Het verhaal van de meest intelligente man ter wereld
De meest intelligente man ter wereld had een wonderbaarlijke geest en een IQ van tussen de tweehonderdvijftig en driehonderd. William James Sidis was een menselijke rekenmachine en een taalkundig genie. Omdat hij zo intelligent was verwachtte men grote dingen van hem. Maar hij had een probleem dat hij nooit overwonnen heeft. Het heeft zelfs geleid tot zijn vroegtijdige dood. Zijn probleem was verdriet.
Stel je een kind voor van achttien maanden oud dat al in staat is om de New York Times te lezen. Daarna zien we hem op achtjarige leeftijd: hij spreekt vloeiend Frans, Russisch, Turks, Armeens, Latijn en uiteraard zijn moedertaal, Engels. We gaan dan iets verder in de tijd en stellen ons hetzelfde kind voor op de leeftijd van negen jaar. Toen creëerde hij een nieuwe taal die hij ‘vendergood’ noemde. Taalkundigen hebben die taal bestudeerd. Ze stelden vast dat ze volledig, juist en fascinerend was.
“Ik wil een perfect leven leiden. De enige manier om het perfecte leven te leiden, is in afzondering. Ik heb menigten altijd gehaat.”
-William James Sidis-
Dit kind was William James Sidis, zoon van Joods-Russische immigranten. Hij werd geboren in New York op 1 april 1898. Er is veel over hem gezegd en nog meer over hem geschreven. Zoals vaak lopen fictie en werkelijkheid door elkaar. De feiten worden overdreven. Schrijvers maken een mooi plaatje van de biografie van een man, terwijl zijn leven eigenlijk redelijk grimmig was. Toch is zijn biografie vanuit een psychologisch standpunt ontzettend fascinerend.
De fysieke getuigenissen en documenten ondersteunen vele feiten. Eén ervan is eenvoudig en toch buitengewoon. William S. Sidis was misschien wel erg intelligent, maar hij heeft nooit een echte kindertijd gehad of kunnen genieten van het leven als een kleine jongen. Toen hij pas negen jaar oud was, werd hij toegelaten tot de Harvard-universiteit. Op een koude avond in januari 1910 gaf hij zijn eerste lezing voor de wetenschappelijke gemeenschap en de pers. Hij was toen twaalf jaar oud. Zijn lezing ging over de vierde dimensie.
Zijn vader was een beroemd Russisch psycholoog en zijn moeder één van de eerste vrouwelijke medische artsen van die tijd. Ze hadden een duidelijk doel voor ogen: een genie creëren. Ze trainden zijn geest en vergaten totaal het essentiële deel: zijn hart en zijn gevoelens.
William James Sidis
De meest intelligente man had goede genen en groeide op in een omgeving die erg gunstig was
Om elk detail te leren kennen uit het leven van ‘de meest intelligente man ter wereld’, hebben we gebruik gemaakt van het boek van Amy Wallace ‘The Prodigy: A Biography of William James Sidis, America’s Greatest Child Prodigy’. Onmiddellijk werden we geraakt door de manier waarop het boek beschrijft hoe onze hoofdrolspeler opgroeide.
Zowel zijn moeder als zijn vader waren briljante geesten. Uiteraard speelde de erfelijkheidsfactor een belangrijke rol in de ontwikkeling van zijn hoge intelligentie. Maar het doel waarom het koppel een kind had, was even duidelijk als controversieel. Zij wilden de geest van het kind trainen zodat het een genie zou worden.
Een leven in het laboratorium en als kind openbaar tentoongesteld
Maar niet alleen de erfelijke factor speelde een rol. William groeide ook op in een omgeving die erg stimulerend was en aanzette tot leren. Zijn ouders hadden dit ontworpen met een specifiek doel voor ogen. We weten dat zijn vader, Boris Sidis, geavanceerde technieken gebruikte, onder andere hypnose. Op die manier wou hij het potentieel en de vermogens van zijn zoon al op jonge leeftijd bevorderen.
Zijn moeder heeft aan de opvoeding bijgedragen door haar medische praktijk op te geven om het kind, volgens haar woorden, te ‘kneden’. Zij ontwierp nieuwe leermethoden. Het is belangrijk om te vermelden dat ook William zelf zeer leergierig was. Maar het feit dat hij voortdurend publiekelijk en in de media tentoongesteld werd, heeft hem getraumatiseerd.
De ouders publiceerden regelmatig academische artikels over de prestaties van het kind. Zowel de media als de wetenschappelijke gemeenschap volgde alle ontwikkelingen op. Toen hij aan Harvard studeerde, werd hij dagelijks achtervolgd door de pers. Hij studeerde cum laude af. Met zijn theorieën over de vierde dimensie maakte hij indruk op academici. Zijn ouders namen hem toen mee naar de Universiteit van Houston om wiskundeles te geven en zijn rechtenstudies te starten.
