Is het mogelijk om van twee mensen tegelijkertijd te houden?
Is het mogelijk om van twee mensen tegelijkertijd te houden? Dit is een veelgestelde vraag. Zelfs de wetenschap heeft zich erover gebogen en het antwoord, gebaseerd op klinisch en sociaal onderzoek, is buitengewoon interessant. Maar vanuit moreel oogpunt is dit idee altijd in twijfel getrokken en hard bestraft.
Je kent vast wel een geval of je hebt ervan gehoord. Mensen die jarenlang met hun partner samenwonen en tegelijkertijd een andere, parallelle, stabiele relatie onderhouden. Soms houden ze de andere relatie geheim. Of ze hebben een open relatie met z’n drieën. In deze gevallen daagt polyamorie de traditionele kijk op monogamie uit.
We gaan ons echter niet bezighouden met de acceptatie of afwijzing van deze relationele modellen. We willen ons niet verdiepen in het dilemma of ze ethisch zijn of niet. Of het acceptabel is om bij iemand te zijn terwijl je een ander bedriegt, of dat we eraan moeten wennen om relaties te zien die uit meer dan twee mensen bestaan.
Wat we eigenlijk willen begrijpen is of het mogelijk is om echt van meer dan één persoon te houden. En of die liefde net zo echt, oprecht en diep is als wanneer er maar één liefde is.
“Je onderwerpen aan wat ze willen zeggen is een sociaal geaccepteerde vorm van slavernij.”
-Walter Riso-
Het conflict van twee mensen tegelijkertijd houden
Therapeuten zien veel van deze gevallen in hun spreekkamer. “Ik wil twee mensen tegelijkertijd en ik weet niet wat ik moet doen.” In feite verklaren deze patiënten openlijk dat ze echt verliefd zijn en dat ze bij beide mensen dezelfde emotionele ervaringen, dezelfde emotie en hetzelfde seksuele verlangen voelen. Aan de andere kant lijden ze ook onder conflicten.
Meestal is het zelfs een diep conflict omdat ze (vaak geconditioneerd door de maatschappij) aannemen dat het niet het juiste is om te doen. Bovendien komt het lijden ook voort uit het in stand moeten houden van een leugen. De leugen waarbij de twee geliefden zich niet bewust zijn van het bestaan van een derde persoon in de relatie.
Toch wijst dit soort lijden erop dat het, emotioneel en biologisch gezien, mogelijk is om tegelijkertijd van twee mensen te houden.
- Aantrekkingskracht in de mens is een uiterst complexe ervaring. Dat komt vooral omdat we vanuit sociaal en cultureel oogpunt worden opgevoed om te geloven dat ware liefde gebaseerd is op monogamie. Dit idee wordt een deel van ons. Er zijn echter mensen die geloven in het idee van polyamorie, dat niet alleen betrekking heeft op seksuele aantrekkingskracht. In feite suggereert het dat authentieke emotionele banden met twee mensen tegelijkertijd kunnen worden gevormd.
- In de meeste gevallen veroorzaken deze situaties grote verwarring. Sterker nog, op het moment dat we afstand nemen van onze traditionele opvattingen (liefde = monogamie) ervaren we lijden.
- Bovendien is het moeilijk om een driehoeksrelatie in stand te houden. Het komt namelijk voor dat niet alle drie de personen in de vergelijking het eens zijn met deze driehoeksverhouding. Daarom is het niet altijd gemakkelijk om tegelijkertijd van twee mensen te houden en kans te maken op een stabiele toekomst.
De biochemie van liefde in meerdere relaties
Er zijn bepaalde psychologen en neurowetenschappers die een bepaalde theorie verdedigen. Zij beweren dat mensen soms om een specifieke reden van twee mensen tegelijk gaan houden. Dit is de theorie dat de ene partner passie biedt en de andere toewijding. Met andere woorden, de een biedt de fascinerende voorbereidende fase van de liefde, terwijl de ander zekerheid biedt.
Om dit te begrijpen, moeten we eens nadenken over de fascinerende biochemie van de liefde. In de eerste fase van verliefdheid overheersen emoties van grote intensiteit. Ze worden beheerst door dopamine en adrenaline. Dit zijn geneesmiddelen van de hersenen die ons in een staat van semi-euforie houden en die vorm geven aan romantische en gepassioneerde liefde.
Later verschijnt oxytocine. Dit is het hormoon van de gehechtheid. Het is wanneer de romantische liefde en de hechte band tussen het koppel zich ontwikkelt en de relatie zich stabiliseert. Experts zoals Otto Kernberg beweren dat dit ‘volwassen seksuele liefde’ is, waarbij liefde, verbintenis en toekomstplannen van het stel met elkaar in verband staan.
