Laten we het eens hebben over het 'boiling frog-syndroom'

Soms tolereren we schadelijke situaties en mensen veel te lang, alleen omdat we de stilzwijgende opdracht volgen die zegt dat als er geen andere oplossing is, je het maar moet tolereren. Deze manier van denken is net als de kikker in ons verhaal.

En we kunnen zeker niet negeren dat veel van ons ons emotioneel welzijn aan andere dingen onderwerpen. Het gebeurt ook vaak dat we niet alleen aan ons welzijn denken, maar dat er ook andere mensen zijn die op een of andere manier van ons afhankelijk zijn.

We kunnen ook heel lang in een breekpuntsituatie blijven hangen door emotionele afhankelijkheid, een destructieve relatie of misschien omdat we de emotionele intelligentie niet hebben om te weten wat normaal is en wat niet.

Misschien verdraag je situaties totdat je opgebrand bent, zonder dat je ooit op de hoogte bent gesteld van de noodzaak om het zinkende schip op tijd te verlaten om jezelf te redden. Dit is de reden waarom we willen dat je dit artikel leest, over het syndroom van de kikker die niet wist dat hij kookte, een idee dat eerst door Olivier Clerc werd uitgelegd. Het is een parabel en berust niet op een echt experiment.

Boiling frog-syndroom

Zet een kikker in een pan vol water en begin met het verwarmen van het water. Naarmate de watertemperatuur toeneemt, past de kikker zijn lichaamstemperatuur daarop aan. De kikker handhaaft zich door de lichaamstemperatuur aan te passen, waardoor hij op dezelfde temperatuur blijft als het water.

Net als het water op het punt staat om het kookpunt te bereiken, kan de kikker zich niet meer aanpassen. Op dit punt besluit de kikker om te springen. De theorie zegt dat hij probeert te springen, maar het lukt hem niet, omdat hij al zijn kracht heeft gebruikt om zijn lichaamstemperatuur aan te passen. De kikker zou dan al snel sterven.

Wat heeft de kikker gedood? Denk erover na! Ik weet dat velen zullen zeggen dat het kokende water dit deed. Maar de waarheid is dat wat de kikker doodde, zijn eigen onvermogen was om te beslissen wanneer hij moest springen.

We moeten ons allemaal aanpassen aan zowel mensen als situaties, maar we moeten zeker ook weten wanneer we ons moeten aanpassen en wanneer we verder moeten gaan. Er zijn momenten waarop we de situatie moeten aanpakken en de juiste actie ondernemen.

Als we toelaten dat mensen ons fysiek, emotioneel, financieel, geestelijk of mentaal misbruiken, zullen ze dit blijven doen. Laten we zelf beslissen wanneer we moeten springen! We springen terwijl we nog steeds de kracht ervoor hebben.

Wat deze metafoor ons vertelt over onszelf

Deze metafoor bevat veel implicaties voor verschillende situaties in ons leven, voor onze relaties, werk, persoonlijkheid, gezondheid enzovoort. Mensen die zich in een relatie bevinden die hen niets goeds oplevert, passen hun verlangens, meningen en verwijten voortdurend aan om geen golven te veroorzaken. Ze zijn ervan overtuigd dat ze het kunnen tolereren of dat ze geen andere mogelijkheid hebben dan dat.

In het algemeen leidt het te lang tolereren van dingen tot niets anders dan problemen of breekpuntsituaties. Als we het het minst verwachten, komen we uiteindelijk in een extreme situatie terecht. We zullen het niet meer kunnen tolereren en we moeten springen, vluchtten of in ieder geval een ontsnappingsplan bedenken om onszelf uit die situatie of relatie te helpen. Maar misschien zijn we dan al te erg verwond.

Misschien hebben we niet meer de kracht om de uiteindelijke breekpuntsituatie, die is ontstaan omdat we de energie niet meer hebben,  op te lossen. We hebben geen uitweg, we hebben er helemaal nog niet over nagedacht of we hebben al te veel pijn of verwondingen om die situatie achter ons te laten voor een andere die nog erger zou kunnen zijn.

Soms gaat onze mogelijkheid om dingen te verdragen vrij ver, maar onze kracht en hoop branden beetje bij beetje op naarmate de tijd verstrijkt.

Een kwestie van dagelijkse stress en acute stress

Richard Lazarus benadrukte de verschillende manieren van stress en ook dat er twee soorten stress zijn: chronische dagelijkse stress en acute stressvolle levensgebeurtenissen.

Normaal gesproken wordt ons verteld dat stressvolle levenssituaties, zoals echtscheidingen, sterfgevallen van mensen die we kennen of het verlies van ons huis of werk ons ​​sterk zullen beïnvloeden en misschien is dit waar. Maar geconfronteerd met dit soort gebeurtenissen met grote negatieve en dreigende gevolgen, moeten we ons voorbereiden en de situatie aanpakken: spring op tijd.

Dagelijkse stressvolle situaties zijn echter de situaties waar we ons echt zorgen over moeten maken en helemaal als ze langere tijd duren. Sommige van deze situaties lijken in het begin niet negatief te zijn. Dit is bijvoorbeeld het geval bij huiselijk geweld, omdat we soms positief behandeld worden en soms negatief, en soms ook verdraagzaam. Op deze manier blijft het ongemak altijd aanwezig; het past zich gewoon aan tot de situatie ondraaglijk wordt.

De beste manier om dit feit onder ogen te zijn, is door het te erkennen. Dat wil zeggen, door onze eigen gevoelens niet te boycotten, onszelf niet te vertellen dat het misschien normaal is. Als je heel erg lang slecht voelt over dezelfde situatie of dezelfde persoon, is er iets mis.

Je moet springen. Je hoeft niet meteen te vliegen, maar je moet het schip verlaten, de situatie onder ogen zien en uitzoeken welke mogelijke oplossingen er zijn. Denk eraan dat degene die stress te lang verdraagt, zelden genoeg kracht heeft om te proberen de situatie te veranderen. De schade kan al aangericht en geïnternaliseerd zijn.