Alles overde 6 tekenen van ontwikkelingstrauma

Ooit gehoord van ontwikkelingstrauma? Het komt zo vaak voor bij kinderen dat artsen deze nieuwe term hebben bedacht om het uit te leggen. Lees verder voor meer informatie.

Ooit gehoord van ontwikkelingstrauma? Al vele jaren richten professionals in de geestelijke gezondheidszorg zich voornamelijk op de schokken die extreme gebeurtenissen veroorzaken.

Bijvoorbeeld afschuwelijke oorlogen, auto-ongelukken of seksueel misbruik. Maar ze hebben grotendeels het tweede type trauma over het hoofd gezien dat niet minder verraderlijk, doordringend of echt is. De wereld kent het nu als ontwikkelingstrauma of complexe PTSS.

Ontwikkelingstrauma is dus het resultaat van schijnbaar onzichtbare jeugdervaringen van misbruik. Die mishandeling of dat misbruik is echter vele malen herhaald.

Deze cumulatieve ervaringen omvatten verbaal geweld, verwaarlozing of manipulatie door een ouder, aangezien het kind geen manier heeft om de mishandeling te beheersen en geen hoop heeft om te ontsnappen. Hoe is het mogelijk in een veilige samenleving als Amerika, dat onze kinderen uit hun kindertijd komen in een soortgelijke staat als degenen die ten oorlog zijn getrokken?

Emotionele schade

Daarom traumatiseren deze herhaalde ervaringen het kind vaak. Een kind dat is opgegroeid in de giftige omgeving van ouderlijke inconsistentie en emotionele verlating lijdt. Daarnaast lijden ze aan gevaar of onvoorspelbaarheid en aan “onzichtbaar trauma.”

Dit zorgt voor psychologische en neurologische ontwrichting. Hoewel het vrij eenvoudig is om fysiek of seksueel misbruik te herkennen, heeft het een verwoestende impact als het thuis is.

Geloof het of niet, het hebben van gebrekkige of schadelijke ouders kan gemakkelijk aan ons bewustzijn ontsnappen. Vanwege de moeilijkheid om de emotionele schade te identificeren die wordt toegebracht door vervreemding of emotionele verlating, lijden kinderen. Het belangrijkste is dat kinderen die aan dergelijke wonden lijden vaak verbijsterd achterblijven en zich verward voelen door hun pijn.

Dus, ondanks de verborgen aard van deze epidemie, is er een groeiend aantal onderzoeken die veel psychologische problemen met deze verwondingen verbinden. Bijvoorbeeld de chronische emotionele verwondingen die ze in de kindertijd hebben opgelopen.

Daarom is het belangrijk dat ouders en professionals in de geestelijke gezondheidszorg vertrouwd raken met de symptomen van ontwikkelingstrauma, als er enige hoop is voor deze kinderen om een normaal leven te leiden.

Wat is precies een ontwikkelingstrauma?

Helaas komt dit soort trauma thuis voor. Ontwikkelingstrauma is een term die in de literatuur wordt gebruikt om jeugdtrauma zoals chronisch misbruik of verwaarlozing te beschrijven. Plus, andere harde tegenspoed in hun eigen huis.

Wanneer ze een kind blootstellen aan overweldigende stress en hun verzorger vermindert het niet, of veroorzaakt het, is er een trauma. Met andere woorden, het kind ervaart ontwikkelingstrauma of negatieve ervaringen uit de kindertijd.

De meeste clinici zijn bekend met de term posttraumatische stressstoornis (PTSS). Maar de overgrote meerderheid van de kinderen met een trauma zal geen PTSS ontwikkelen.

Aan de andere kant lopen ze het risico op emotionele, cognitieve en lichamelijke ziekten die hun leven lang aanhouden. Dit zijn chronische familietrauma’s zoals het hebben van een ouder met een psychische aandoening of middelenmisbruik. Bijvoorbeeld:

• Het verliezen van een ouder door echtscheiding, verlating of opsluiting.
• Getuige zijn van huiselijk geweld.
• Je niet geliefd voelen of dat de familie dichtbij is.
• Niet genoeg eten of schone kleding hebben.
• Direct verbaal, fysiek of seksueel misbruik.

In feite hebben psychologen uitgebreid onderzoek gedaan naar de impact van het trauma. Tenslotte komt zo’n hoeveelheid bewijs uit een database van meer dan 15.000 volwassenen. Het is nu een beroemd onderzoek dat we kennen als het onderzoek naar ongewenste kinderjaren .

