The Good Nurse: het ware verhaal van de Engel des Doods
Charles Cullen is 62 jaar oud en zit momenteel in de staatsgevangenis van New Jersey. Hij komt pas in 2403 voorwaardelijk vrij. Daarom is het hoogst onwaarschijnlijk dat hij ooit de grenzen zal overschrijden van de gevangenis die hij nu bewoont. Dat komt omdat hij schuldig was aan de moord op 29 mensen. Er wordt echter gedacht dat er nog veel meer slachtoffers kunnen zijn.
Ze noemden hem de engel des doods. De reden hiervoor was omdat deze verpleger tussen 1988 en 2003 een reeks stille moorden in verschillende ziekenhuizen achterliet. Hij injecteerde zijn slachtoffers met insuline en digoxine, zette beademingsapparatuur uit en veranderde hun medicatie om een einde te maken aan degenen die naar zijn mening buitensporig leden.
The Good Nurse
Cullen wilde, zoals hij zelf verklaarde, de pijn van zijn patiënten verlichten. Hun dood was echter niet aangenaam en al zijn slachtoffers waren ook niet terminaal ziek. Velen waren gewoon herstellende van operaties of lichte ziekten. Hij moordde niet uit barmhartigheid, hij moordde uit dwang en vanwege een psychische stoornis die niemand ontdekte.
Zijn verhaal is nu op Netflix uitgebracht in een film getiteld, The Good Nurse. Het is een bewerking van het boek, The Good Nurse: A True Story of Medicine, Madness, and Murder, van Charles Graeber. In deze productie wordt één vraag op tafel gelegd die zelfs nu nog grote zorgen blijft baren.
Hoe was Cullen in staat om gedurende 16 jaar en in negen verschillende ziekenhuizen zoveel mensen te vermoorden zonder argwaan te wekken?
Veel ziekenhuizen waar Cullen werkte stelden hem voor ontslag te nemen in ruil voor het achterwege laten van openbare negatieve uitlatingen, ondanks vermoedens dat hij medicijnen stal en behandelingen veranderde.
Charles Cullen
Kijkers van The Good Nurse, zijn al snel in de ban van de vertolking van Eddie Redmayne van Charles Cullen. Zijn bewegingen zijn nauwkeurig en er is iets kouds en hypnotisch aan het personage. Hoewel hij tot op zekere hoogte zorgzaam overkomt, trillen zijn handen als hij de infusen en infusen van zijn patiënten met insuline vervuilt.
Met zijn uitgemergelde figuur en hulpvaardige houding, maar met een blik die ongetwijfeld grenst aan de afgrond van geestesziekte, is het moeilijk om niet aan het personage van Norman Bates te denken.
Er is veel bekend over het leven van deze verpleger die ongestraft zijn slachtoffers vermoordde in de beslotenheid van de ziekenhuizen waarin hij werkzaam was. De gereserveerde, dunne en verlegen jongen had geen gemakkelijk leven.
Inderdaad, zoals dat pleegt te gebeuren bij de dracht van monsters, waren de eerste jaren van zijn jeugd bepalend. Zijn moeder moest veel moeite doen om haar acht kinderen alleen op te voeden. Hij was de jongste van een groep broers die te maken hadden met drugs en een disfunctionele en problematische familiedynamiek.
Toen Cullen op de middelbare school zat, kreeg zijn moeder een epileptische aanval (Engelse link) en stierf bij een auto-ongeluk. Dat maakte hem kapot en hij probeerde zichzelf van het leven te beroven.
Hij werd voor het eerst in zijn leven opgenomen in een psychiatrische inrichting. Het zou echter niet de laatste keer zijn. Toen hij hersteld was, nam hij een drastische beslissing: zich aanmelden bij de Amerikaanse marine.
Charles Cullen vermoordde ziekenhuispatiënten door hen grote doses medicijnen te geven, zoals insuline (gebruikt om diabetes te behandelen) en digoxine (een hartmedicijn).
