Degenen die spelen met je emoties verdienen je niet
Degenen die spelen met je emoties verdienen je niet. Omdat hun liefde doordrenkt is met een gevoel van egoïsme. Inderdaad, wie met je speelt alleen maar om hun eigen emotionele leegte te vullen, verdient alleen maar een afscheid van jou. Eigenlijk verdienen ze je gewoon niet, en als er één ding is dat je nooit mag verliezen, dan is het je waardigheid.
Neurologen, Amir Levine en Rachel Heller schreven een buitengewoon interessant boek met de titel The New Science of Adult Attachment and How it Can Help You Find and Keep Love. Het boek legt iets buitengewoon onthullends uit over dit onderwerp.
De auteurs beweren dat onze hersenen zijn geprogrammeerd om steun te zoeken en te ontvangen. We hebben inderdaad emotionele veiligheid nodig in al onze banden, of het nu familie, vriendschappen of partners zijn.
“Ik was bang iemand heel speciaal te verliezen (die ik uiteindelijk verloor). Maar ik heb het overleefd! En ik leef nog steeds! En het leven, ik word er nooit moe van.”
Emotionele afhankelijkheid
Ondanks dat je misschien niet van de term ‘emotioneel afhankelijk‘ houdt, is er op neuronaal niveau duidelijk bewijs dat de mens deze behoefte vertoont . Je moet deze afhankelijkheid echter niet zien als een totaal en absoluut anker voor een of meer mensen.
Wat hier wordt bedoeld, is je behoefte om te weten dat er van je wordt gehouden, de acceptatie dat je gerespecteerd wordt en het gevoel dat je voor alles op je geliefde kunt rekenen.
Een relatie opbouwen op basis van een spel waarin er maar één winnaar is, is altijd pijnlijk voor een van de partners. Als je een partner hebt die ‘verslaafd’ is aan het doen van beloften die ze niet nakomen of die je alleen maar een egoïstische vorm van liefde bieden, zijn je hersenen het eerste dat eronder lijdt.
Met andere woorden, je ervaart stress. Dit is een instinctieve biologische reactie die je waarschuwt dat er iets mis is. Het idee dat je had dat de persoon die van je houdt je respecteert en je steun, nabijheid en veiligheid biedt, is verbrijzeld. Dan kom je meteen in een cyclus die wordt gekenmerkt door wantrouwen, kwetsbaarheid en angst. Laten we dat eens van dichterbij bekijken.
Liefde als systeem en krachtenspel
Het succes van een relatie hangt van veel factoren af. Een daarvan is ongetwijfeld het vermogen van beide partners om steun te geven en te ontvangen. Daarom, als de ene partner niet betrokken raakt of de behoeften van de ander op de achtergrond laat, zal de relatie langzaam uit elkaar vallen.
Hoe merkwaardig het ook mag lijken, dit soort realiteiten zijn vaak niet zo gemakkelijk te herkennen. Soms spelen andere mensen met je en realiseer je je dat niet.
In feite gebruiken ze je als pionnen in hun schaakspel. Een spel waarin zij de meedogenloze koning of koningin zijn die één voor één al je hoop, dromen en krachten verslindt. Volgens de systeemtheorie binnen het emotionele veld gebeurt dit door bepaalde specifieke factoren.
De relatie wordt een systeem
Wanneer twee mensen samenkomen in een relatie, ontstaat er iets dat veel groter is dan de twee leden. Het wordt een systeem. Het is als een bol vol complexe dynamiek. Je hebt echter de neiging om er nogal idealistisch naar te kijken. In feite zeg je tegen jezelf dat deze relatie ‘de ware’ zal zijn, dat het perfect zal zijn, en dat je samen zult groeien als mensen en als koppel.
Je handhaaft dit soort geloof en interne dialoog omdat je geest het nodig heeft. Dat komt omdat je ernaar verlangt om je emotioneel en psychologisch veilig te voelen. Maar met de dag wordt dat perfecte systeem vertroebeld met kleine maar meedogenloze dynamieken en serieuze aanvallen, zoals minachting, teleurstelling en emotionele chantage.
Je zult waarschijnlijk niet reageren wanneer je deze eerste klappen voor het eerst ziet en voelt. Dat komt omdat je hersenen zijn geprogrammeerd om weerstand te bieden aan verandering. Om deze reden zal het ontoereikende redeneringen gebruiken, zoals “Dit zal niet duren,” “Het zal veranderen” en “Als ze me echt willen, zullen ze beseffen dat ze me pijn doen.”
Dit systeem dat jou bevat, verzwakt je echter met de dag totdat het uiteindelijk instort als een kaartenhuis. Je moet op tijd vertrekken, zodat je niet tussen de as van een gebroken droom terechtkomt, een meedogenloos spel waarin je uiteindelijk de verliezer bent.
Als ze van je houden, spelen ze niet met je emoties
In het boek dat we eerder noemden, geschreven door neurologen, Amir Levine en Rachel Heller, beweren ze dat mensen die liefde gewoonlijk als een spel begrijpen, emotioneel onvolwassen zijn. Het zijn het soort mensen dat alleen reageert op de nieuwigheid van het moment, op onmiddellijke bevrediging en op het bevredigen van hun eigen behoeften.
“Soms is verliezen winnen en niet vinden wat je zoekt is te vinden.”
-Alejandro Jodorowsky-
Dit soort mensen, als ze de maan aangeboden krijgen, willen de zon. Ze zullen je beloften doen als ze gelukkig zijn en ze zullen je de schuld geven van al hun problemen als ze gefrustreerd zijn.
Maar…waarom word je soms verliefd op mensen met dit type persoonlijkheid? Er is geen specifieke reden. Je zou kunnen zeggen dat je aangetrokken wordt door hun intensiteit, hun dynamiek, of het feit dat ze je soms aankijken alsof je hun reden van bestaan bent.
Je moet je niet voor de gek houden. Liefde is geen spel. Mensen die spelen met je emoties…laat ze los. Het zal beter voor je zijn. Want aan het eind van de dag zul je zegevieren. Bovendien heb je waardigheid, zelfrespect en moed gekregen. Laat niet spelen met je emoties
Vergeet niet dat emotionele volwassenheid ook wordt bepaald door je vermogen om te beseffen hoe je de realiteit van de dingen kunt observeren en weet hoe je ermee om moet gaan, zelfs als het pijn doet en je hart een tijdje breekt. Maar de voldoening dat je hebt gehandeld zoals het hoort, betekent dat je sneller herstelt dan je denkt.