De waarschuwingssignalen en tekenen van ontwikkelingstrauma

Diepgewortelde schaamte

Ten eerste kan het kind consequent uiting geven aan het gevoel op de een of andere manier gebrekkig te zijn. Bijvoorbeeld dom, lelijk, dik, walgelijk of op een andere manier permanent gebrekkig zijn. Ze zeggen misschien dingen als “Ik ben waardeloos” tegen zichzelf. Daarom zijn indicaties van giftige zelfhaat de voorloper van zelfmoordgedachten.

Voel dat er geen grond en machteloosheid is

Ten eerste hebben kinderen die lijden aan ontwikkelingstrauma het gevoel dat ze geen fundament hebben in deze wereld. Met andere woorden, het ontbreken van deze “grond” draagt bij aan een gevoel van machteloosheid. Bovendien voelen ze zich soms zelfs niet op hun plek in hun eigen lichaam. Dit resulteert in een kwetsbaar gevoel om overweldigd te raken.

Hopeloos en wanhopig worden over het leven

Ook ontwikkelen kinderen met een chronisch emotioneel trauma een gevoel van hopeloosheid. Ze hebben het gevoel dat niemand hen ooit zal begrijpen. Deze wanhoop leidt tot het verlies van het gevoel dat het leven enige zin heeft. Ten slotte verflauwt het vertrouwen in mensen en in het voortzetten van zo’n zinloos bestaan, waardoor het kind ongeneeslijk moedeloos wordt.

Hypervigilantie en onverklaarbare angst

Ten eerste hebben degenen die aan een trauma lijden hun amygdala’s geactiveerd. Ze ervaren dit als een constante staat van opwinding. Dit versterkt het gevoel dat er voortdurend gevaar op de loer ligt. Een kind met een ontwikkelingstrauma kan zich niet ontspannen en is springerig. Het belangrijkste is dat ze moeite hebben om in slaap te blijven.

Problemen met emotionele regulatie

Met andere woorden, het kind kan aanhoudend verdrietig of depressief zijn en onvoorspelbare stemmingswisselingen hebben. Ze zullen ongepaste woede-uitbarstingen vertonen of vatbaar zijn voor triggers door gebeurtenissen. Daarom, het onvermogen vertonen om emotionele reacties te beheersen.

Zich geïsoleerd en niet verbonden voelen

Aangezien ontwikkelingstrauma zijn wortels heeft in gehechtheidstrauma, vormt het kind nooit de vitale ouderlijke band. Met andere woorden, ze groeien op met het gevoel niet welkom te zijn in de wereld. Dit resulteert in chronische moeilijkheden om zich verbonden te voelen met anderen. Ten slotte is er zowel een intense behoefte aan contact als angst voor contact.

Verbijsterende statistieken over kindertrauma

• Volgens studies ondervond 75-93 procent van de jongeren die in het jeugdstrafrecht terechtkwamen jaarlijks een zekere mate van traumatisch slachtofferschap.
• Vrouwen in de gevangenis hadden twee keer zoveel kans om een geschiedenis van seksueel misbruik in hun kindertijd te melden in vergelijking met vrouwen die niet in de gevangenis zaten.
• Evenzo heeft de helft van degenen die als tiener zwanger waren, een geschiedenis van seksueel misbruik in hun kindertijd.
• Plus, volgens een studie van individuen in een intramurale alcoholontgiftingseenheid vond 81 procent van de vrouwen. 69 procent van de mannen onthulde een geschiedenis van seksueel of fysiek misbruik.
• Volgens een onderzoek onder zwaarlijvige patiënten die deelnamen aan een afslankprogramma, leed 55 procent van hen aan seksueel misbruik in de kindertijd.
• Mensen die als kind geweld ervaren, inclusief fysiek en seksueel misbruik, zullen waarschijnlijk de middelbare school verlaten. Meisjes met 24 procent en jongens met 26 procent.
• Ten slotte werd tussen 66-90 procent van de vrouwen in de seksindustrie als kind seksueel misbruikt.

Kortom, ontwikkelingstrauma is een stille moordenaar. We moeten de symptomen bij onze kinderen herkennen om ze de hulp te geven die ze nodig hebben, terwijl er nog tijd is om hun diepe wonden te helen.