Vraag je je af waarom je verlegen bent en wenst dat je onzichtbaar bent?
Als je verlegen bent, ben je je waarschijnlijk al vroeg in je leven bewust geworden van deze persoonlijkheidstrek. Je zult ontdekt hebben dat het soort situaties dat voor andere kinderen normaal en leuk was, voor jou bedreigend was. Tot het punt dat je je moest verstoppen en je toevlucht moest zoeken. Dit om jezelf te redden van de sociale wereld die je zoveel ongemak en angst bezorgde.
Maar is verlegenheid gewoon problematisch of is het pathologisch? Ten eerste is het een persoonlijkheidskenmerk met verschillende gradaties. Sommige mensen vertonen bijvoorbeeld alleen een zekere verlegenheid in hun gedrag, terwijl het voor anderen hun leven volledig inperkt. Hoe dan ook, het is, een profiel waarbij het gebruikelijk is om sociale angst en lijden te ervaren.
De relevante term hier is lijden, omdat dat het element is dat een introvert van een verlegen persoon onderscheidt. Lijden betekent dat je bang bent voor afwijzing.
Doodsbang om jezelf voor schut te zetten en bang om aan anderen te worden blootgesteld. Dit zijn uiterst beperkende dimensies veroorzaakt door een zeer kritisch en uitputtend gevoel van zelfbewustzijn dat een stil maar terugkerend ongemak veroorzaakt.
Als je je met dit profiel identificeert, voel je je waarschijnlijk niet altijd goed over jezelf. De wereld lijkt immers toe te behoren aan extraverten, aan hen die geen angst kennen en hardop durven spreken. Maar waarom zijn sommige mensen geboren om eeuwig zelfbewust te zijn, terwijl anderen elke levensfase veroveren met hun sprankelende extraversie?
“Zoveel mensen zitten als dozen strak in zichzelf opgesloten, maar toch zouden ze zich openstellen, zich heel wonderlijk ontvouwen, als je maar in hen geïnteresseerd was.”
De verlegen bomen en hun wortels
De term verlegenheid werd voor het eerst gebruikt in de 18e eeuw om te verwijzen naar paarden die gemakkelijk schrokken. Er zijn echter ook altijd mensen geweest die zich verstikt voelen door schaamte en onzekerheid, die hun leven leiden vanachter een raam, weg van de massa en het leven vanaf een veilige afstand voorbij zien gaan.
Interessant is dat er in de wereld van de natuur zogenaamde verlegen bomen zijn. In weelderige bossen, zoals tropische, raken inderdaad geen boomtakken elkaar. Dus, als je omhoog kijkt, vind je een opvallend geometrisch bladerdak, gescheiden door kanaalachtige openingen tussen tien en 50 cm.
Dit verschijnsel moet enig ecologisch nut hebben, maar het is nog niet helemaal duidelijk. Misschien is het om ziekten te voorkomen, om licht door te laten, of om te voorkomen dat ze door de wrijving van de wind elkaar raken. Volgens deskundigen is het alsof er een genetische vastberadenheid is om dergelijk contact te vermijden en het fantastische bladerdak te vormen.
Gebeurt hetzelfde in de menselijke natuur? Als je dagelijks te maken hebt met sociale fobie en angst voor afwijzing vraag je je waarschijnlijk af waarom je bent zoals je bent. Wat heeft je zo gemaakt?
Introverte mensen voelen zich goed over zichzelf, houden van hun persoonlijkheid en socialiseren, wanneer ze dat willen, zonder problemen. Verlegen mensen wensen echter dat ze zich aan veel sociale situaties kunnen blootstellen, maar voelen zich onbekwaam en gegrepen door schaamte en onzekerheid.
1. Omgeving is belangrijker dan genen
Veel mensen denken dat verlegen kinderen ter wereld komen met dit geremde temperament. Dat is echter niet helemaal waar.
Een groot aantal onderzoeken naar deze persoonlijkheidstrek is uitgevoerd met eeneiige tweelingen. De Universiteit van Colorado (Canada) voerde bijvoorbeeld in 2012 een studie (Engelse link) uit die beweerde dat, hoewel verlegenheid een genetische trigger heeft, deze variabele niet 100 procent sluitend of definitief is.
In feite is volgens de onderzoekers de omgeving belangrijker dan de genen bij het ontwikkelen van een verlegen en geremd persoonlijkheidspatroon. Soms ontwikkelen zelfs tweelingen elk een ander karakter.
