Wat is pseudocyesis of schijnzwangerschap?
Schijnzwangerschap wordt ook wel pseudocyesis genoemd. John Mason Good bedacht de term voor het eerst in 1823 en deskundigen beschouwen het nu als de meest pijnlijke psychosomatische aandoening in de medische literatuur.
Schijnzwangerschap is de enige psychosomatische aandoening waarvan de psychologische etiologie geen ruimte laat voor twijfel. Het is zelfs zo dat ook mannen het kunnen ervaren. Schijnzwangerschap is ondergebracht in verschillende categorieën van psychiatrische stoornissen, zoals conversiestoornissen of hysterische conversiestoornissen.
Het is een somatoforme stoornis, wat betekent dat mensen die het treft vaak een verborgen emotionele behoefte hebben, zoals angst of gebrek aan genegenheid. Dit manifesteert zich dan door middel van lichamelijke symptomen.
Wat is schijnzwangerschap?
Schijnzwangerschap wil zeggen dat een vrouw denkt dat ze zwanger is, zonder echt zwanger te zijn. In feite kan ze zelfs tekenen en symptomen van een vroege zwangerschap vertonen.
Dit is een zeer belangrijk kenmerk van somatoforme stoornissen. Het komt veel voor bij mensen die problemen hebben met het identificeren van hun gevoelens en erover praten.
Dit is een persoonlijkheidsconstructie die alexithymie wordt genoemd. De gevoelens worden dan geuit door middel van een verborgen taal, die ook onbewust is. In dit geval, door middel van een schijnzwangerschap.
“Of je zwangerschap nu zorgvuldig gepland, medisch of verrassend was, één ding is zeker: je leven zal nooit meer hetzelfde zijn.”
-Catherine Jones-
Wie treft schijnzwangerschap?
Volgens deskundigen uit de psychiatrie treft pseudocyesis 1 tot 6 op de 22.000 vrouwen. Paddock verdeelde vrouwen die lijden aan pseudocyesis of psychologische zwangerschap in drie categorieën:
- Jonge vrouwen die net getrouwd zijn of alleenstaande jonge vrouwen die risicovol seksueel gedrag vertonen. In dit geval manifesteert het zich als gevolg van hun angst om zwanger te worden.
- Oudere vrouwen met een sterk verlangen om zwanger te worden of onvruchtbare vrouwen die zich beginnen te realiseren dat ze niet meer jong zijn en lijden aan leeftijdsgebonden pijn. Het onvermogen om moeder te worden maakt het verlangen sterker, wat een obsessie wordt naarmate ze ouder worden en dichter bij de menopauze komen.
- Vrouwen van een bepaalde leeftijd die amenorroe ervaren. In deze gevallen geloven ze bijna altijd dat ze nog steeds vruchtbaar zijn.
Tekenen en symptomen
Na het bestuderen van een reeks van gemelde gevallen, vatten Barglow en Brown de symptomen van schijnzwangerschap als volgt samen:
- Menstruatiestoornissen die variëren van amenorroe tot hypomenorroe. Ze duren ongeveer negen maanden (ongeveer dezelfde tijd als een echte zwangerschap).
- Toename van de buikomvang zonder een uitstekende navel, veroorzaakt door de houding die de vrouw aanneemt en ook veroorzaakt door rekking van de buik. Met een inwendige navel weet de arts zeker dat het geen echte zwangerschap is.
- Veranderingen in de borsten zoals gevoeligheid, colostrumproductie, pigmentatie en toename in grootte.
- Subjectief gevoel van beweging van de foetus in de buik.
- Verzachting en vergroting van de baarmoeder, met de mogelijkheid van pelvic congestion syndrome.
- Misselijkheid en braken.
- Gewichtstoename, meestal meer dan bij normale zwangerschappen.
- Sommige patiënten kunnen ook hoge niveaus van gonadotrofine ervaren.
Soms kunnen de symptomen zo reëel en vergelijkbaar zijn met die van een echte zwangerschap dat ze zelfs artsen kunnen misleiden.
“De beslissing om een kind te krijgen – het is gedenkwaardig. Het is om voor altijd te beslissen om je hart buiten je lichaam te laten lopen.”
-Elizabeth Stone-
Behandeling
Het is niet makkelijk om een vrouw ervan te overtuigen dat ze niet zwanger is, als ze maandenlang denkt dat ze wel zwanger is. Over het algemeen is het moeilijk om haar te laten inzien dat ze in een illusie leeft, die ze onbewust in haar eigen hoofd heeft gecreëerd.
Vaker wel dan niet is schijnzwangerschap de ontsnappingsroute die haar hersenen hebben gevonden om psychische problemen op te lossen. Het is dus handig om deze kwestie zo snel mogelijk te diagnosticeren. Het is nodig om verschillende bloedtesten en echografieën uit te voeren om de patiënt ervan te overtuigen dat ze niet zwanger is.
De behandeling is in deze gevallen meer psychologisch dan farmacologisch van aard. Specialisten moeten analyseren waarom de patiënt de zwangerschap heeft bedacht en welke interne conflicten haar tot die situatie hebben geleid.
Gynaecologisch gezien is er geen behoefte aan behandeling, tenzij de patiënt na psychologische hulp er nog steeds van overtuigd is dat ze zwanger is.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Barglow, P.; Brown, E.: Pseudocyesis. To Be and not to be pregnant: a psycosomatic question. En Modern perspectives in psycho-obstetrics. Edted by John Howells. Brunner Mazed Publishers. NY,1972.Paddock, R.: Spurious pregnancy. Am. J. Obstet. Gynecol. 16:845, 1928.
- Paddock, R.: Spurious pregnancy. Am. J. Obstet. Gynecol. 16:845, 1928.
- https://es.wikipedia.org/wiki/Embarazo_psicol%C3%B3gico
