De familie van je partner accepteert je niet: wat kun je doen?

Het gebeurt soms. De familie van je partner accepteert je niet en kan zelfs proberen hun zoon of dochter tegen je op te zetten. Wat kun je in zulke omstandigheden doen?

Liefde vinden is fantastisch. Soms vergeet je echter dat je weliswaar de persoon kunt kiezen met wie je de rest van je leven wilt doorbrengen, maar dat je dat niet kunt doen met zijn of haar familie. Daarom zul je, als de familie van je partner je niet accepteert, waarschijnlijk snel overgaan van euforie en geluk naar je ongemakkelijk en gestrest voelen.

Wat kun je doen? Ten eerste moet je begrijpen dat elke familiekern zijn eigen wereld is, met zijn eigen dynamiek, geheimen, deugden, en ongezonde processen.

Bovendien staan sommige ouders zonder uitzondering somber tegenover alle partners die hun kinderen mee naar huis nemen. Daarom is het beter de dingen niet te persoonlijk op te vatten of overmatig bezorgd te worden door te denken dat er iets mis met je is, want dat is niet zo.

In werkelijkheid zijn dit soort situaties zo oud als de tijd zelf. Ze hebben altijd bestaan en zullen altijd blijven bestaan. Dat gezegd hebbende, betekent het niet dat ze minder complex zijn en geen uitdagingen vormen voor jullie beiden, als koppel.

Tenslotte kun je je geliefde niet scheiden van zijn familie, en het is ook niet raadzaam hem te vragen tussen jullie te kiezen. Je moet gewoon beslissen wat de meest geschikte actie is.

Wat kun je doen als de familie van je partner je niet accepteert?

Als je een relatie begint, neem je het bijna als vanzelfsprekend aan dat alles op de goede manier zal verlopen. Liefde geeft je een gevoel van positiviteit, dat je sterk maakt en je een vurig soort optimisme inboezemt. Maar je verwacht meestal niet dat de familie van je partner je niet accepteert en dit ook niet zal gaan doen.

Niet alleen jij ervaart ongeloof en frustratie. In feite lijdt je partner, als kind van het onwelkome gezin, er ook enorm onder.

Het is goed mogelijk dat ze de situatie al eerder hebben meegemaakt. Als dat zo is, zijn ze gewend aan een situatie waarin het ongenoegen en de weigering van hun familie om een partner te accepteren hen dwingt zich in het midden te plaatsen. Daarbij komen ze in het midden vast te zitten. Gevangen tussen twee kanten die beide belangrijk voor hen zijn en naar wie ze moeten luisteren.

Er is niets mis met je, neem geen verantwoordelijkheid voor de situatie

Dat iemand je niet aardig vindt, betekent niet dat er iets mis met je is. Leg de aandacht dus niet op jezelf, probeer niet iemand te zijn die je niet bent, of raak geobsedeerd door het vinden van een manier waarop ze je kunnen accepteren en aardig vinden. Dit brengt je niets dan zinloos lijden.

In werkelijkheid is in de meeste gevallen het echte probleem gewoon dat de zoon of dochter een partner heeft, wie dat ook mag zijn. Inderdaad, sommige ouders kunnen gewoon niet aanvaarden dat hun kinderen volwassen zijn geworden. Op andere momenten kunnen er andere factoren zijn.

Bijvoorbeeld, misschien willen ze dat hun kind een partner kiest met een hoge sociaal-economische status. Of misschien hebben ze bepaalde politieke affiniteiten of volgen ze een bepaalde godsdienst, of willen ze dat hun kinderen partners kiezen van hetzelfde ras of dezelfde cultuur, enz.

Informele ontmoetingen

Om met iemand contact te maken en je relatie te verbeteren, hoef je geen formele plannen te maken, zoals samen dineren. In feite geven informele ontmoetingen vaak aanleiding tot een ander soort nauwere, spontane, en authentieke interactie. Daarom is een manier om hen je te leren kennen en het idee dat ze van je hebben te veranderen, door dit soort ongedwongen interacties te organiseren.

Je zou bijvoorbeeld met je partner mee kunnen gaan als ze iets bij hun ouders moeten afleveren. Of je zou hun ouders kunnen vragen met je mee te gaan en je te helpen bij het kiezen als je van plan bent iets te kopen, of gewoon vragen of ze met je mee op de koffie gaan.

Dit soort pogingen zijn zeker het proberen waard om het ijs te breken en jullie nader tot elkaar te brengen. Met dit soort ontmoetingen kun je zien of er enige mogelijkheid tot toenadering is of dat hun ideeën over jou wellicht niet zullen veranderen.

De steun en instemming van je partner hebben is van het grootste belang

Als de familie van je partner je niet accepteert, is het laatste wat je moet doen de schuld geven aan het type ouders dat je geliefde heeft. Je mag in geen geval hun gezinsomgeving bekritiseren of hen dreigen met ultimatums zoals kiezen tussen jullie. Beter is het om de situatie te leren aanvaarden en tot een overeenkomst tussen jullie beiden te komen.

Hoe doe je dat? Wel, je hebt de voortdurende en onbetwistbare steun van je partner nodig. Je moet ook een goede communicatie onderhouden en je grenzen duidelijk stellen:

• Je moet niet toestaan dat de invloed van de familie van je partner jullie relatie beïnvloedt.
• Als ze er op staan om op welke manier dan ook in de weg te lopen, is het je partner er om te doen je te verdedigen door stevige grenzen net hen te stellen.
• Sommige dingen zul je moeten tolereren en accepteren. Bijvoorbeeld het feit dat je partner ze af en toe zonder jou bezoekt. Er zullen echter andere gevallen zijn waarin je niet mag toegeven. Bijvoorbeeld bij chantage, manipulatie en bedreigingen. Bedenk dat als je partner je op een gegeven moment niet meer steunt, je relatie kan beginnen te verslechteren.

Je psychische gezondheid komt op de eerste plaats

Zoals we al eerder zeiden, is het niet raadzaam je partner ultimatums te geven. Je moet hem niet dwingen te kiezen tussen jou of zijn ouders. Toch moeten ze beseffen dat de situatie met hun ouders niet per se normaal is.

Het kunnen tekenen zijn van een onderliggend psychologisch probleem. Barbara Oudekerk, een psychologe aan de Universiteit van Virginia in Charlottesville, deed in dit verband een uiterst interessante studie (Engelse link).

Ze beweerde dat de invloed van het hebben van controlerende en overbezorgde ouders immens is. Sterker nog, volwassen kinderen van controlerende ouders vinden niet altijd geluk in hun eigen relaties. Je moet je partner deze implicatie duidelijk maken. In feite moeten volwassen kinderen in sommige gevallen afstand nemen van hun ouders om hun gezondheid, welzijn en geluk te hervinden.

Als je partner ervoor kiest de schadelijke band te blijven versterken die muren optrekt en het jou moeilijk maakt een gezonde en volwassen relatie met hem of haar te hebben, moet jij kiezen. Onthoud dat je psychologische en emotionele evenwicht van het grootste belang is.