Post-adoptie depressie wordt vaak niet goed begrepen

Nieuwe ervaringen, gecombineerd met de onbekendheid met de behoeften van het adoptiekind, zorgen ervoor dat de adoptie-ouders zich soms radeloos voelen. 
Post-adoptie depressie wordt vaak niet goed begrepen
Francisco Pérez

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Francisco Pérez.

Laatste update: 27 december, 2022

Post-adoptie depressie komt regelmatig voor als gevolg van alle veranderingen die adoptie met zich meebrengt. Adoptie is een uitdaging die fysieke en emotionele stress veroorzaakt. Sommige mensen hebben veel hulp nodig wanneer zij een een kind adopteren.

Veel ouders zijn blij, gelukkig en zelf euforisch bij de komst van een nieuw kind. Maar sommige ouders kunnen zich verdrietig voelen, of gefrustreerd na de geboorte van hun eigen kind of na adoptie.

Post-adoptie depressie is een risico

In tegenstelling tot post-adoptie depressie, komt een postnatale depressie meestal voor na een zorgeloze zwangerschap. Ook is het een onderwerp waar openlijk over wordt gepraat door moeders en medische en psychologische experts.

post-adoptie depressie hoofd op hand

Tussen de 50 en 80% van de vrouwen, die een kind baren, kan te maken krijgen met een milde postnatale depressie. Tevens kan 10% van de vrouwen last krijgen van een zwaardere postnatale depressie.

Deze lijken veroorzaakt te worden door hormonale veranderingen. Post-adoptie depressie is echter niet zo geaccepteerd, of goed begrepen. Desondanks hebben veel ouders er last van.

Als er geen begrip of steun is

Adoptie-ouders beginnen een band met hun adoptiekind op te bouwen tussen de 2 en 6 maanden na de adoptie. Gedurende deze moeilijke maanden voordat er een band ontstaat, vragen nieuwe adoptiemoeders zelden om hulp.

Vaak zijn ze bang dat anderen zullen denken dat ze niet klaar zijn voor het moederschap. Dit zou verklaren waarom nieuwe adoptiemoeders bang zijn om erover te praten met anderen. In het bijzonder met psychologen en sociaal werkers.

Vaak vinden ze het erg moeilijk om zich aan te passen aan hun nieuwe leven. Ze denken dat als ze erover praten, mensen hun geschiktheid om voor het adoptiekind te zorgen, in twijfel gaan trekken.

Het leidt geen twijfel dat een post-adoptie depressie erg moeilijk is. Maar het kan nog lastiger worden omdat biologische ouders meer steun en begrip lijken te krijgen van hun sociale omgeving dan adoptie-ouders.

post-adoptie depressie moeder met baby op de grond

Familie van de adoptiemoeder begrijpt misschien niet waarom ze nu niet heel erg blij is. Ze heeft toch eindelijk alles wat ze wil. Eindelijk houdt ze haar kind in haar armen, dus waarom is ze niet gelukkig?

Als gevolg hiervan leiden adoptie-ouders in stilte aan een post-adoptieve depressie en schamen ze zich. Ze willen hun families niet teleurstellen.

Ook stellen ze zichzelf vaak de vragen die ze van hun familieleden verwachten. En wanneer ze geen antwoord op hun vragen kunnen vinden, voelen ze zich onverantwoordelijk en schuldig.

Oorzaken van post-adoptie depressie

Wat schuilt er achter de hoge percentages ouders die last hebben van een post-adoptie depressie? Veel adoptie-ouders proberen jarenlang om een kind te krijgen, een klein mensen waarvoor ze de rest van hun leven kunnen zorgen. Daarom kunnen hun wensen, dromen en verlangens leiden tot onrealistische verwachtingen over ouderschap.

Nieuwe ouders kunnen zich schuldig voelen over hun gemengde gevoelens. Aan de ene kant zijn ze dol op het nieuwe kind, maar ze kunnen ook spijt hebben, of boos zijn, als de realiteit anders is dan hun verwachtingen.

Het is niet realistisch om te veronderstellen dat de ouders direct een band hebben met hun adoptiekind. Verliefd worden op een adoptiekind is net zoals verliefd worden op je partner

De eerste passie en euforie trekt langzaam maar zeker weg. Hiervoor in de plaats komt het trage en moeizame proces van aanpassen aan een nieuwe persoon in het dagelijks leven.

post-adoptie depressie

Omgaan met een post-adoptie depressie

Het is niet altijd eenvoudig om je aan te passen aan de veranderingen die de komst van een adoptiekind met zich meebrengt. Er zijn echter een paar dingen die kunnen helpen:

  • Zorg ervoor dat je voldoende vrije tijd hebt om met je nieuwe kind door te brengen.
  • Voel je niet schuldig als je geen behoefte hebt aan bezoek. Maar je zou wel de hulp moeten accepteren die je nodig hebt. Hulp nodig hebben betekent niet dat je een slechte moeder of vader bent. Het is belangrijk om je te realiseren dat het erg moeilijk is om alles in je eentje op te lossen.
  • Neem zolang mogelijk adoptieverlof op.
  • Zorg voor voldoende slaap en beweging. Het is bewezen dat fysieke inspanning je humeur verbetert.
  • Ga lekker wandelen met je kind zodat je tijd samen doorbrengt, plezier hebt en de onderlinge band versterkt.
  • Wees niet bang om je gevoelens te delen. Misschien kunnen adoptieforums of -groepen je helpen.
  • Vraag mensen met vergelijkbare ervaringen om je te helpen.
  • Vraag je familie en vrienden om begrip en respect voor jouw nieuwe keuzes. Vertel ze dat jij je eigen regels stelt en dat jij degene bent die beslissingen neemt waar het je kind aangaat.
  • Als je een partner hebt, breng dan tijd samen door. Als je meer kinderen hebt, negeer hem dan niet en spendeer ook tijd met hem.
  • Accepteer je tekortkomingen en wees niet bang om fouten te maken. Uiteindelijk zijn we allemaal maar mensen. We zijn niet perfect, en dat betekent dat het prima is om fouten te maken in de opvoeding.

Zoek hulp

Zoals je kunt zien, is post-adoptie depressie een toestand die in veel gevallen gevoed wordt door een gebrek aan begrip. Zowel van de mensen die er last van hebben als ook van hun omgeving. Adoptie-ouders kunnen bang zijn dat hun kind niet voldoet aan hun verwachtingen, waardoor ze zich verdrietig en hulpeloos kunnen voelen.

Als je in zo’n situatie zit, dan kun je het beste hulp vragen aan een specialist. Wees niet bang om erover te praten. Deskundigen zullen je begrijpen en je proberen te helpen met alle mogelijke middelen.


Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.