"Crocodile," een Black Mirror-aflevering over privacy
“Crocodile”, een Black Mirror-aflevering over privacy en technologie, neemt je mee in een dystopisch dilemma dat wel eens dichterbij zou kunnen zijn dan je denkt. Stel je voor dat de meest beschamende episode uit je leven aan het licht zou kunnen komen door een nieuwe technologische toepassing.
Zou je in staat zijn om je herinneringen onder controle te houden voordat ze aan het licht komen? Hoe ver zou je gaan om ze te verbergen? De aflevering presenteert een wereld waarin surveillance plaatsvindt in de hersenen van mensen en iedereen er toegang toe heeft, vooral als het om een misdaad gaat.
Deze dystopische toekomst stelt ons echter niet echt voor nieuwe morele dilemma’s. Dit komt omdat technologie niet de schurk van de film is, maar slechts een nieuwe trigger voor mensen om te handelen onder begeleiding.
“Crocodile” gaat over “hoe mensen eigenlijk werken en hoe we zouden reageren op iets wat de technologische revolutie wel eens in ons leven zou kunnen brengen.”
“Crocodile”, een tragedie die technologie niet kan uitwissen
Na een dansfeest in IJsland rijden Mia (Andrea Riseborough) en de dronken Rob (Andrew Gower) naar huis. Ze raken per ongeluk een fietser op hun pad. Mia smeekt hem om de politie te bellen. Hij overtuigt haar echter om zich van het lichaam te ontdoen en niet verantwoordelijk te zijn voor het ongeluk.
Mia helpt hem met tegenzin om het bewijs te verbergen. Zowel het lichaam van de man als zijn fiets verdwijnen op de bodem van een fjord. Uit het oog, uit het hart, toch?
Jaren later is Mia een succesvolle architecte, machtige zakenvrouw en huismoeder. De drugs, alcohol, Rob en zweetdoordrenkte dansjes lijken verleden tijd.
Een beschamende herinnering
Mia bereidt een conferentie voor tijdens een verblijf in een hotel waar haar vriend opduikt. Rob zit nog steeds vol schuldgevoelens en pijn en heeft nog niet verwerkt wat hij jaren geleden heeft gedaan. Hij besluit uiteindelijk zijn geheim te onthullen als hij de ex-vrouw van het slachtoffer in een krant ziet en hoort over haar pijn.
Rob legt Mia uit dat hij aan de politie gaat bekennen wat ze beiden in hun jeugd hebben gedaan. Ze is het er niet mee eens en wordt steeds nerveuzer. Na een ruzie en een worsteling laat ze Rob voorgoed zwijgen door hem op de grond te duwen en te verstikken.
Terwijl ze nadenkt over hoe ze van zijn lichaam af kan komen, kijkt ze uit het raam van haar hotel. Helaas voor haar is ze getuige van een pizzakar die een voorbijganger aanrijdt.
Op dat moment zoekt Shazia, een onderzoeker van een verzekeringsmaatschappij, haar op als getuige. Met behulp van haar “recaller” van herinneringen probeert ze iemand te vinden die kan getuigen tegen het pizzabedrijf. Die persoon is Mia, helaas voor haar en haar hele familie.
“Crocodile” heeft een ander hoofdpersonage: “the recaller”
Het apparaat dat Shazia gebruikt, de “recaller”. Dit is een geheugen-extractor die je kan veranderen in de toevallige getuige van een compromitterende situatie. Het hoeft niet eens een misdaad te zijn. In “Crocodile” komt het menselijke kwaad organisch naar boven met minimale tussenkomst van de “recallers.”
In deze aflevering kan iemand met een apparaatje ter grootte van een klein knopje, dat op iemands slaap wordt geplaatst, de herinneringen of “enneagrammen” van een ander bekijken op een scherm in de buurt. Iedereen, van verzekeringsagenten tot politieagenten, kan het legaal gebruiken. Mensen worden levende opnamecamera’s en kunnen er niet omheen.
De afdaling naar de hel
Mia kan niet ontsnappen aan Shazia of de “recallers.” Het is dus dat of de confrontatie aangaan met de politie, die dezelfde middelen zal gebruiken en haar zonder een woord in een cel zal gooien als ze weigert. Door haar geheugen te stimuleren, ziet Shazia op haar kleine schermpje hoe Mia een man in koelen bloede vermoordde op de avond van het vluchtmisdrijf.
Mia heeft dan twee keuzes: Shazia zo bang maken dat ze nooit zal vertellen wat ze op haar apparaat zag of haar afmaken en niet het risico lopen om verlinkt te worden. Ze kiest voor het laatste, ondanks Shazia’s verzekering dat ze nooit zal vertellen wat ze heeft gezien.
Op dat moment ontdekt ze dat Shazia’s man alle details van haar zaak kent, inclusief naam en adres. Dus, vastbesloten om het niet aan het licht te laten komen, verbrijzelt ze de schedel van Shazia’s man en neemt ze ook het leven van een baby. Het is afschuwelijk, maar een verwachte uitkomst in Mia’s afdaling naar de hel.
Krokodillentranen in “Crocodile”
Mia huilt elke keer als ze moordt en verontschuldigt zich zelfs bij haar slachtoffers. Dat weerhoudt haar er echter niet van. Haar berouw en betraande ogen maken haar dus niet minder schuldig. Sterker nog, ze is net zo koud en angstaanjagend als elke andere horrorkurk wanneer ze in het zwart gekleed en met een hamer op het huis van haar slachtoffer afgaat.
De technologieën die Charlie Brooker biedt in Black Mirror zijn in het begin altijd verrukkelijk. Bovendien zijn degenen die ze hebben ervan overtuigd dat ze niet zonder kunnen — zonder het plezier dat ze verschaffen wel te verstaan. Ze zijn echter niet verplicht, het is allemaal gewoon een hoax die de beschaafde samenleving op een gegeven moment heeft geslikt.
Uiteindelijk komt het ware karakter van mensen aan het licht, met of zonder technologie, hoewel bepaalde omstandigheden het misschien dramatischer maken.
Technologie is niet de slechterik in “Crocodile”
Net als in het leven trappen mensen in de meeste tv-series vrijwillig in de val. In deze serie wordt technologie echter gepresenteerd als een hulpmiddel om onrecht en fraude op te sporen. Tegelijkertijd dient het om toegang te krijgen tot herinneringen die mensen niet willen prijsgeven.
Opnieuw gaat het om de keuze tussen privacy of meer controle over de samenleving. Dat apparaatje laat je denken dat het misschien gemakkelijker is om te achterhalen wat iemand verkeerd heeft gedaan. Je weet echter niet tot hoever iemand zal gaan om zijn geheimen te beschermen. Waar zijn ze toe in staat, tegen anderen of zelfs tegen zichzelf.
Egoïsme, troost en kilte zijn vaak latent aanwezig totdat iets ze activeert. Technologie is hier dus niet de boosdoener. De teruggeroepen aflevering onthult waartoe alle mensen in staat zijn. Voornamelijk wanneer we ons bedreigd voelen door iemands nieuwsgierigheid naar onze daden in het verleden.