Wat als liefde meervoudig is?
Wanneer iemand verliefd wordt op twee mensen, bestaat de neiging om te denken dat ze gewoon door een fase gaan. Misschien hebben ze die ‘volwassen seksuele liefde’ met hun oorspronkelijke partner, maar ervaren ze bij de andere partner ook die eerste fase van euforie, beheerst door adrenaline en oxytocine.
Zoals we al eerder zeiden, biedt de een hen stabiliteit, terwijl de ander hen de emotie en intensiteit van het nieuwe brengt.
In wezen vervult elk van deze partners op een bepaald moment bepaalde behoeften van de ander . De meeste studies die in dit verband zijn uitgevoerd, beweren echter dat, in het algemeen en gemiddeld,’volwassen liefde’ meestal niet in beide relaties wordt bereikt. Sociale druk zou achter deze verklaring kunnen zitten. In feite is het moeilijk om deze driehoeksrelaties te consolideren.
Toch zijn er gevallen waarin dit soort liefde lange tijd standhoudt. Bovendien komen driehoeksverhoudingen tegenwoordig veel vaker voor. Het lijkt er namelijk op dat partners in bepaalde fasen van hun leven zichzelf toestemming geven om bredere relaties te verkennen. Ze hebben het verlangen om naar onontgonnen gebieden te gaan waar ze de liefde nieuw, intenser en bevredigender kunnen maken.
Hoe om te gaan met het houden van twee mensen tegelijkertijd
Zoals we al eerder zeiden, komt polyamorie steeds vaker voor. Daarom kun je, als je het wilt beoefenen zonder dat er partijen gekwetst raken, het beste deze richtlijnen volgen:
- Je moet met alle partijen praten en instemmen. Anders pleeg je ontrouw. Dit is een scenario waarbij iedereen gekwetst wordt. Bovendien moet iedereen vrijwillig instemmen. Met andere woorden, niemand moet zich onder druk gezet voelen om ergens mee in te stemmen alleen maar om een ander een plezier te doen.
- Je moet het functioneren van de relatie en de grenzen ervan bespreken. Niet alle polyamoreuze relaties hebben dezelfde kenmerken.
- Zoals in elke liefdesrelatie zullen er ook in een relatie van drie mensen problemen zijn. Bijvoorbeeld jaloezie of angst om buitengesloten te worden. Daarom moet je gedeelde tijden en activiteiten verduidelijken.
- Blijf altijd communiceren en praat over alles wat je dwars zit. Net zoals je zou doen in een monogame relatie.
- Je moet polyamorie nooit beschouwen als een oplossing voor een relatiecrisis.
- Ga indien nodig naar een professional (in dit geval een relatietherapeut).
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Aprendemos Juntos 2030. (4 de noviembre de 2019). V.Completa: ¿Qué ocurre en nuestro cerebro cuando nos enamoramos? Helen Fisher, neurobióloga. Youtube. https://www.youtube.com/watch?v=THyb-x0C350
- Edwards, S. (2015). Love and the Brain. Hardvard Medical School. Consultado el 15 de octubre del 2024. https://hms.harvard.edu/news-events/publications-archive/brain/love-brain
- Jankowiak, W., & Gerth, H. (2012). Can you love more than one person at the same time? A research report. Anthropologica, 54(1) 95-105. https://www.jstor.org/stable/24469619
- Moors, A., Ryan, W., & Chopik, W. (2019). Multiple loves: The effects of attachment with multiple concurrent romantic partners on relational functioning. Personality and Individual Differences, 147, 102-110. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0191886919302466
- Montali, L., Frigerio, A., Spina, F., Zulato, E. (2023). The Discursive Construction of Polyamory: Legitimising an Alternative to Monogamy. Sexuality & Culture, 27, 894-915. https://link.springer.com/article/10.1007/s12119-022-10044-0
- Seshadri, K. G. (2016). The neuroendocrinology of love. Indian Journal of Endocrinology and Metabolism, 20(4), 558-563. https://journals.lww.com/indjem/fulltext/2016/20040/The_neuroendocrinology_of_love.23.aspx
- Takahashi, K., Mizuno, K., Sasaki, A., Wada, Y., Tanaka, M., Ishii, A., Tajima, K., Tsuyuguchi, N., Watanabe, K., Zeki, S., & Watanabe, Y. (2015). Imaging the passionate stage of romantic love by dopamine dynamics. Frontiers in Human Neuroscience, 9, 191. https://www.frontiersin.org/journals/human-neuroscience/articles/10.3389/fnhum.2015.00191/full