Als een kind 18-20 maanden oud is, begint het sociale normen te begrijpen. Het is in deze tijd dat ze ofwel de grens overschrijden die hen zelfverzekerder maakt, ofwel in het rijk van de verlegenheid blijven. In feite zullen de eerste ervaringen die ze vanaf tweejarige leeftijd opdoen met hun sociale omgeving een groot deel van hun karakter vormgeven.
2. Ook verzorgers beïnvloeden de ontwikkeling van verlegenheid
Als iemand je vraagt waarom je verlegen bent, moet je terugkijken en denken aan je kindertijd. In die omgeving en psychosociale ondergrond heb je als verlegen bomen je wortels verspreid om te groeien en je te ontwikkelen. Vraag je dus af hoe je opvoeding was en welke dynamiek je ouders in praktijk brachten.
Vaak, zelfs als een baby het gen voor verlegenheid heeft en zijn temperament naar die pool neigt, tempert een dynamische, open, ondersteunende en veilige sociale omgeving deze eigenschap. Aan de andere kant is het voor kinderen die opgroeien in een autoritair, kritisch, emotieloos en streng gezin zeer waarschijnlijk dat ze tot op volwassen leeftijd verlegen zullen zijn.
Denk bijvoorbeeld aan het kind dat de puberteit nadert en beheerst wordt door zijn onzekerheden. Door de angst om afgewezen te worden als het naar de middelbare school gaat. Als ze ouders hebben die hen weten te helpen de vaardigheden van zelfvertrouwen te cultiveren en hen begeleiden om hun angsten te rationaliseren en hun sterke kanten te versterken, zal het kind minder angstig zijn.
Een gevoelige, veilige, stimulerende en kundige opvoeding en onderwijs om een goed gevoel van eigenwaarde bij het kind te bevorderen, kan de ontwikkeling van verlegenheid en het verlegenheidsgen opvangen.
3. Internalisering en overmatige angst
Naast genen en familieachtergrond is er nog een derde element dat de wortels van verlegenheid voedt. Overmatige angst. Onderzoek (Engelse link) van Dr. Nansy Eisenberg beweert dat dit soort persoonlijkheid correleert met de internalisering van negatieve emoties. Het manifesteert zich in de kindertijd en, als het niet wordt aangepakt, intensiveert het.
Verlegen kinderen willen betrokken zijn bij sociale situaties, spelen met hun leeftijdsgenoten, experimenteren en zich openstellen voor de wereld. Ze willen het uit alle macht, maar ze kunnen het niet. Dat komt omdat sociale angst hen overweldigt en elke benadering van en contact met nieuwe situaties en mensen remt.
Ze hebben angst om beoordeeld en bekritiseerd te worden en fouten te maken. Ze hebben de vrees om zich bloot te geven en zich te schamen intens geïnternaliseerd.
Daardoor lijden ze en hebben ze het moeilijk omdat ze geen copingvaardigheden hebben in het aangezicht van de angst. Dus als je je als volwassene afvraagt waarom je verlegen bent, kijk dan in jezelf en neem een beslissing.
Als je gelooft dat het leven je ontglipt vanwege je angsten, als je kansen op een baan misloopt, en graag meer mensen zou willen ontmoeten, doe dat dan. Rationaliseer al die negatieve emoties die je in hun greep houden en je vleugels afknippen.
In feite zijn er psychologische technieken waarmee je je verlegenheid en sociale angst kunt beheersen. Aarzel dus niet om deze stap te zetten als je daar behoefte aan hebt.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Van Zalk N, Lamb ME, Jason Rentfrow P. Does Shyness Vary According to Attained Social Roles? Trends Across Age Groups in a Large British Sample. J Pers. 2017 Dec;85(6):830-840. doi: 10.1111/jopy.12291. Epub 2017 Jan 10. PMID: 27861890.
- V, Akhila & Thomas, Sannet. (2020). A Study on Shyness and Psychological Well-Being among Young Adults. 10.
- Eisenberg N, Shepard SA, Fabes RA, Murphy BC, Guthrie IK. Shyness and children’s emotionality, regulation, and coping: Contemporaneous, longitudinal, and across-context relations. Child Development. 1998;69:767–790.
- Smith AK, Rhee SH, Corley RP, Friedman NP, Hewitt JK, Robinson JL. The magnitude of genetic and environmental influences on parental and observational measures of behavioral inhibition and shyness in toddlerhood. Behav Genet. 2012 Sep;42(5):764-77. doi: 10.1007/s10519-012-9551-0. Epub 2012 Jul 18. PMID: 22806186; PMCID: PMC3443291.