Van de raketkamer naar ziekenhuiskamers
De jonge Charles Cullen diende in de jaren tachtig aan boord van de onderzeeër USS Woodrow Wilson. Het leven daar was niet gemakkelijk voor hem. Hij kon zich niet aanpassen en zijn omgeving onderwierp hem aan talloze ontgroeningen en pesterijen.
Bovendien was zijn gedrag grillig en vreemd. Officieren vonden hem zelfs eens met een chirurgisch masker en operatiekleding aan in de controlekamer van het schip.
Na nog een zelfmoordpoging kreeg hij in 1984 medisch ontslag en werd hij uit de marine gezet. Vervolgens schreef hij zich in bij de Mountainside School of Nursing in New Jersey. Vier jaar later pleegde hij zijn eerste moord in het ziekenhuis waar hij werkte, het San Bernabé. De engel des doods had net zijn vleugels geopend en begon aan een verschrikkelijke reis die 16 jaar zou duren.
The Good Nurse: een verhaal over onwaardigheid
The Good Nurse opent met de werkelijke gebeurtenissen die plaatsvonden in de laatste medische instelling waar Cullen voor zijn arrestatie werkte. Daar ontmoette hij Amy Loughren, een andere verpleegster.
Zij was een alleenstaande moeder van twee kinderen, die aan een hartkwaal leed en geen ziektekostenverzekering had. Het ziekenhuis zelf verstrekte die pas als de werknemers er een jaar hadden gewerkt.
Deze nuance vormde een punt van vereniging tussen de engel des doods en Amy, in de film vertolkt door Jessica Chastain. Charles belooft haar te helpen een verzekering te krijgen. Ondertussen steelt hij medicijnen voor haar. Zo ontdekt de verpleegster hoe hij MedStation heeft kunnen hacken, het systeem dat de toediening van medicijnen regelt.
Gaandeweg wordt Amy zich ervan bewust dat de onverklaarbare en plotselinge dood van verschillende patiënten verband houdt met bepaalde medicijnen. Degenen die Charles regelmatig steelt. Als ze uiteindelijk de politie inlicht over wat er gebeurd is, wordt ze een belangrijke speler in het onderzoek naar en de opsluiting van Cullen.
Mislukte medische instellingen en niet onderzochte sterfgevallen
Charles Cullen is verdacht van de moord op bijna 400 patiënten. Hij heeft er echter maar 40 toegegeven en stond terecht voor 29 doden. De voor de hand liggende vraag is, hoe is het mogelijk dat hij geen aandacht trok tijdens zijn 16 jaar durende moordpartijen?
De waarheid is dat velen wel vermoedden wat hij deed, maar ze verkozen hem te ontslaan in plaats van het wanbeleid van het betreffende ziekenhuis aan het licht te brengen.
The Good Nurse stelt de vernedering van medische instellingen en de hulpeloosheid van patiënten aan de kaak. In deze productie zijn we getuige van iets dat ongetwijfeld echt was: sterfgevallen die niet werden onderzocht en tientallen rouwende families die gerechtigheid zoeken.
Charles Cullen werd meer dan eens aangegeven voor het stelen van drugs. Hoewel velen wisten van zijn geestelijke problemen en zelfmoordpogingen, reageerde niemand.
Bovendien leek Cullen’s medische geschiedenis van geestelijke instabiliteit er niet toe te doen. Ook het aantal doden dat hij in zijn kielzog achterliet in verschillende ziekenhuizen wekte geen argwaan. In feite ontbrak het hem nooit aan werk. Dat was totdat, uiteindelijk, een collega schrander en dapper genoeg was om zijn acties te stoppen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Freckelton QC, I. (2014). The Good Nurse: A True Story of Medicine, Madness and Murder.
- Yardley, E., & Wilson, D. (2016). In search of the ‘angels of death’: conceptualising the contemporary nurse healthcare serial killer. Journal of Investigative Psychology and Offender Profiling, 13(1), 39-55.
- Yorker, B. C., Kizer, K. W., Lampe, P., Forrest, A. R. W., Lannan, J. M., & Russell, D. A. (2006). Serial murder by healthcare professionals. Journal of forensic sciences, 51(6), 1362-1371.
