Coming out: een persoonlijke ervaring

Bekennen dat je je aangetrokken voelt tot mensen van hetzelfde geslacht is een moeilijke taak, vooral omdat het betekent dat je een heel kwetsbaar deel van jezelf blootstelt aan de mensen om je heen. In dit artikel leg ik uit hoe ik uit de kast kwam.

De wereld om je heen vertellen waarom je je aangetrokken voelt tot mensen van hetzelfde geslacht is een verhaal dat heteroseksuele mensen niet hoeven te construeren. Sterker nog, in de regel geven mensen geen uitleg over waarom ze zich aangetrokken voelen tot mensen van het andere geslacht. Het is iets dat vanzelfsprekend is. Als je een man bent, voel je je meestal aangetrokken tot vrouwen, en omgekeerd. Dat is wat in de natuur het meest gebeurt. In dit artikel ga ik je echter mijn verslag van mijn coming out vertellen.

Coming Out of uit de kast komen

Ik haat het woord kast (Spaanse link). In kasten worden kleren, souvenirs, geschenken en andere bezittingen opgeborgen. Ze kunnen er in opgeborgen worden om te voorkomen dat ze bederven, maar ook om te voorkomen dat ze gezien worden.

Maar, zo heb ik me altijd afgevraagd, hoe kunnen we verlangen verbergen? Is het mogelijk om iets te verbergen dat volledig buiten onze controle ligt? Naar mijn mening is het antwoord een volmondig nee.

Mijn vrienden

Wat mij de meeste angst in mijn leven bezorgde, was het feit dat ik op een gegeven moment wist dat ik het mijn ouders moest vertellen. Ik had mijn vader al meer dan eens homoseksuelen flikkers horen noemen. Toen ik dat woord over zijn lippen hoorde bonsde mijn hart. Dit was een van de barrières waarvan ik wist dat ik ermee te maken zou krijgen als ik het onderwerp thuis aansneed.

Daarom besloot ik het eerst aan mijn vrienden te vertellen. Ik had een goed sociaal netwerk waardoor ik me zowel vrij als gesteund kon voelen. Stel je voor dat je een rugzak op je rug hebt met tien stenen erin.

Op een dag loop je door een bos en besluit je de inhoud ervan te delen met de groep om je heen. Op de dag dat ik uit de kwast kwam bij mijn vrienden, dag, hielpen ze me. Elk van hen nam een steen uit mijn rugzak, waardoor het gewicht van mijn last afnam.

Mijn vrienden lieten me me menselijk voelen. In feite herinner ik me dat moment met grote genegenheid, omdat ze me lieten zien wat ik al wist: dat het volkomen legitiem was om van een ander te houden, ongeacht zijn of haar geslacht.

Ze lieten me zien dat we in wezen allemaal mensen zijn. En als mensen hebben we niet het vermogen om te beslissen van wie we houden. Dat is op zichzelf al buitengewoon.

Mijn ouders

Toen ik het mijn ouders vertelde, voelde ik me opgelucht. Extreem opgelucht. Het voelde alsof ik op het punt stond een kernbom van acht miljoen megaton te laten vallen. Maar het waren maar woorden, hield ik mezelf voor. Maar tot mijn complete verrassing wisten ze het al!

Ouders weten vaak veel dingen waarvan we niet beseffen dat ze ze weten. Toen ik eindelijk de stoute schoenen aantrok en het de mijne vertelde, hielpen ze me zelfs met het bedenken van een plan om het de rest van de familie te vertellen.

Mijn familie

Ik weet dat ik geluk heb gehad. Ik weet dat er mensen zijn die het heel moeilijk hebben als ze besluiten uit de kast te komen bij hun familie. In mijn coming out was het het tegenovergestelde. Toen ik het mijn tantes, ooms en grootouders vertelde, was hun reactie geweldig. Mijn grootmoeder stond er zelfs op dat ik haar voorstelde aan mijn partner!

Ik voelde me echt gesteund, gevalideerd en geliefd. Dat kwam omdat mijn familie, in plaats van een ander persoon, een mens zag. Ze zagen iemand die het waard was om lief te hebben en geliefd te worden, ongeacht geslacht en seksuele geaardheid. Ik denk dat dit het belangrijkste was.

Iemand liefhebben is immers een van de mooiste dingen die we ooit kunnen ervaren, voelen, verlangen en smaken.