Hoe vertel ik mijn kind dat het kanker heeft?

8 minuten

Hoe vertel ik mijn kind dat het kanker heeft? Als je zulk pijnlijk nieuws te horen krijgt, is het normaal dat je van streek bent. Lees verder voor tips om ermee om te gaan.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Gorka Jiménez Pajares.

Laatste update: 11 december, 2023

Zulk nieuws overbrengen is niet gemakkelijk, vooral omdat we nooit de brengers ervan willen zijn. Aan het leed dat wordt veroorzaakt door de wetenschap dat een kind zo’n ernstige ziekte heeft, moeten we de noodzaak toevoegen om hen te informeren over wat er aan de hand is; daarom is het normaal om het feit te verbergen, bang te zijn of gewoon niet te weten hoe je je kind moet vertellen dat het kanker heeft.

Voor de American Cancer Society is leeftijd een belangrijk punt als het gaat om wat, wanneer en hoe je een kind moet informeren over de ziekte. Ze zijn in staat om de ene of de andere vorm van communicatie te begrijpen, afhankelijk van hun cognitieve en emotionele ontwikkelingsniveau; afhankelijk van het evolutionaire moment dat ze doormaken, zullen hun hersenen voorbereid zijn om de informatie te verwerken.

“Waar het op neerkomt is dat je de waarheid vertelt op een manier die kinderen kunnen begrijpen en zich voorbereiden op de veranderingen die in het gezin zullen plaatsvinden.“
– Amerikaanse Kankerbestrijding –

Hoe vertel ik mijn kind dat het kanker heeft?

De eerste aanbeveling is dat je contact opneemt met de professionals die de diagnose hebben gesteld. Zij zullen je richtlijnen kunnen geven en misschien kun je gebruik maken van de diensten psychologie en psychiatrie van je referentieziekenhuis. Er zijn echter ook een aantal algemene richtlijnen die je moet volgen, afhankelijk van de leeftijd van de minderjarige.

Volgens de American Cancer Society moeten kinderen de volgende basisinformatie weten:

Hoe zal de behandeling zijn?
Waar in hun lichaam bevindt het zich?
Wat kunnen ze daarna verwachten?
Wat is de naam van de kanker (leukemie, hersentumor, centraal zenuwstelsel, lymfoom, enzovoort)?

Zoek hiervoor een plek, een rustig moment en vermijd afleiding. Het kind kan vragen hebben waarop het antwoorden wil. Neem de tijd om te antwoorden en plan mogelijke onderbrekingen in om ongemakkelijke momenten te vermijden.

“Als je stopt om de telefoon op te nemen, het fornuis uit te zetten of de hond uit te laten op het moment dat je kind een open gesprek probeert te voeren, kan het lastiger zijn om het nog eens te proberen.”
– Amerikaanse Kankerbestrijding –

We moeten even stilstaan bij één punt. Je moet begrijpen dat elk kind anders is omdat elke gezinsomgeving waarin ze opgroeien ook anders is. Sommige kinderen zullen sneller begrijpen wat er met hen gebeurt dan andere; dat is normaal.

Probeer de taal en het ritme van de informatie aan te passen aan de specifieke kenmerken van je kind. De American Cancer Society heeft echter een algemene richtlijn (Engelse link) opgesteld om de sombere boodschap over te brengen, gebaseerd op de leeftijd van het kind.

Kinderen van 0 tot 2 jaar

Op deze leeftijd communiceren kinderen voornamelijk met tactiele en visuele boodschappen; daarom vinden ze het moeilijk om het begrip kanker te begrijpen. Het komt vaak voor dat kinderen tussen 0 en 2 jaar bang zijn om ver van hun referentiepersonen te zijn. Hoe kun je ze uitleggen wat er gebeurt?

Praat met ze over wat er op dit moment aan de hand is.
Vertel ze over de procedures en medische tests voordat de dag van de afspraak aanbreekt.
Het is geruststellend voor het kind om te weten dat je altijd aan zijn of haar zijde zult staan.
Vertel hoe lang je in het ziekenhuis blijft en wanneer je weer naar huis gaat.
Zoek aantrekkelijke en leuke manieren om de medicijnen toe te dienen. Je kunt hulp zoeken in boeken of video’s die ze leuk vinden en deze gebruiken tijdens de behandeling.

Het is belangrijk om je op dit moment te concentreren op wat er gebeurt, omdat ze bang kunnen zijn voor medische onderzoeken en de pijn die deze kunnen veroorzaken.

“Laat je kind bijvoorbeeld weten dat de naald een beetje pijn zal doen en dat het niet erg is om te huilen.”

– Amerikaanse Kankerbestrijding –

Kind met kanker in een ziekenhuis — Het is noodzakelijk dat de kinderen de rol van artsen als bondgenoten begrijpen om van de ziekte te herstellen.

Kinderen van 2 tot 7 jaar

Op deze leeftijd zijn kinderen in staat om kanker te begrijpen als er eenvoudige concepten worden gebruikt. Ze beginnen te observeren en te leren door aandacht te besteden aan oorzaak-gevolgrelaties en kunnen daarom de ziekte wijten aan een specifieke gebeurtenis, zoals het niet eten van groente. Bijvoorbeeld: “Dit is mij overkomen omdat ik mijn broccoli niet heb gegeten.”

