Omgaan met een verworven lichamelijke beperking
Omgaan met een verworven lichamelijke beperking is een uiterst complexe kwestie. Het is echter iets dat vrij vaak voorkomt. Natuurlijk is het meestal een grote persoonlijke uitdaging vanwege de enorme emotionele schok die het teweegbrengt op vrijwel alle gebieden van het leven.
In dit artikel geven we een aantal ideeën om dit nieuwe leven tegemoet te treden. Het zal onvermijdelijk gepaard gaan met een aanzienlijke hoeveelheid rouw, om je vorige leven, je nieuwe lichaam en vaardigheden, en alle andere bijbehorende verliezen. Tot slot betekent het natuurlijk dat je je nieuwe realiteit onder ogen moet zien.
Hoe om te gaan met een verworven lichamelijke beperking
Anna Gilabert (Spaanse link) is psycholoog aan het Instituut Guttmann. Ze heeft een dwarslaesie als gevolg van een eerder ongeluk. Dit betekent dat ze overal naartoe moet in een rolstoel. Ze bevestigt dat leven met een neurologische verwonding geen gemakkelijke taak is.
De psychologe bevestigt zelfs dat deze nieuwe realiteit bepaalde moeilijkheden met zich meebrengt op alle gebieden van het leven: biologisch, psychologisch en sociaal.
“De mate van functionele aanpassing aan deze vitale omstandigheid en de subjectieve ervaring van iedereen zal afhangen van meerdere factoren: de kenmerken van het letsel, de sociaal-culturele omgeving, persoonlijkheid, levenscyclus, gezinsstructuur… en geslacht”.
-Anna Gilabert-
Iedereen heeft zijn eigen specifieke middelen om met zijn eigen beperking om te gaan. Dit kunnen persoonlijke hulpbronnen zijn of hulpbronnen die worden aangereikt door de mensen om hen heen. In dit artikel geven we een aantal ideeën over hoe om te gaan met een lichamelijk verworven beperking.
Sta jezelf toe om te voelen
Geconfronteerd worden met een lichamelijke beperking betekent een ingewikkelde situatie, een botsing met je vorige bestaan. Er is dus een breuk met je vorige en huidige zelf die vraagt om verandering en aanpassing.
In feite kun je een gevoel van schok krijgen wanneer je geconfronteerd wordt met je nieuwe dagelijkse routine. Je moet jezelf echter toestaan om te voelen. Onthoud bovendien dat elke emotie die je ervaart volkomen geldig en acceptabel is.
Probeer je in dit opzicht niet in te houden. Voel je bovendien niet schuldig over je gevoelens. Als ze bestaan, dan is daar een reden voor. Onthoud altijd dat emoties zich aanpassen, ook al zijn ze soms pijnlijk. Bovendien zullen ze zich ontwikkelen als je ze dat toestaat.
“Laten we niet vergeten dat de kleine emoties de grote kapiteins van ons leven zijn en dat we ze gehoorzamen zonder dat we ons dat realiseren.”
Laat je emoties stromen
Aansluitend op het vorige punt, zal het laten stromen van je emoties je deels in staat stellen om ze de ruimte te geven en ze te kanaliseren. In dit stadium, wanneer je voor het eerst geconfronteerd wordt met je beperking, is het heel normaal om emoties te voelen zoals boosheid, verdriet, hulpeloosheid, frustratie, etc.
Al deze emoties maken deel uit van de pijnlijke gevoelens waar we het in het volgende hoofdstuk over zullen hebben. Je vraagt je misschien af waarom het belangrijk is om je emoties te laten stromen. Dat is omdat ze je helpen om je aan te passen aan je nieuwe realiteit. Zoals de psychologe Dafne Cataluña bevestigt, hebben emoties een reeks functies. In feite:
- troost bieden als je verdrietig bent.
- afstand nemen van het giftige.
- helpen energie te creëren wanneer iets je doelen blokkeert.
- staan je toe om veiligheid te zoeken tegen bedreigingen.
Uiteindelijk helpen emoties je te overleven. Daarom moet je ze het belang geven dat ze verdienen. Bovenal moet je psychologische hulp vragen als je het gevoel hebt dat je ze niet kunt beheersen of dat ze je overweldigen.
Je boosheid beheersen
Een ander idee dat je zal helpen bij het omgaan met een beperking is het beheersen van je boosheid. Het is een emotie die in dit soort situaties vaak de kop opsteekt. Het kan zelfs zo zijn dat je uiteindelijk je woede afreageert op je dierbaren.
Ten eerste moet je jezelf niet de schuld geven van je woede. Luister naar jezelf en begrijp waarom je je zo gedraagt.
