Waardeneducatie is de verantwoordelijkheid van iedereen
Waardedeneducatie is een breed, uitgebreid en slecht gedefinieerd concept. Verantwoordelijkheid voor waardeneducatie behoort niet alleen toe aan professoren en leraren. Ouders en de samenleving in het algemeen moeten er ook bij betrokken worden. We zijn echter geneigd niet te investeren in waardeneducatie zoals we zouden moeten. In plaats daarvan wordt het op de lange baan geschoven terwijl we ons zorgen maken over het onthouden van feiten en het slagen van de lessen.
Er is iets veel belangrijker dan 90% halen op een examen. Goede cijfers halen aan het einde van een semester zou niet het uiteindelijke doel moeten zijn. Het leren van respect, verantwoordelijkheid, gemeenschap en sociaal bewustzijn is veel belangrijker. Jammer genoeg zijn er maar weinig mensen die waardeneducatie zien als een manier om onze samenleving te transformeren.
Waardeneducatie is onmisbaar
Waarom zien we zoveel gevallen van pesten op de middelbare school? Wanneer raakte alles in de war zodat ouders geen gezag over hun kinderen hebben? Waarom geven jongeren niet om gemeenschap? De reden is duidelijk. We geven waardeneducatie niet het belang dat het verdient.
De reden hiervoor kan zijn dat deze soort onderwijs een zeker inspanning inhoudt. Het vergt bovenal tijd. Dat is iets dat veel ouders en opvoeders niet willen bieden aan onze jeugd. Misschien zijn we te egoïstisch geworden. Of misschien geven we niet om de toekomst van onze kinderen.
“Opvoeden over gelijkheid en respect is opvoeden tegen geweld.”
– Benjamin Franklin –
Soms geloven we dat we onze kinderen waarden leren. Zeggen we niet wat ze moeten doen en wat ze niet moeten doen? Stellen we geen beperkingen en grenzen voor hen? Het is absoluut mogelijk dat we dat doen. Maar zijn we een toonaangevend voorbeeld? Het is nutteloos om een kind te vertellen dat hij papieren in de prullenbak moeten gooien als je ze later zelf op de grond gooit. Het is ook niet erg bemoedigend om een kind te vertellen dat hij goed met zijn zus moet kunnen opschieten als je wrok koestert tegen die van jou.
Het goede voorbeeld geven is de meest waardevolle manier om les te geven. We brengen de belangrijkste waarden over door onze woorden en acties. We kunnen niet van onze kinderen verwachten dat ze anderen als gelijken behandelen als we het zelf niet eerst doen.
Waardeneducatie is dus essentieel en noodzakelijk. Niet alleen voor kinderen en jongeren, maar ook voor volwassenen. Het is zo belangrijk omdat het ons de kans biedt dingen opnieuw te leren die we de eerste keer niet op de beste manier hebben geleerd.
De belangrijkste aspecten van waardeneducatie
We hebben meer nodig dan alleen een les die spreekt over waardeneducatie. Waardeneducatie moet in elk vak worden opgenomen. Net zoals het geweldig zou zijn als dit type onderwijs zou opgenomen worden in elk huis en de maatschappij in het algemeen. Dus wat zijn precies de pijlers van waardeneducatie?
- Bevorder kritisch denken over consumentisme en gewoonten van consumptie (onder andere).
- Beklemtoon gelijke kansen voor iedereen, ongeacht ras, cultuur, geslacht, nationaliteit of religie.
- Geef les over zorgen voor het milieu, over het niet schade toebrengen aan de natuur en hoe je ervan kunt genieten.
- Communiceer over tolerantie voor andermans seksualiteit.
- Bevorder verantwoorde consumptie en leer hoe je je geweten kan gebruiken als je leidraad bij het nemen van beslissingen.
Dit zijn enkele van de dingen die waardeneducatie probeert bij te brengen aan studenten. De bovenstaande lijst geeft je een idee van de doelstellingen en doelen van waardeneducatie. De grote vraag is dan: waarom zien we geen waardeneducatie in de klas of bij mensen thuis? Misschien omdat in het klaslokaal de syllabus en het schema overheersen. Thuis misschien omdat je iemand niet iets kunt leren dat je zelf nooit hebt geleerd.
“Het doel van onderwijs is de kennis, niet van feiten, maar van waarden.”
– William S. Burroughs –
Ontdekken en weten wat waardeneducatie is opent deuren. Het geeft een reeks aan mogelijkheden om dieper in te gaan op het onderwerp en het te delen met andere jonge mensen.
Conclusie
We klagen vaak over mensen die het milieu niet respecteren. Die mensen die in de zomer grote stukken groen en vruchtbaar land verbranden. Of we klagen over racisme of intolerantie voor de verschillende seksuele oriëntaties die mensen tegenwoordig uitdrukken. Klagen verandert echter niets. Het is nutteloos.
De beste aanpak is om waardeneducatie hoog op de prioriteitenlijst te plaatsen. Omdat we tenslotte individuen vormgeven en helpen groeien. Hoeveel ze weten of wat ze weten is niet het enige belangrijke. Een goed persoon zijn is ook belangrijk. Dat gezegd hebbende, is het ook belangrijk om je ervan bewust te zijn dat deze soort onderwijs ieders verantwoordelijkheid is.