Als anders zijn een misdaad is, dan ben ik bereid de straf uit te zitten

De vrijheid hebben om jezelf te zijn, om anders en authentiek te zijn, zou niet als iets slechts moeten worden beschouwd. Gelukkig zijn met of zonder partner, een sterk karakter hebben, en af en toe genieten van een goede dosis gekkigheid, zou niet bekritiseerd moeten worden. Als anders zijn dus een misdaad is, dan zal ik hier met plezier de straf voor uitzitten.

Gezegd wordt dat je om het leven onder ogen te kunnen komen, eerst je muren moet afbreken. Maar wat nu als je je onzekerheden en angsten al hebt overwonnen en het juist andere mensen zijn die jou gevangen proberen te zetten? Het ene zou niet moeten verschillen van het andere. Innerlijke groei, wat jou in staat stelt vrij en authentiek te zijn, houdt in dat je zowel psychisch als emotioneel sterk moet zijn, zodat je de obstakels in je omgeving kunt overmeesteren.

Yves Pélicer, dokter en psycholoog aan het Necker-Enfants Malades Ziekenhuis is Parijs, staat erom bekend het grote publiek te voorzien van boeken over psychiatrie die erg educatief en makkelijk te begrijpen zijn. Haar benadering verdedigt altijd hetzelfde principe: de psychologie zou de waardigheid van anders en uniek zijn weer bij ons terug moeten brengen. We zullen alleen in staat zijn om geluk te vinden als we onszelf de kans geven om te zijn wie we werkelijk willen zijn.

Anders zijn in een wereld waarin we onder druk worden gezet om ons aan te passen is echter een ware persoonlijke uitdaging.

Het ingewikkelde avontuur van jezelf zijn

De meeste psychologische benaderingen wijzen ons erop hoe belangrijk en noodzakelijk het is om jezelf te zijn. Het is echter van belang om dit idee een beetje af te stellen. ‘Jezelf zijn’ houdt niet in dat je vluchtige of bijkomstige karakteristieken vertoont. Wanneer mijn partner mij bijvoorbeeld verlaat, dan betekent dit niet dat ik iemand ben die geen liefde verdient. Als ik geen baan heb, betekent dit lang niet dat ik een mislukkeling ben.

Zelfacceptatie heeft niets te maken met deze willekeurige voorvallen. Noch houdt het in dat je moet accepteren wat anderen over je zeggen, denken of van je verwachten. Jezelf zijn houdt in dat je een prachtig web weeft van jouw identiteit en essentie en dat je jezelf hier iedere dag mee inwikkelt. Het houdt in dat je trouw bent aan al jouw kleuren en krachten, en dat je jezelf gaandeweg voortdurend probeert te verbeteren.

Dit proces waarin je jouw ‘zelf’ voortdurend construeert en integreert, houdt echter ook in dat je soms even stilstaat en tijd besteedt aan één doel in het bijzonder: jezelf werkelijk leren kennen. Dit is niet slechts een filosofische kwestie; er zit een uiterst belangrijk aspect achter verborgen.

Weten wie je bent houdt in dat je erachter probeert te komen of het leven dat je op dit moment leidt in overeenstemming is met jouw ware identiteit. Als ik een positief ingestelde, rusteloze dromer ben, dan werkt het niet om voortdurend tijd door te brengen met iemand die alleen maar zand in mijn dromen wil gooien.

Wanneer je je bewust wordt van wie je werkelijk bent, komt het soms voor dat je je begint te realiseren dat eigenlijk niets om je heen past bij je ware zelf…

Ik wil anders zijn, onvolmaakt, vrij en gelukkig

Het is niet altijd makkelijk om anders te zijn in een maatschappij die van alle vrouwen verwacht dat ze hetzelfde zijn. Dit probeerden we vanaf het begin al duidelijk te maken. Zelfs als we het patriarchaat dat we allemaal zo goed kennen buiten beschouwing laten, doen er zich in de meeste moderne samenlevingen, verschillende realiteiten voor.

Vandaag de dag wordt er van vrouwen verwacht dat ze zich in elk aspect van hun leven in dezelfde maat wurmen: perfectie. Van elke vrouw wordt verwacht dat ze succesvol is op het gebied van werk, maar ook dat ze wanneer de tijd daarvoor rijp is, de perfecte moeder wordt. De perfecte moeder komt eigenlijk neer op een supermoeder, die in staat is om alles in balans te houden, haar werk, het huishouden, haar relatie, het gezin en haar vrienden, en tegelijkertijd moet ze er natuurlijk ook nog voor zorgen dat ze het perfecte figuur behoudt.

Vergeet daarnaast niet dat ze zich ook druk moet maken om het opvoeden van kinderen die net zo perfect zijn en al op hun vijfde kunnen lezen en schrijven.

Natuurlijk zijn dit allemaal positieve dingen, en bestaan er vrouwen die hier heel goed in slagen. Achter deze veeleisende lijst van verplichtingen gaat echter de impliciete norm schuil dat elke vrouw hetzelfde zou moeten zijn. Een alleenstaande vrouw wordt nog altijd vreemd aangekeken. Een vrouw die tevreden is met haar lichaam ook al zitten er een paar pondjes meer aan, wordt gezien als lui, omdat ze niet goed voor zichzelf zou zorgen. Een vrouw die een succesvolle carrière heeft, maar geen drang heeft om moeder te worden, wordt gezien als vreemd. Maar als ze wel een moeder is, en borstvoeding geeft in het openbaar, wordt ze ook beschaamd.

In werkelijkheid, houdt anders zijn in dat je moedig genoeg bent om normaal te zijn. Normaal zijn betekent namelijk dat je te allen tijde jezelf bent. Hetgeen nooit normaal zal zijn is jezelf laten meeslepen door kaders, stereotypes en verwachtingen die andere mensen opstellen met de drang om jouw leven te controleren.

Tevreden onvolmaakt zijn in een wereld die streeft naar bedrieglijke perfectie is het gezondste wat je kunt doen. Er bestaat namelijk niets beters dan onbevreesd genieten van de vrijheid om elke dag jezelf te zijn, om de ketting die voor je neus bungelt en jou probeert vast te ketenen stuk te maken.