Boosheid kan om veel verschillende redenen de kop opsteken. Het kan komen door de frustratie dat je je nieuwe situatie niet kunt veranderen zoals je zou willen. Of het kan komen door gedachten als “waarom ik?”
Je kunt ook boos zijn op jezelf voor wat je gedaan hebt of niet gedaan hebt. Als je bijvoorbeeld iets had gedaan om je ongeluk te voorkomen, zou je nu niet met een beperking worden geconfronteerd.
Om met boosheid om te gaan, moet je de oorsprong ervan begrijpen. Je moet het ook ruimte en betekenis geven. Er zijn veel manieren om boosheid en andere emoties te kanaliseren. Dat kan zijn door je gevoelens te delen, hulp te vragen, te sporten en andere hobby’s te beoefenen, nieuwe uitdagingen te zoeken, te schrijven, enz.
Praat met mensen in dezelfde situatie
Veel mensen die net een lichamelijke beperking hebben gekregen, zeggen dat wat hen het meest heeft geholpen, praten was met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Praten met dit soort mensen betekent praten met mensen die je veel beter kunnen begrijpen dan iemand die niet dezelfde ervaring heeft gehad. Empathie is hier inderdaad belangrijk.
Daarnaast kan praten met anderen je helpen je te realiseren dat je nog veel dingen kunt doen. Bovendien kun je je ervaringen, twijfels en gevoelens delen, relativeren en voelen dat je niet alleen bent. Uiteindelijk gaat het erom dat je kunt zien hoe anderen hun beperkingen hebben overwonnen en hoe ze weer gelukkig zijn geworden in hun nieuwe leven.
Ga je gang en probeer een nieuwe activiteit
Of het nu een sport is, een kookcursus, beginnen met een studie of wat voor nieuwe uitdaging dan ook…zeg ja. Activiteiten kunnen je helpen om afstand te nemen van je nieuwe realiteit, maar op een gezonde manier. Want je investeert je tijd en energie in nieuwe dingen waar je van kunt genieten.
Soms is het doel echter niet zozeer genieten, maar meer ontsnappen aan de gevoelens van apathie die je misschien ervaart.
Lees ook dit artikel: Gezinnen met kinderen met een beperking
Vraag om hulp als je die nodig hebt
Het is ook belangrijk om jezelf te omringen met geliefden en om ruimtes en mensen te zoeken met wie je kunt delen hoe je je voelt. Verder is het belangrijk om professionele hulp te vragen als je voelt dat je die nodig hebt.
De revalidatieziekenhuizen waar mensen met een nieuwe beperking komen, hebben dit soort professionals in dienst. Het is namelijk essentieel dat het emotionele element van het hele proces in goede banen wordt geleid. Het is namelijk niet alleen de fysieke revalidatie die belangrijk is.
Een nieuwe realiteit: geconfronteerd worden met een lichamelijke beperking
Zoals we gezien hebben, betekent geconfronteerd worden met een lichamelijke beperking een complexe uitdaging. Het betekent omgaan met een nieuwe realiteit. Je beweegt niet op dezelfde manier en je ziet jezelf niet op dezelfde manier als je in de spiegel kijkt. Je voelt je ook anders, zowel als je alleen bent als met anderen. Maar uiteindelijk ben je dezelfde persoon. Er is alleen iets veranderd.
Het helpt om te weten dat dit een pad is, een geleidelijk proces van acceptatie. Het zal nooit iets zijn dat je van de ene op de andere dag accepteert, maar beetje bij beetje zul je je beter gaan voelen.
“Het krijgen van een beperking gaat gepaard met een situatie van crisis en verandering in veel aspecten van iemands leven. Elke verandering gaat gepaard met een heroverweging van de eigen waarden en de visie op zichzelf en de wereld. Werken aan het zelfconcept is de sleutel om de persoon nuttig te laten lijken en het niveau van eigenwaarde te verbeteren. ”
– Getuigenis van iemand met een verworven lichamelijke beperking-
Om deze situatie het hoofd te bieden, moet je jezelf steunen in je omgeving en hard werken aan je angsten, twijfels en onzekerheden die zich onderweg voordoen. Concentreer je op je welzijn en vecht voor de dingen waardoor je je weer goed voelt.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Aranis, P. (2003). Los estudiantes con discapacidad en una escuela para todos.
-
Bartón, L. (1998). Discapacidad y sociedad. Madrid. Narcea.
- Gilabert, A. (2016). Mujer y lesión neurológica. Neurorrehabilitación: 18-21. Recuperado de: https://siidon.guttmann.com/files/4gilabert.pdf