Als het gebrek aan liefde vermomd is als honger

Merk je dat je op alle uren van de dag en de nacht honger hebt? Zo ja, dan kan het zijn dat je lichaam een soort voedingsstof probeert op te eisen die het mist. Een voedingsstof die niets met je voeding te maken heeft, maar met je emoties.

Sommige mensen denken dat ze voortdurend honger hebben. Dit gevoel wordt echter niet altijd met voedsel bevredigd, want het heeft niets met echte honger te maken. In feite gaat een vraatzuchtige en onevenredige inname van voedsel vaak gepaard met emotionele tekorten, zoals een gebrek aan liefde van anderen of naar jezelf toe.

Het verkrijgen van voedingsstoffen is niet de enige reden waarom mensen eten. Er zijn vele andere geldige redenen, al zijn ze niet allemaal even gezond. Het is duidelijk dat we als mensen eten om de basisbehoefte van honger te stillen, maar ook om bepaalde emoties te kalmeren en andere te intensiveren.

Je kunt bijvoorbeeld eten om iets te vieren, afscheid van iemand te nemen, of een bepaalde fase in je leven tot een einde te brengen. Daarnaast kun je eten als je blij, verdrietig, bang, angstig en verveeld bent.

Je eet omdat je partner niet reageert op een berichtje op WhatsApp of omdat je al lang de warmte van een knuffel niet meer gevoeld hebt. Verder eet je omdat je jezelf niet met mededogen in de spiegel kunt aankijken. Je liefde en honger lijken hand in hand te gaan.

Tekenen van liefde

Toen je geboren werd, kreeg je voedingsstoffen en liefde via hetzelfde: voedsel. In die tijd betekende het feit dat je verzorger je van voedsel voorzag ook een teken van liefde, steun en bescherming. Je werd organisch en emotioneel gevoed uit moedermelk of een fles, die vaak gepaard ging met strelingen, bepaalde geuren, liefdevolle woorden en zachte melodieën.

Een baby voedsel geven is een van de meest oprechte daden van liefde. Wie het ontvangt voelt zich beschermd en veilig. Als je fysiologische en symbolische behoeften als zuigeling bevredigd werden, zul je in volwassenheid in staat zijn liefde te geven aan andere mensen en aan jezelf.

Aan de andere kant, als je als kind niet genoeg geliefd was, kun je proberen die leemte op te vullen met iets waardoor je je meteen beschermd voelt: voedsel.

Je zou kunnen denken dat, door te eten, de gevoelens van verdriet en angst verdwijnen. Wat er echter werkelijk gebeurt is dat ze maar even verdoofd worden. Zoals je ziet is het idee om honger te verwarren met liefde dus helemaal niet zo vergezocht.

Eet je je emoties op?

Honger is niet synoniem met gebrek aan liefde, maar de twee neigen wel dicht bij elkaar te komen. Inderdaad, vaak vertaalt een gebrek aan liefde zich in een overdaad aan eten. Weet je nog die keer dat je om drie uur ‘s nachts de voorraadkast plunderde op zoek naar iets zoets?

Misschien was wat je echt nodig had een knuffel. Of die eetbui na een slechte dag op het werk gebeurde waarschijnlijk omdat je gewoon iemand nodig had die naar je luisterde. In dit soort gevallen verzacht je je gevoelens van eenzaamheid door grote hoeveelheden voedsel te eten.

Dwangmatig eten is een gedrag dat een gewoonte kan worden. Bovendien kan het uitgroeien tot een ernstig probleem als een eetstoornis. Het kan ook een waarschuwing zijn voor onaangename en disfunctionele emotionele toestanden. De dwang om te eten ontstaat inderdaad vaak als reactie op het gevoel wanhopig alleen, onbegrepen of verlaten te zijn.

In werkelijkheid is het ons allemaal wel eens overkomen, welzijn zoeken op de verkeerde plek. Voedsel kan ons immers geen pijn doen, ons geen grenzen stellen. Ook kan het ons niet afwijzen, of boos op ons worden, zoals mensen dat wel kunnen.

Liefde vind je niet in de koelkast

Hoe kun je zien of je in de koelkast iets vindt om je honger te stillen? Het antwoord ligt in het onderscheiden van je behoefte aan voedsel en je behoefte aan liefde. Met andere woorden, je moet het verschil kennen tussen fysiologische honger en emotionele honger.

Fysiologische honger wordt gereguleerd door je homeostatische systeem, dat verantwoordelijk is voor het in evenwicht houden van de energie en voedingsstoffen van je lichaam. Emotionele honger wordt gereguleerd door het hedonisch systeem (Spaanse link).

Men brengt dit in verband met het herhalen van bepaald gedrag als middel om genot te verkrijgen. Bovendien zijn er enkele differentiële kenmerken die je kunnen helpen onderscheid te maken tussen fysiologische en emotionele honger.

Als je eenmaal ontdekt hebt dat je honger verbonden is met je emotionele wereld, kun je proberen die op een intelligente manier te stillen. Emotionele honger verbergt vaak een diepere betekenis: de behoefte om jezelf te accepteren. Het betekent dat je van jezelf moet houden en jezelf met vriendelijkheid moet behandelen.

Deze gevoelens van leegte en persoonlijke ontevredenheid dragen vaak het vermomming van honger. Dan kies je ervoor om snel en onbewust te eten, in de overtuiging dat je je daardoor beter zult voelen.

Je honger naar zelfliefde beïnvloedt niet alleen je eetpatroon, maar ook je sociale houding. Daarom kun je, als je je ontevreden voelt met wie je bent, de neiging hebben om van anderen de liefde te eisen die je naar je gevoel tekort komt. Als dit gebeurt, benader je de mensen om je heen uit nood en niet uit keuze.

Het belang van naar jezelf kijken

Hoezeer de mensen om je heen ook zullen proberen je gebrek aan zelfaanvaarding te ‘genezen’ , ze zullen daar niet toe in staat zijn. Sterker nog, hun pogingen om je tekortkomingen op te vullen zullen niet voldoende zijn.

De leegte behoort immers alleen jou toe. Je draagt het in jezelf. In feite zal geen enkele hoeveelheid voedsel voldoende zijn om je buitensporige verlangen om bemind te worden tot bedaren te brengen.

Als je het gevoel hebt dat het je aan liefde ontbreekt, begin dan met jezelf door andere ogen te bekijken. Hoewel intermenselijke banden een fundamenteel deel van je welzijn vormen, is zelfliefde essentieel. Begin die nu te cultiveren.