Wetenschap: kinderen nemen prikkels waar die volwassenen niet zien
Kinderen nemen prikkels waar die volwassenen niet zien. Aspecten, nuances en singulariteiten die we als volwassenen door onze haast of selectieve aandacht gewoon niet opmerken.
De wetenschap heeft in dit opzicht twee dingen ontdekt. Ten eerste hebben kleintjes deugden die velen van ons met de jaren verliezen. Ten tweede is de wereld gezien door de ogen van een kind rijker en veel indrukwekkender.
We onderschatten vaak de perceptie van onze kinderen, studenten of kinderen in het algemeen. Het is waar dat we ze zien als jonge mensen met een groot potentieel. Toch beperken we ze soms juist door er van uit te gaan dat ze de wereld nog op een onvolwassen en zelfs beperkte manier verwerken.
Dit is echter niet het geval. Hoewel het waarschijnlijk is dat als het gaat om cognitieve processen, ze nog veel te leren en te ontwikkelen hebben, maar als het gaat om perceptie, zijn vier- tot vijfjarigen buitengewoon…
“Kinderen moeten worden geleerd hoe ze moeten denken, niet wat ze moeten denken.”
Waarom zien kinderen en volwassenen niet hetzelfde?
We weten allemaal dat kinderen deugden hebben die hen, vanwege hun leeftijd en onschuld, uniek maken. Inderdaad, alleen zij zijn in staat om de wereld tegelijkertijd op zo’n innovatieve en uitdagende manier te zien.
Alles trekt hun aandacht en alles zorgt ervoor dat ze vragen stellen. In feite is de werkelijkheid voor hen een oneindig scenario van experimenteren en proberen de wereld om hen heen te begrijpen.
Vladimir Nabokov zei altijd dat nieuwsgierigheid in wezen insubordinatie is in zijn puurste vorm. Kinderen genieten van hun “insubordinatie” totdat de volwassene grenzen stelt en hen vertelt hoe ze moeten denken, hoe ze dingen moeten begrijpen en hoe ze erop moeten reageren.
Omdat we op de een of andere manier, naarmate we opgroeien, uiteindelijk opgaan in de richtlijnen van het denken die ons worden opgelegd. In feite is onze onverzadigbare nieuwsgierigheid gedoofd en worden we wat voorspelbaarder en methodischer.
De bewering dat kinderen prikkels waarnemen die volwassenen niet zien, zou je kunnen doen denken dat ze misschien buitengewone krachten bezitten. Bovendien, dat ze misschien entiteiten en singulariteiten zien die ons ontsnappen. Dit is echter niet het geval. Wat zij waarnemen, zouden wij in werkelijkheid ook zien, als we op een andere manier naar de wereld zouden kunnen kijken.
De kinderwereld en zijn uitgebreide perceptie
In 2017 deed de Ohio State University onderzoek dat werd gepubliceerd in het tijdschrift Association for Psychological Science. De onderzoekers probeerden te begrijpen hoe de aandacht van een volwassene verschilt van die van een kind. Ze ontdekten dat kinderen tussen de vier en vijf jaar beter presteren dan volwassenen in het onthouden van irrelevante informatie.
Toen de twee groepen werd gevraagd zich een reeks bepaalde elementen te herinneren, waren de volwassenen zelfs meer bedreven in het oproepen van bepaalde stimuli. Met andere woorden, de selectieve perceptie van volwassenen is superieur aan die van kinderen. De kleintjes konden zich echter aspecten en details herinneren die de oudere mensen niet eens hadden opgemerkt.
Toen de onderzoekers bijvoorbeeld een kind en een volwassene vroegen om een foto met een reeks karakters te onthouden, herinnerde de oudere persoon zich een groter aantal items. Het kind herinnerde zich daarentegen hoe de persoon die de test uitvoerde was en welk shirt ze droegen, evenals wat ze zelf op dat moment door het raam zagen.
Volwassenen vertonen een groter vermogen in selectieve aandacht. Kinderen worden echter gekenmerkt door uitgebreide, bredere en minder specifieke aandacht.
De nieuwsgierige blik van kinderen
Het is duidelijk dat kinderen prikkels waarnemen die volwassenen niet zien. Dit wordt verklaard door hun aangeboren nieuwsgierigheid. Het is interessant om te leren dat deze gretigheid naar informatie, gedefinieerd door minder specifieke en uitgebreidere aandacht, kan worden verklaard door iets vrij exacts. Dit is het feit dat nieuwsgierigheid gekoppeld is aan overleven.
Vaak zeggen we dat nieuwsgierigheid de kat doodde. In feite is de waarheid dat het de kat waarschijnlijk wijzer heeft gemaakt. Het Department of Brain and Cognitive Sciences van de University of Rochester (VS) heeft in dit verband interessant onderzoek gedaan (Engelse link).
Ze ontdekten dat nieuwsgierigheid een basiselement van cognitie is. Inderdaad, dankzij nieuwsgierigheid wordt de vooruitgang van de samenleving op alle gebieden bevorderd.
Bijvoorbeeld medisch, sociaal, technologisch, enz. Bovendien, als het vijfjarige kind meer dingen waarneemt dan volwassenen, komt dat omdat nieuwsgierigheid een inherent onderdeel van hun ontwikkeling vormt.
Geleidelijk aan kunnen ze afleiding negeren om zich te concentreren op wat belangrijk is en zo efficiënter te werken. Het is echter veel beter als ze dat potentieel niet verliezen en bepaalde details over het milieu blijven waarderen. Inderdaad, de nieuwsgierige blik mag nooit het momentum verliezen dat het in de kindertijd heeft.
Digitale ontkoppeling om kinderen te verbinden met hun omgeving
Nieuwe technologieën kunnen een uitzonderlijke hulpbron zijn voor kinderen. Het is echter noodzakelijk om er op een goede manier gebruik van te maken. Het is bijvoorbeeld nooit een goed idee dat ze al hun vrije tijd op de schermen concentreren. Daarnaast is het ook niet raadzaam om ze op jonge leeftijd aan deze apparaten bloot te stellen.
We moeten, voor zover mogelijk, de interactie van het kind met zijn omgeving en met zijn leeftijdsgenoten bevorderen. We moeten ervoor zorgen dat ze de wereld verkennen, zich ermee verhouden en de wereld ontdekken met hun vijf zintuigen.
Niet alleen door zicht. Of aanraken, met hun vingers op de mobiel of tablet. Laat ze in plaats daarvan rennen, vies worden en dingen voor zichzelf uitvinden, zoals kartonnen ruimteschepen.
Het is waar dat kinderen prikkels waarnemen die volwassenen niet zien. Er zal echter een tijd komen dat, als ze voortdurend worden blootgesteld aan schermen, hun aandachtsniveau onvoldoende zal zijn en hun gevoel van nieuwsgierigheid minimaal zal zijn. Laten we proberen ervoor te zorgen dat dit niet gebeurt.
De nieuwsgierige geest heeft allerlei soorten prikkels nodig om te overleven, dus laten we hem niet beperken.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Plebanek DJ, Sloutsky VM. Costs of Selective Attention: When Children Notice What Adults Miss. Psychol Sci. 2017 Jun;28(6):723-732. doi: 10.1177/0956797617693005. Epub 2017 Apr 7. Erratum in: Psychol Sci. 2017 Jun;28(6):829. PMID: 28388275; PMCID: PMC5461181.
- Pillow BH, Flavell JH. Young children’s knowledge about visual perception: projective size and shape. Child Dev. 1986 Feb;57(1):125-35. doi: 10.1111/j.1467-8624.1986.tb00013.x. PMID: 3948590.
