Je kunt alles zeggen met slechts één blik

We hoeven helemaal niets tegen elkaar te zeggen. Het enige dat we nodig hebben is een blik die elke ‘ik houd van je’ in zich draagt die we ooit hebben uitgesproken, elke kus die we ooit hebben gedeeld, elke belofte die we ooit hebben gedaan en elke aanraking die op onze huid gedrukt is. Wanneer jouw ogen de mijne vinden zijn er namelijk geen woorden. Onze harten dansen op het ritme van het universum, precies daar tussen jouw blik en de mijne…

Linguïsten zeggen dat hoewel liefde het meest universele gevoel is, subtiele verschillen in de manier waarop deze liefde wordt uitgedrukt ervoor zorgen dat ze uniek, bijna onvertaalbaar wordt in elk land. In Japan, bijvoorbeeld, betekent de term ‘Koi no yokan’ iets in de zin van de intense en onverklaarbare sensatie die je ervaart wanneer je naar iemand kijkt van wie je bijna houdt.

In gebarentaal kan ‘ik houd van je’ op meerdere manier worden uitgedrukt. Een van deze manieren is door je wijsvinger, pink en duim op te steken. De magie in dit gebaar is buitengewoon, omdat je geen stem of woorden nodig hebt die gecreëerd worden met geluid. Het gevoel blijft hetzelfde, net als in elke taal ter wereld.

De meest universele taal die je kunt gebruiken om liefde over te brengen is waarschijnlijk echter de taal van blikken en gezichtsuitdrukkingen, waarin emoties schuilgaan en die ons gevangen nemen. Hoewel we klaarblijkelijk toch nog altijd woorden nodig hebben om ons een handje te helpen…

Een blik, en ‘ik houd van je’ in duizenden talen

Ze zeggen dat liefde een chemische schipbreuk is, het is dat verlangen – waartoe elke belofte behoort die uitgesproken wordt tussen de lakens, elke nachtwandeling die beladen is met zoenen en gelach – dat niets meer is dan het resultaat van een ingewikkeld mechanisme van neurotransmitters en hormonen.

Dit is waarschijnlijk heel moeilijk om te geloven. Omdat liefde meer dan alleen chemie is. Het is een moment. Het is een blik die ervoor zorgt dat je je aangetrokken voelt tot iemand zonder te weten waarom. En het is het risico om ‘ik houd van je’ te zeggen, zelfs als je bang bent, alsof je hele leven ervan afhangt. Misschien is dat de reden waarom mensen altijd hebben geprobeerd om deze onverklaarbare, tegenstrijdige, intense en magische emoties in taal te vangen. Laten we eens naar een paar voorbeelden kijken:

• Firgun: Dit Hebreeuwse woord betekent je gelukkig voelen, omdat iemand van wie je houdt iets goed heeft gedaan.
• Dorn: Dit Roemeense woord verwijst naar de pijn die je voelt wanneer je niet samen kunt zijn met de persoon van wie je houdt.
• Merak: Dit woord houdt in dat je, wanneer je van iemand houdt, wanneer je iets doet waar je enorm blij van wordt, het gevoel hebt alsof je één bent met het universum. Dit is het gevoel dat Serviërs probeerden te omschrijven met dit woord.
• Cwtch: uit de Welshe taal, staat voor de geweldige knuffel die je krijgt van je partner.
• Naz: Is het Urdische woord dat verwijst naar het gevoel van trots dat je voelt wanneer je geliefd wordt.
• De Yamana, een inheems volk in het meeste zuidelijke puntje van Zuid Amerika, gebruiken het woord ‘Mamihlapinatapai’ om het voorval te omschrijven waarin twee mensen elkaar aankijken en beiden weten dat ze elkaar leuk vinden, maar tevens beiden te verlegen zijn om de eerste stap te zetten.

Stille liefde

Geen enkel deel van het lichaam draagt meer emotioneel gewicht in zich dan de ogen. Daarom maakt het eigenlijk niet zo veel uit welke woorden je gebruikt. Het is namelijk zeer aannemelijk dat je allang wist dat iemand van je hield voordat deze woorden überhaupt werden uitgesproken. Dit kon je weten dankzij de glinstering in iemands ogen, die blik die jou gevangen houdt, die jou opzoekt, die nooit ondertiteling nodig heeft om te omschrijven wat de ziel voelt.

Stille liefde zegt veel meer dan een zin, een gesprek of het mooiste ansichtkaartje ter wereld. Wanneer de woorden ophouden, beginnen de handen te zoeken, monden vinden elkaar om een beeld te schetsen met een zoen, en lichamen raken elkaar om het ware spel van liefde te spelen, waarin de stilte regeert en alles oprecht is.

Toch zullen we altijd moeten communiceren om liefde op te bouwen. Of het nu door middel van gebarentaal is, of door de taal te leren spreken van de persoon van wie je houdt, je moet communiceren om vorm te geven aan die vlam die in jouw hart ontstoken werd.

Volgens Gary Chapman, auteur van het boek The 5 Love Languages, is de lichamelijke uitdrukking van genegenheid en passie slechts één deel van hetgeen waaruit een stabiele en gelukkige relatie bestaat. Mensen hebben behoefte aan genegenheid, steun, medelevende communicatie en begrip van hun partner, die in staat moet zijn om alles wat hij met zijn ogen uitdrukt, uit te spreken met woorden.

Zoals namelijk gezegd wordt, liefde begint met een blik, wordt uitgesproken met een woord, gevoeld met een kus en soms verloren met een traan.