Hoe de eerste liefde de hersenen beïnvloedt
Je beleeft je eerste ervaringen uit je kindertijd en adolescentie met een bijzondere intensiteit. Zozeer zelfs dat je als volwassene soms het gevoel hebt dat je een bepaalde ervaring voor het eerst opnieuw zou willen beleven. Je kunt je bijvoorbeeld ongetwijfeld herinneren hoe een bepaald boek, film of serie, muziekgroep, of natuurlijk bepaalde mensen je hebben beïnvloed.
De eerste liefde is vaak een mengeling van vuurwerk en pijn. Het is spannend en verdrietig tegelijk. Dat komt omdat, ondanks dat de ervaring zo bijzonder is, jonge geliefden helemaal nieuw zijn in deze situaties. Bijgevolg zijn er vaak teleurstellingen, af en toe tranen, en natuurlijk waardevolle lessen.
Als we pubers zien lijden onder hun eerste verliefdheid, zijn we geneigd hen te vertellen dat ze zich geen zorgen hoeven te maken, dat het niet het einde van de wereld is, en dat er nog veel meer vissen in de zee zijn. We doen dat met het gezag van degenen die geloven dat ze het allemaal hebben meegemaakt en niet aarzelen om advies te geven.
De wetenschap beweert echter dat deze eerste teleurstellingen in de liefde de ergste en pijnlijkste zijn. Dat komt omdat de jonge geest nog geen enkele ervaringsreferentie heeft waarmee hij de pijn van zijn gebroken hart kan vergelijken. Daarom ervaren ze het als het einde van de wereld, als de ergste van alle tragedies.
Daarom moeten de eerste emotionele problemen van adolescenten niet onderschat of gebagatelliseerd worden. Inderdaad zullen die eerste liefdesverdriet hen op vele manieren littekens bezorgen.
De gevoelens die we ervaren bij onze eerste liefdes creëren modellen in onze hersenen voor hoe we toekomstige relaties zullen benaderen.
Eerste liefde en hersenontwikkeling
Wat betekent liefde voor jou? Interessant genoeg wordt de manier waarop je je relaties begrijpt gevoed door je ervaring met je eerste liefde. Bovendien maakt het niet uit of die ervaring werd georkestreerd door onvervulde verlangens, teleurstellingen of onvolwassenheid.
In feite vormt de persoon die voor het eerst de machinerie van verlangen, tederheid, fascinatie en passie in je activeerde een deel van je mentale en cerebrale dossier.
Een onderzoek (Engelse link) van de Universiteit van Zuidwest China beweert dat de neurobiologie van de liefde enorm complex is. Dit komt omdat het geactiveerd wordt in de belonings- en dopaminenetwerken, de amygdala, de nucleus accumbens en de prefrontale cortex.
Deze neurochemische storm kan extreem intens, turbulent en chaotisch zijn. In feite herinneren figuren als de antropologe Helen Fisher ons eraan dat liefde als een verslaving is.
Dit zou moeten helpen bij het begrijpen van de betekenis achter de eerste ervaring van liefde bij een adolescent wiens hersenen nog in ontwikkeling zijn. In feite drukt de eerste liefde niet alleen een blijvende herinnering af. Het legt ook de basis voor hoe ze vanaf dat moment relaties zullen begrijpen.
Jongeren van 14, 15 of 16 jaar beleven hun eerste liefdes intens. In deze fase hebben ze nauwelijks andere verantwoordelijkheden dan ervaren, leren en voelen. Dit betekent dat deze liefdes een blijvend stempel op hen drukken.
De eerste liefde fungeert als norm voor al je latere liefdes
Er zijn drie referentiepunten voor de manieren waarop je je relaties ervaart en je verbindt met anderen. Het eerste houdt verband met je familie en de modellen waarvan je thuis getuige was. Inderdaad, hoe je ouders elkaar behandelden en genegenheid boden, vormde je eerste ideeën over wat (veronderstelde) liefde zou moeten zijn.
