Wat kun je doen als je partner zijn familie op de eerste plaats zet?

Je kent iemand nooit helemaal totdat je de relatie ziet die hij heeft met zijn familie. Het is zelfs zo dat sommige mensen hun ouders voor hun eigen partner en zelfs hun kinderen laten gaan. Wat moet je doen als je je in zo'n situatie bevindt?

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 27 december, 2022

“Mijn partner zet zijn familie op de eerste plaats. Wat het probleem of de omstandigheid ook is, ze moeten het eerst aan hun ouders vragen voordat ze een beslissing nemen. Het duurt nu al veel te lang en ik weet niet meer wat ik moet doen.” Hoe eigenaardig het ook lijkt, dit komt vaak voor en is zelfs de oorzaak van talloze relatiebreuken.

We zeggen meestal dat wanneer we onze relatie met onze partner formaliseren en samen een leven beginnen, we ons wel aan hem binden, maar niet aan zijn familie. Helaas is dit vaak niet meer dan wishful thinking. In feite hebben we allemaal een erfenis van familiefiguren die, zonder dat ze er hoeven te zijn, ons bepalen.

Met andere woorden, het is vaak niet nodig dat de ouders of broers en zussen van een partner aanwezig zijn in het huis van het paar. Ze worden zichtbaar gemaakt door hun opmerkingen, redeneringen en onzichtbare mandaten die de partner blijven bepalen. Het vermogen van een partner om afstand te nemen van deze draden is synoniem met volwassenheid en welzijn.

Wanneer dit niet gebeurt en een partner zijn familie boven de eigen partner of kinderen blijft stellen, ontstaan er grote kloven in de relatie. Laten we eens een kijkje nemen.

Wat kun je doen als je partner zijn familie op de eerste plaats zet?

Het zou geweldig zijn om een kristallen bol te hebben om de toekomst te kunnen voorzien. Want als je een relatie met iemand begint, merk je bepaalde dingen niet altijd op. Zelfs als je dat doet, heb je de neiging om het gouden filter van idealisatie toe te voegen. Met andere woorden, je ziet alleen de pluspunten van je partner.

Na een tijdje kun je echter merken dat hun vertrouwdheid met hun familie een buitensporige gehechtheid suggereert. Je kunt je volledig overweldigd voelen door het feit dat, voor je partner, hun ouders altijd op de eerste plaats komen. Natuurlijk zijn er momenten waarop dit het geval zou moeten zijn, maar als het consequent is, gaan er alarmbellen rinkelen.

Wat kun je in deze omstandigheden doen? Laten we dat eens uitzoeken.

1. Assertieve communicatie: mijn behoeften, jouw prioriteiten

Wanneer je partner zijn familie op de eerste plaats zet, is het laatste wat je moet doen, je mond houden. Sterker nog, zwijgen terwijl je wacht tot hij of zij verandert, zal niet effectief zijn en is niet aan te raden. Je moet assertieve en empathische communicatie gebruiken.

• Geef de situatie kalm en duidelijk weer. Probeer altijd concrete voorbeelden te geven en leg uit hoe je je voelde ten opzichte van hun reacties of gedrag. Vermijd het uiten van beschuldigingen. Het gaat erom de realiteit bloot te leggen.
• Moedig een empathische dialoog aan om duidelijk te maken wat je nodig hebt en wat je van je partner verwacht. (Ik verwacht dat je me steunt, ik wil dat je er bent als ik je nodig heb, ik wil een prioriteit zijn en niet de tweede viool spelen in je leven).
• Het is zeer waarschijnlijk dat je partner zich niet eens bewust is van zijn gedrag. Voor hen kan het een gewoonte zijn om hun familie op de eerste plaats te zetten, iets wat ze altijd al hebben gedaan. Je moet hem laten zien dat dit soort gedrag jullie relatie schaadt.

2. Ze voelen zich schuldig omdat ze niet meer tijd doorbrengen met hun familie

Een van de redenen waarom je partner hun familie op de eerste plaats zet, kan zijn omdat ze zich schuldig voelen over het feit dat ze niet meer tijd met hen doorbrengen.

