Zeven van de beste citaten van Vygotski
Vygotski is bijna de ‘Mozart’ van de ontwikkelings- en onderwijspsychologie. Lev Semenovich Vygotski (1896-1934) was een bijzondere Wit-Russische psycholoog en arts. Hij was ook een pionier in de Sovjet-neuropsychologie en ontwikkelingspsychologie.
De dingen die Vygotski te zeggen had, werden heel lang niet gewaardeerd. Maar hij is nooit opgehouden met het verdedigen van één belangrijk idee: cultuur speelt een zeer belangrijke rol in de ontwikkeling van mentale processen.
Achteraf gezien kunnen we inderdaad zeggen dat zijn bijdragen revolutionair waren, vooral in het vruchtbare gebied dat wordt gedeeld door psychologie en onderwijs. Veel van zijn onderzoek en uitspraken waren gericht op:
- De rol van taal in menselijk gedrag.
- De rol van taal in de mentale ontwikkeling van kinderen.
- De oorsprong en ontwikkeling van de superieure mentale functies.
- De filosofie van de wetenschap.
- De methodologieën van psychologisch onderzoek.
- De psychologie van kunst.
- Spel als een psychologisch fenomeen.
- De studie naar leerstoornissen en abnormale menselijke ontwikkeling.
De meest iconische citaten van Vygotski
Het belang van sociale interactie
Sociale interactie is de oorsprong en motor van leren.
De richting waarin denkprocessen zich ontwikkelen, is niet van het individu naar het sociale, maar van het sociale naar het individu.
Leren zou een vorm van toe-eigening van het beschikbare culturele erfgoed zijn, niet alleen een proces van individuele assimilatie.
Vygotski legt uit dat menselijk leren een bepaald sociaal karakter veronderstelt. Dat wil zeggen, het is een proces door middel waarvan kinderen toegang hebben tot wat er in de hersenen van anderen gebeurt.
De waarde van denken voor begrip
Om de taal van anderen te begrijpen, is het niet genoeg om de woorden te begrijpen. Je moet hun gedachten begrijpen.
Met taal hebben we een manier om dingen te bevestigen of te ontkennen. Dit impliceert dat een individu zich bewust is van wat hij is en uit eigen vrije wil kan handelen.
Taal en gedachte hebben weliswaar een verschillende oorsprong, maar het denken wordt verwoord en spraak wordt rationeel.
Zo is de taal van kinderen sociaal en extern, maar beetje bij beetje wordt het geïnternaliseerd. De cognitieve ontwikkeling van kinderen gebeurt via informele en formele gesprekken met volwassenen. Kinderen beginnen de wereld waar te nemen door hun ogen, maar ook door hun spraak.
Het achterlaten van imitatie
Terwijl we ons ontwikkelen, stoppen we met het simpelweg imiteren van het gedrag van anderen of automatisch reageren op externe prikkels.
Een kind neemt alles uit zijn omgeving op, als een spons. Naarmate we ouder worden, blijven we imiteren en reageren op de omgeving, maar meer vanuit onze eigen schema’s en waarden.
De relatie tussen woorden en gedachten
Een woord dat geen gedachte herbergt is een dood ding, net zoals een gedachte die niet vergezeld gaat van woorden in de schaduw blijft.
Een gedachte kan worden vergeleken met een wolk die woorden regent. Taal is het belangrijkste medium voor interactie en het is een bepalende factor in de ontwikkeling van de geest. Taal is daarom essentieel voor het denken.
De definitie van kennis
Kennis is het product van de interactie tussen een individu en de omgeving, die moet worden begrepen als iets sociaals en cultureels, niet alleen iets fysieks.
Alle superieure psychologische processen (communicatie, taal, redeneren enz.) worden eerst verworven in een sociale context. Later worden ze geïnternaliseerd op individueel niveau. In essentie is er geen betere manier van leren dan dat wat ervaring en een eigen kritisch oordeel oplevert.
De leraar als een bevorderaar
De leraar moet de rol van bevorderaar spelen, niet die van een leverancier van inhoud.
Een leerling maakt zijn eigen weg, en de leraar begeleidt hem. Wat een kind vandaag met hulp kan doen, zal hij morgen zelf kunnen doen.
Volgens Vygotski is leren als een toren. Je moet het stap voor stap opbouwen. Het is zeer nauw verbonden met naaste ontwikkeling, sociaal constructionisme en het krijgen van de juiste begeleiding (het mechanisme van scaffolding).
Sociale aanpassing
Wij worden onszelf door iedereen.
Vygotski was van mening dat alleen sociale aanpassing echt in een behoefte kon voorzien. Laten we namelijk niet vergeten dat cultuur een groot deel van onze behoeften bepaalt. Een geest kan niet onafhankelijk zijn van de cultuur waarin hij verkeert. In deze zin zijn we sociale wezens, geen geïsoleerde individuen.
Vygotski heeft het over complexe psychologische functies, zoals dialoog. Hij ziet ze als zeer waardevol voor het oplossen van problemen. Zijn filosofie, zo positief van aard, is diep vanbinnen een poging om het belang van onze omgeving te onderstrepen. Evenals de krachtige invloed die deze omgeving heeft op onze ontwikkeling.
We veranderen voortdurend, en cultuur en ervaring zijn onze twee belangrijkste kompassen in het leven.