Ten tweede is er de gehechtheid en de manier waarop je verzorgers zich aan ons hechtten. Een veilige gehechtheid stelt je bijvoorbeeld in staat om positievere, autonome en bevredigende relaties op te bouwen. Ten derde is de eerste liefde. Deze ervaringen leggen inderdaad de basis voor alle latere relaties.
Daarom configureer je met je eerste liefde de ideeën over wat je hoopt te vinden in je volgende partner, en ook wat je niet moet accepteren. Gaandeweg bouw je een emotionele ervaring op waarin, of je het nu leuk vindt of niet, je eerste liefde als fundament fungeert. Inderdaad, hoewel hij nu misschien ver weg is, is de structuur ervan nog steeds aanwezig, sluimerend in je.
Het emotionele geheugen is het meest intens tijdens de eerste twee decennia van het leven
De Harvard Universiteit (VS) deed een onderzoek (Engelse link) naar de menselijke cognitieve ontwikkeling. Dit onderzoek definieerde de leeftijden waarop we onze maximale drempels van geheugenverwerking, aandacht, reflectie, enz. bereiken.
Een van hun meest opvallende beweringen was dat het emotionele geheugen zijn hoogste piek in functioneren bereikt tussen de leeftijd van 15 en 26 jaar. Dit zou betekenen dat alles wat je in die periode meemaakt een diepe stempel op je drukt, ten goede of ten kwade.
Bijvoorbeeld, bepaalde omgevingen, films, of zelfs sommige mensen doen je intens terugdenken aan die vroegere ervaringen die in opwindende en zelfs nostalgische emoties zijn gedompeld. In feite fungeert je eerste liefde als een anker van je emotionele geheugen. Daar keer je heel gemakkelijk naar terug als je het het minst verwacht.
Er zijn tragische en zelfs obsessieve liefdes die ons er soms om allerlei redenen van weerhouden de bladzijde om te slaan.
Vasthouden aan herinneringen van gisteren
In de regel zijn mensen nostalgisch. Daarom duikt je geest graag vaak in je verleden en navigeert door aardige herinneringen en gebeurtenissen. Soms zelfs de niet zo gelukkige. Je denkt misschien na over wat had kunnen zijn. Je denkt ook na over wat je had moeten doen, maar niet hebt gedaan.
Af en toe terugdenken aan je eerste liefde is positief. Het stelt je in staat om jezelf in al je onschuld te zien en een glimp op te vangen van een meer onschuldige en lichtgevende versie van jezelf. Het helpt je ook om je bewust te worden van alles wat je geleerd hebt.
Je moet je echter niet overmatig vastklampen aan je verleden. Misschien was je ervaring met de eerste liefde niet bijzonder positief en waren de volgende ook niet erg bevredigend. Maar je moet geen gevangene zijn van het lijden van gisteren. Het leven speelt zich nu af en de liefde zal altijd de moeite waard zijn. Stel je dus open voor nieuwe mogelijkheden.
Tot slot zei Albert Einstein ooit dat liefde niet kan worden verklaard in termen van fysica en chemie. Maar tegenwoordig stellen de gebieden neurowetenschappen en psychologie ons zeker in staat om het mysterie van het reilen en zeilen ervan te begrijpen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Earp BD, Wudarczyk OA, Foddy B, Savulescu J. Addicted to love: What is love addiction and when should it be treated? Philos Psychiatr Psychol. 2017 Mar;24(1):77-92. doi: 10.1353/ppp.2017.0011. PMID: 28381923; PMCID: PMC5378292.
- Hartshorne JK, Germine LT. When does cognitive functioning peak? The asynchronous rise and fall of different cognitive abilities across the life span. Psychol Sci. 2015 Apr;26(4):433-43. doi: 10.1177/0956797614567339. Epub 2015 Mar 13. PMID: 25770099; PMCID: PMC4441622.