Wanneer een individu buitensporig gehecht is aan zijn ouders, is het uiterst moeilijk voor hem om de ’emotionele navelstreng’ door te knippen. Zij moeten echter begrijpen dat het leiden van hun eigen leven en het hebben van een partner aan wie zij prioriteit geven, niet betekent dat zij minder van hun ouders houden.

Ook moeten ze een oefening in introspectie en rijping doen. Zij moeten inzien dat de kwaliteit van elke relatie gewoonlijk afhangt van het vermogen van de leden ervan om gezonde relaties aan te gaan.

De Universiteit van Cambridge (VK) heeft onderzoek verricht (Engelse link) waaruit blijkt dat het hebben van steun van vrienden en familie een goede emotionele en psychologische steun is. Niettemin zijn deze sociale netwerken van secundair belang, terwijl de band van het paar prioriteit heeft.

3. Handhaving van privacy staat gelijk aan respect: het delen van details met familie is verboden

Je kunt merken dat je partner privé-informatie deelt met zijn familie. Bijvoorbeeld je gesprekken, problemen, discussies, doelen op korte en lange termijn, enz. In feite kunnen veel van de dingen die je intiem met hem of haar deelt uiteindelijk de oren van zijn of haar ouders en broers en zussen bereiken.

Bijna zonder dat je weet hoe het gebeurd is, geven mensen die niets met je relatie te maken hebben uiteindelijk hun mening en nemen ze zelfs beslissingen voor je partner. Voor hen is het misschien iets gewoons omdat ze het altijd al hebben gedaan. Je mag dit echter niet tolereren.

Wanneer je partner zijn familie op de eerste plaats zet, is het normaal dat intieme en privékwesties in het openbaar worden besproken. Dit is een barrière die nooit mag worden overschreden, een feit dat je duidelijk moet maken.

4. Voorkom wrok: stel grenzen en geef veranderingen bloot

Als je partner echt nauwe banden onderhoudt met zijn familie, kun je je een vreemdeling in je eigen huis voelen omdat je er niet bij lijkt te horen. Zo’n situatie is niet gezond en zal je zeker geen geluk brengen.

Dat gezegd hebbende, moet je gevoelens van wrok of haat jegens je schoonfamilie vermijden. Als je dat doet, maak je de situatie alleen maar erger.

Gebruik in plaats daarvan een constructieve visie, een visie waarmee je je partner probeert bij te brengen wat het betekent om een relatie te hebben en een echte verbintenis te onderhouden. Om dit te doen, moet je grenzen stellen en een aantal veranderingen voorstellen:

• Respecteer het feit dat familie (zowel die van hen als die van jou) belangrijk is, maar jullie moeten altijd elkaars prioriteit zijn. Een prioriteit zijn betekent weten hoe je moet liefhebben.
• Los eventuele problemen tussen jullie tweeën samen op. Het erbij betrekken van derden is verboden.
• Spreek familiebezoeken af en beperk ze. Ze moeten niet onaangekondigd komen opdagen en ervan uitgaan dat je altijd beschikbaar bent.
• Je moet als koppel alle behoeften, wensen en zorgen delen voordat je anderen erbij betrekt.

5. Vroeg of laat worden ze gedwongen te kiezen wat ze willen

Op een gegeven moment zullen ze moeten beslissen. Natuurlijk moeten ze niet gedwongen worden om te kiezen tussen jou en hun familie, maar ze moeten begrijpen dat sommige dingen gewoon niet toelaatbaar zijn. Als je bijvoorbeeld een slechte tijd doormaakt, zul je je partner niet vriendelijk aankijken als hij ervoor kiest om de hele dag met zijn ouders door te brengen.

Het is ook niet begrijpelijk dat hij elk moment van de dag de behoeften en verlangens van zijn ouders boven die van jou, als koppel, stelt. Als dit het geval is, moet er misschien een beslissing worden genomen, want zelfs als je zou willen, kun je niet op deze manier blijven leven.

Een gebrek aan rijpheid in emotionele zaken doet pijn en een buitensporige gehechtheid aan ouders op volwassen leeftijd veroorzaakt banden die gedoemd zijn tot lijden en mislukking.

Tot slot moeten we het belang benadrukken van assertieve communicatie, empathie en het stellen van grenzen om deze situatie te boven te komen. Als je partner moeite heeft met een van deze handelingen, kan therapie helpen om beter te communiceren en grenzen te stellen.