Toen hij zestien was, zei zijn geest gewoon ‘genoeg’. Hij begon toen met wat hij zelf zijn bedevaart naar de afgrond noemde.
Het trieste einde van de meest intelligente man ter wereld
Ondanks zijn intelligentie zou William zijn rechtenstudies niet beëindigen en ook geen enkele andere opleiding. Hij was zelfs nog geen zeventien jaar oud toen hij besloot om tegen zijn omgeving in verzet te gaan. In de academische en experimentele wereld voelde hij zich net een laboratoriumrat. Elke gedachte en elke beweging werd onder een microscoop ontleed. In 1919 werd hij gearresteerd en in de gevangenis geplaatst. De aanklacht was opruien tot protest en jonge mensen werven voor de communistische beweging.
Maar zijn ouders waren belangrijk en hadden veel invloed. Hij kwam dus snel vrij uit de gevangenis. Maar omdat hij zo graag zijn ouders en de samenleving wou uitdagen, stopte hij hier niet. Hij veroorzaakte opstanden door jongeren tegen het kapitalisme. Tegenover rechters was hij zelfs uitermate arrogant. Uiteindelijk ging hij twee jaar naar de gevangenis. Zo verkreeg hij wat hij oprecht verlangde: eenzaamheid en afzondering.
“Probeer niet om een succesvol man te zijn, maar eerder een waardevol man.”
-Albert Einstein-
Het eerste wat William J. Sidis deed na zijn vrijlating, was zijn naam veranderen. Hij verlangde naar een rustig leven maar werd voortdurend achtervolgd door zijn ouders en de pers. In een poging om aan hen te ontsnappen begon hij zijn onafgebroken bedevaart door de Verenigde Staten. Overal zocht hij een baantje en deed hij wat hij het liefste deed: schrijven. Meerdere keren publiceerde hij onder verschillende pseudoniemen. Hij schreef geschiedenisboeken en boeken over de theorie van de zwarte gaten. Volgens zijn biografen zouden er tientallen vergeten boeken zijn, geschreven door William J. Sidis onder een valse identiteit.
William J. Sidis
Een eenzaam en vroegtijdig einde van de meest intelligente man
William J. Sidis heeft maar van één vrouw gehouden, Martha Foley. Zij was een jonge Ierse activiste. Met haar had hij een ongelijke en complexe relatie. Toen in 1944 zijn levenloze lichaam ontdekt werd in een klein appartement in Boston, was haar foto het enige wat tussen zijn kleren gevonden werd. Hij was zesenveertig jaar oud en stierf aan een beroerte.
De laatste jaren van zijn leven bracht hij door van de ene rechtbank naar de andere. De pers genoot ervan om hem te belasteren. “Het kindgenie dat nooit iets waard was, weent nu terwijl hij werkt als magazijnarbeider”, “de meest intelligente man ter wereld heeft een ellendig leven”, het wiskundig en taalkundig genie is opgebrand”, “William J. Sidis is moe van na te denken”.
We weten niet of hij inderdaad het denken of het leven moe was. Toch kunnen we uit zijn biografieën afleiden dat hij de samenleving, zijn familie en de academische wereld beu was. Want ze hadden, nog voor zijn geboorte, erg hoge verwachtingen op zijn schouders gelegd.
Intelligentie en gelukkig zijn
Hij was het moe nooit zichzelf te kunnen zijn. Zelfs wanneer hij daartoe de kans had, kon hij het niet. Hij was een deskundige in zwarte gaten en de vierde dimensie. Maar het belangrijkste onderwerp van het leven gleed door zijn vingers: leren hoe gelukkig te zijn en te vechten voor je eigen geluk…
William James Sidis is nog steeds de persoon met het hoogste geregistreerde IQ ooit. Na hem komt de jonge Terence Tao, met een IQ van 225 – 230, een jonge Australische wiskundige. Tegenwoordig geeft hij les aan de Universiteit van Los Angeles.
De kans is groot dat er ergens ter wereld een onbekend wonderkind leeft (of meerdere kinderen) met een gelijk of zelfs hoger IQ. De waarheid is dat dit niet van belang is. Getallen zijn immers slechts getallen. Het belangrijkste is dat ze hun kindertijd kunnen beleven, dat ze echt kind kunnen zijn. Want het is essentieel dat ze genieten van veilige emotionele bindingen. Dit zal ervoor zorgen dat ze in vrijheid en zonder druk hun verlangens kunnen vervullen.
Dit verhaal heeft ons laten zien dat extreme intelligentie niet altijd gelijk staat aan gelukkig zijn.