Op deze leeftijd is het ook normaal dat kinderen angst voelen als ze niet bij hun ouders zijn vanwege medische onderzoeken of een verblijf in het ziekenhuis. Dus, hoe kun je je kind vertellen dat het kanker heeft?

Laat ze weten dat je er voor ze bent in het ziekenhuis en thuis als ze je nodig hebben.
Zorg ervoor datje kind begrijpt dat kanker geen straf is voor zijn of haar daden.
Zorg ervoor dat het zorgteam van je kleintje hem goed behandelt en hem opties en beloningen biedt.
Vertel je kind dat het een behandelingnodig heeft die de pijn die het voelt zal verlichten. Zeg dat het doel van de medicijnen is dat ze sterker worden.
Leg procedures, technieken en tests uit voordat ze plaatsvinden. Vertel ook dat artsen soms minder pijnlijke manieren hebben om onderzoeken uit te voeren.
Probeer eenvoudige constructies te gebruiken, zoals “sommige cellen zijn goed en sommige zijn slecht” om te leren wat kanker is. Je kunt ze vertellen dat er een competitie is tussen de genoemde cellen.

“Als je kind 5 jaar oud is, ga je ze vertellen dat kanker een bolletje is dat in je groeide of het is een vijandige cel die in je bloed groeit en we gaan er tegen vechten.”
– Dokter Sanchez –

Kinderen van 7 tot 12 jaar

Op deze leeftijd zijn minderjarigen in staat om een basisbegrip van het begrip kanker te krijgen. Ze vatten het op aan de hand van hun symptomen en met betrekking tot de activiteiten die ze moeilijk kunnen doen in vergelijking met andere kinderen. Ze begrijpen dat medicijnen helpen om zich beter te voelen.

In dit stadium is het ook normaal dat ze bang zijn voor pijn en het is waarschijnlijk dat ze zich tot andere informatiebronnen wenden, zoals school, televisie of internet, om te begrijpen wat er met hen gebeurt. Hoe moet je met ze praten? Laten we hieronder eens kijken:

Leg de cellen die kanker veroorzaken uit als “de cellen die problemen veroorzaken.”
Laat ze weten dat hun lichaam verschillende soorten cellen heeft met verschillende taken om voor te zorgen en dat de “probleem” cellen “problemen veroorzaken” voor de goede cellen; Daarom ondergaan ze een behandeling: Omdat de dokter hen zal helpen de “probleemcellen” te bestrijden.
Praat met ze over hoe normaal het is om nerveus te worden, genoeg te hebben van procedures of te huilen. Het is oké om je zo te voelen.
Onderzoek of ze ergens buiten het ziekenhuis informatie over kanker hebben gehoord of gezocht en ga op hun zorgen in. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de minderjarige over de juiste informatie beschikt.

“De dokter is de held van je ziekte, hij is de enige die het weet, omdat hij in je binnenste heeft gekeken. Het internet weet alles over andere mensen, maar niet over jou. Als je een vraag hebt, kunnen we de dokter altijd bellen en hij zal ons antwoord geven.”
– Dokter Sanchez –

Vader voert een ernstig gesprek met zijn zoon — Bij adolescenten is het cruciaal om duidelijk te zijn over de diagnose, omdat ze in deze fase de neiging hebben om zich zorgen te maken over verschillende factoren, bijvoorbeeld de bijwerkingen van de behandeling

Kinderen van 12 jaar of ouder

Vanaf 12 jaar zijn adolescenten al in staat om complexere concepten te begrijpen en zich dingen voor te stellen die hen nog niet zijn overkomen. Ze spelen met fantasie en daardoor kunnen ze veel vragen hebben.

Ze denken over hun ziekte in termen van symptomen en begrijpen dat medicijnen bondgenoten zijn in de bestrijding ervan, maar ze kunnen zich ook zorgen maken over lichamelijke bijwerkingen, zoals haaruitval of gewichtsschommelingen. Bovendien willen ze misschien meebeslissen. Hoe vertel je je tiener dat hij of zij kanker heeft?

Leg de diagnose uit als een ziekte waarbij cellen op hol slaan en daardoor heel groot en heel snel worden. Deze wilde cellen worden door artsen kanker genoemd en staan het goed functioneren van het lichaam in de weg.
Een medische behandeling zal de wilde kankercellen doden en de symptomen zullen verdwijnen, zodat het lichaam weer goed werkt.
Leg procedures, onderzoeken en hun bijwerkingen uit.
Praat met de tiener over zijn of haar zorgen, emoties, gedachten en angsten.

“Het is beter om eerlijk te zijn over de kennis die je hebt. Je kunt zeggen: “Er zullen dingen zijn die ik niet weet, maar we kunnen onze vragen altijd met de artsen bespreken.”
– Dokter Sanchez –

Het is normaal dat deze situaties ons overweldigen en het is moeilijk voor ons om een manier te vinden om ons erop te concentreren en ermee om te gaan. Er zijn professionals die mensen al jaren begeleiden bij dit soort uitdagingen, zoals artsen, verpleegkundigen, psychologen, maatschappelijk werkers, enz. We raden je aan om contact met hen op te nemen.