Abraham Maslow: de vader van de psychologie
Abraham Maslow is een van de belangrijkste namen in de psychologie. Psychologen beschouwen hem als de vader van wat wij humanistische psychologie noemen. Dit is een vorm van psychologie die zich tussen psychoanalyse en behaviorisme bevindt. Het heeft een grote invloed gehad op hoe de psychologie zich in de loop der tijd heeft ontwikkeld.
Abraham Maslow, de zoon van Joodse immigranten, werd geboren in Brooklyn, New York op 1 april 1908. Maslow had geen gemakkelijke jeugd.
Hij maakte gedurende zijn hele jeugd veel discriminatie mee. Deze discriminatie is misschien wel de drijfveer voor zijn interesse in de psychologie en hoe ons brein zich in verschillende omstandigheden gedraagt.
Maslow heeft tijdens verschillende gelegenheden gezegd, dat hij geen gelukkig kind was. Hij vond het moeilijk om geaccepteerd te worden, wat zijn nieuwsgierigheid stimuleerde. De bibliotheek was zijn tweede thuis. Daar begon hij een scherpe intelligentie te cultiveren waardoor hij een van de beste studenten werd.
“Een muzikant moet muziek maken, een schilder moet schilderen, een dichter moet schrijven, als hij gelukkig wil zijn.”
-Abraham Maslow-
De opleiding van Abraham Maslow
Hij dacht eerst dat hij rechten zou gaan studeren. Maslow begon zelfs aan die studie, maar besefte al snel dat zijn ware passie de psychologie was. Zijn passie voor psychologie bracht hem ertoe om New York te verlaten en zijn studie aan de Universiteit van Wisconsin te beginnen.
Zijn leven veranderde voor altijd tijdens zijn studiejaren. Hij trouwde met een oudere vrouw en ontmoette wie zijn eerste mentor zou worden: Harry Harlow. Samen met Harlow begon hij zijn eerste studies op primaten uit te voeren. Maslow werd vooral getroffen door het seksuele gedrag van de primaten en de machtsverhoudingen.
Een paar jaar later keerde hij terug naar New York en werkte als leraar aan Columbia University. Daar ontmoette hij Edward Thorndike en Alfred Adler. Deze laatste, die zeer dicht bij Sigmund Freud stond, werd zijn tweede mentor.
Later werkte Maslow als professor aan het Brooklyn College van de City University van New York. Dit was een bijzonder vruchtbare tijd in zijn leven. Hij ontmoette daar Erich Fromm en Karen Horney, twee vooraanstaande personen in de psychologie die zijn eigen visie sterk hebben verrijkt.
De revolutionaire theorieën van Maslow
Abraham Maslow was vooral een groot waarnemer en een gepassioneerd onderzoeker. Naast het begrip van menselijk gedrag, werd Maslow gemotiveerd door het idee om de middelen te vinden om anderen te helpen stappen te zetten om de beste mensen te worden die ze konden zijn. In zijn proefschrift beschreef hij de theorie die hij de behoeftenhiërarchie van Maslow noemde.
Zijn piramide laat de hoofdassen van zijn theorie zien. Het wijst op het bestaan van een set van menselijke behoeften die alle mensen met elkaar delen. Dergelijke behoeften beginnen bij onze behoefte om te voldoen aan basisbehoeften, zoals voedsel, tot de meest abstracte behoeften, zoals creativiteit.
Maslow stelde dat fysiologische behoeften zich aan de basis van de piramide bevinden. Vervolgens vinden we achtereenvolgens de behoeften aan veiligheid, liefde/sociaal contact, waardering en zelfverwezenlijking.
Het belang van Maslow in de psychologie
De theorieën van Maslow werden in eerste instantie niet positief ontvangen. Een aantal psychologen in die tijd, vooral vanuit de behavioristische denkschool, vonden zijn theorieën in wetenschappelijke termen te streng en zwaar. Ze vonden dat ze meer met humanisme dan met psychologie te maken hadden.
Zijn theorie werd ook niet goed ontvangen door de psychoanalytische gemeenschap. Ze waardeerden het niet, omdat het zich ver verwijderde van Freuds basisveronderstellingen. Freud zelf gaf echter wel erkenning aan de Weense psychoanalyticus.
Maslow had echter wel kritiek op Freuds werk, omdat hij vond dat het niet voldeed aan zijn begrip van menselijk gedrag. Volgens hem had Freud alleen neurotisch gedrag bestudeerd en schoot hij tekort als het ging om gezond gedrag.
Ondanks de weerstand, trok de theorie van Maslow uiteindelijk de aandacht van de psychologen van zijn tijd. Het idee dat de mens gestructureerde behoeften heeft en dat ons welzijn wordt bepaald door de bevrediging van deze behoeften was interessant voor intellectuelen.
Deskundigen van andere disciplines zoals sociologie, antropologie en marketing begonnen ook waarde te hechten aan de theorie van Maslow.
In 1967 benoemde de Amerikaanse Humanistische Vereniging Maslow als Humanist van het jaar. Maslow is nooit gestopt met lesgeven gedurende zijn hele carrière. Zelfs in zijn latere jaren gaf hij af en toe les. Hij vulde zijn tijd met een scala aan projecten, waarvan hij er een aantal nooit heeft afgerond.
Hij stierf in 1970. Zijn theorieën legden de basis voor wat formeel de humanistische denkschool zou worden.