van onze vrienden (eerste graad), de gedachten en gedragingen van vrienden van onze vrienden, en de gedachten en het gedrag van de vrienden van onze vrienden van onze vrienden (derde graad).
Hoe kwamen ze tot die conclusie? In het jaar 2007 namen deze onderzoekers deel aan een studie met betrekking tot hart- en vaatziekten die in 1948 was begonnen. Deze studie werd uitgevoerd in de stad Framingham, in de Verenigde Staten. Twee derde van de volwassen inwoners deed aan de studie mee en later ook hun kinderen en kleinkinderen.
Elke deelnemer moest een lijst maken van familieleden, vrienden, buren en collega’s. Veel van die mensen deden ook mee aan de studie omdat de stad erg klein was. Met deze gegevens konden ze een netwerk van relaties tussen de deelnemers maken.
Onderzoeksresultaten
Na het voltooien van de studie werden 50.000 links gedefinieerd tussen de deelnemers. De onderzoekers begonnen gegevens te linken die te maken hadden met de stijl en kwaliteit van leven van de deelnemers. Ze wilden weten of de veranderingen die een van de leden van dit sociale netwerk ondervond van invloed waren op de andere leden.
Een van de dingen die in het onderzoek waren opgenomen, was obesitas. Christakis en Fowler waren vastbesloten om uit te zoeken of bijvoorbeeld het feit dat iemand zwaarlijvig werd, invloed had op hun sociale netwerk, waardoor de anderen ook zwaarlijvig werden. De resultaten waren schokkend.
Ze konden vaststellen dat, als iemand zwaarlijvig werd, hun vrienden 45% kans hadden om ook zwaarlijvig te worden. De vrienden van vrienden zouden op hun beurt een risico van 20% hebben.
En vervolgens zouden de vrienden van vrienden van vrienden een risico van 10% hebben. Er werd geen invloed waargenomen voorbij de derde graad. Op deze manier hebben ze de three degrees of influence-theorie opgesteld.
Mentale en fysieke aspecten
Als conclusie stelden de onderzoekers dat ander gedrag zoals roken ook hetzelfde effect zou hebben als obesitas. De regel van de three degrees of influence werd ook in dat geval toegepast. Daarnaast zou het tegenovergestelde effect ook in beide gevallen kunnen optreden (obesitas en roken).
Als iemand van het sociale netwerk gewicht verloor of stopte met roken, had dit invloed op het gedrag van anderen.
Zowel Christakis en Fowler, evenals andere onderzoekers, konden bewijzen dat dit ook van toepassing is op attitudes en emoties.
Degenen die bevriend zijn met eenzame mensen voelen zich bijvoorbeeld vaker ook eenzaam. Iets soortgelijks gebeurt ook met geluk, coöperatief gedrag, de consumptie van alcohol en bijna elk gedrag en elke houding.
Tot verbazing van de onderzoekers ontdekten ze ook dat beroemdheden bijvoorbeeld weinig tot geen invloed hebben op het gedrag van mensen. Als een beroemdheid besluit om op dieet te gaan, zou dat geen effect hebben op hun volgers. Maar als je vriend dat zou doen, zou het jou wel beïnvloeden.
Deze theorie doet ons veronderstellen dat we geen eigen eilandjes zijn en dat alles wat we doen en zeggen een effect zal hebben op degenen om ons heen, op welke manier dan ook.
Het vertelt ons ook dat, als we willen veranderen, we moeten beginnen met onszelf. Op een onmerkbare manier zal dit zich verspreiden en zal het leiden tot de grote veranderingen waarnaar zoveel mensen verlangen.