De noodzaak om een digitaal dieet te volgen
De Amerikaanse schrijver Jake Reilly sprak voor het eerst over een digitaal dieet. Aanvankelijk deed hij het als een experiment. Het werd echter later een beroemd artikel getiteld “Digital Obesity and the Digital Diet” (Digitaal Overgewicht en het Digitale Dieet).
Het begon allemaal toen Reilly besefte dat hij zichzelf nog geen minuut kon losmaken van het internet. Hij begon dus zijn activiteiten op te volgen. Toen merkte hij dat hij meer dan 1.500 mails per maand verzond.
Hij plaatste ook meer dan 250 keer per maand een tweet. In diezelfde periode sprak hij gedurende meer dan 900 minuten aan de telefoon. Dat was het moment waarop hij eraan dacht om een digitaal dieet te volgen.
“Twitter is een goede plek om de wereld te vertellen wat je denkt vóór je de kans gehad hebt om erover na te denken.”
-Chris Pirillo-
Jake Reilly had het ook over het begrip “digitale obesitas.” Hij ontwierp zelfs een formule om zichzelf op digitaal vlak te “wegen.” Op die manier kon hij controleren of het gebruik buitensporig was. Het bestond uit een puntensysteem.
Hij telde het aantal beschikbare toestellen, het aantal keren dat hij elke dag online ging, het aantal boodschappen die hij verstuurde, enzovoort. Als alles een bepaalde score oversteeg, dan was er sprake van e-obesitas.
Zonder tot deze extremen te komen heeft iedereen een innerlijke thermometer die wijst op buitensporig gebruik. Dat kan bijvoorbeeld de behoefte zijn om altijd online te zijn met 20 open vensters.
Of mensen zoeken hier en daar met het gevoel “er is iets te zien,” ook al is dat niet het geval. Na een digitaal dieet kom je wellicht tot bepaalde conclusies die lijken op die van Jake Reilly. Misschien stel je dan ook de volgende dingen vast.
Met een digitaal dieet dalen de stressniveaus
We beseffen niet hoe gespannen we kunnen worden wanneer we op het web surfen. Dit komt omdat de hersenen op maximum waakzaamheid staan. Ze wachten dus voortdurend tot “er iets gebeurt,” zoals een nieuwe boodschap of een alarmerend nieuws.
Wanneer iemand een digitaal dieet van 30 dagen beëindigd heeft, dan begint de hersenactiviteit zich opnieuw af te vlakken. In het begin is er een grote spanning die lijkt op de spanning die zich voordoet bij ontwenningsverschijnselen. Na enkele dagen voelt de persoon echter een grotere rust en innerlijke vrede.
Weinig dingen gebeuren zoals ze lijken
Dankzij het internet geloven we dat er duizenden dingen ter wereld op hetzelfde moment gebeuren. We beginnen dus het gevoel te krijgen dat we iets belangrijk zullen missen als we een lange tijd niet met het internet verbonden zijn.
De meeste informatie die op de sociale netwerken en op het internet circuleert, is echter niet relevant. Het is met andere woorden meer van hetzelfde. Dat betekent dus dat het voldoende is om je één keer per dag met het internet te verbinden. Op die manier kom je de belangrijke gebeurtenissen van de dag te weten.
We hebben niet zoveel vrienden als we denken; netwerken leidt tot verslaving
Vrienden en volgers op het internet zijn meestal alleen maar nog een andere illusie. Omdat ze leuk vinden wat we openbaar maken, zijn ze nog niet onze vrienden. We denken echter dat dit wel zo is wanneer we ons laten onderdompelen op sociale netwerken. Op basis van onze lange lijst volgers denken we dat dat we vele vrienden hebben.
Als we een digitaal dieet volgen, zullen we ontdekken dat het niet zo is. Wanneer we van het sociale netwerk verdwijnen, dan verdwijnen we immers ook uit hun leven. Zij maken dus andere virtuele vrienden. Het beste wat we anderzijds kunnen doen, is praten met de mensen met wie we werkelijke banden hebben.
Sociale netwerken zijn verslavend. Wanneer jij je in verbinding stelt, dan maken je hersenen kleine hoeveelheden dopamine vrij. Dat is de valkuil. Dat is immers hoe elke verslaving begint. Je zal dan terugkeren en proberen om hetzelfde gevoel te ervaren.
We moeten momenten zoeken om niets te doen: een digitaal dieet kan helpen
Het internet geeft ons ook het gevoel dat er altijd iets te gebeuren valt. Nooit is er stilte. Nooit is er een volledige afwezigheid van prikkels.
Dat berooft ons van de wonderbaarlijke vreugde die momenten van niets doen ons bieden. Zonder het zelfs te merken beginnen we eigenlijk bang te worden om niet bezig te zijn. Dit is ernstig. Mensen komen immers op die momenten met hun beste ideeën op de proppen. Onze beste denken gebeurt tijdens onze vrije tijd.
Het is goed om te ontkoppelen telkens wanneer we kunnen. We mogen het internet ons leven niet laten vervangen. Ja, het internet en sociale netwerken zijn fantastisch. We mogen het werkelijke leven echter niet naar de achtergrond schuiven. Wat echt belangrijk is, is het echte leven.