Soms is het het geduld dat opraakt, niet de liefde

Soms is het het geduld dat opraakt en niet de liefde. Geduld, die heilige deugd die weer en wind weerstaat en die uiteindelijk altijd meer geeft dan hij zou moeten.

Hoe kan iemand nu niet al zijn geduld opbrengen voor de persoon met wie hij een vitale en liefdevolle band heeft opgebouwd, en zelfs een toekomstbeeld van een leven samen? In relaties is geduld fundamenteel. Het is datgene dat ons in staat stelt om vandaag, morgen en de dag daarop te vergeven en net iets sterker te hopen op die droom waarin de dingen beter zullen worden…

Maar soms bezwijkt de realiteit al onder zijn eigen gewicht nog voordat we onze ogen ook maar kunnen openen. Ons hart kan simpelweg niet uitwissen wat het voelt en als het geduld op is, moeten we onszelf, één voor één, ontdoen van hetgeen we ooit blind voor waren.

Sommige mensen zeggen dat geduld een schone zaak is. Het is echter ook belangrijk dat ons geduld zijn grenzen kent. We kunnen niet ons hele leven lang altijd maar geduldig zijn. We kunnen niet gewoon maar toekijken hoe onze rechten geschonden worden en hoe onze menselijke behoefte aan wederkerigheid, zorg, affectie en erkenning wordt genegeerd.

Liefde vereist compromissen, vrije wil en geduld…maar alleen tot op zekere hoogte.

In de liefde is geduld niet hetzelfde als passiviteit

Zoals we eerder al zeiden, wordt geduld vaak gedefinieerd als een deugd. Het is het menselijke vermogen om bepaalde dingen die ons tevredenheid bieden uit te stellen, omdat we denken dat het wachten ons uiteindelijk iets beters zal brengen.

Geduld kan ook worden gedefinieerd als een vaardigheid die ons helpt om onaangename situaties te tolereren waarover we wel of geen controle hebben.

Soms wordt geduldig zijn echter een verplichting. Misschien gaat het allemaal niet goed, maar wat kunnen we eraan doen? We moeten geduldig zijn. “Wat kunnen we doen als hij of zij zich zo gedraagt? We kunnen hem of haar niet veranderen, dus is het beter om geduldig te zijn…”.

Dit is waar het ware belang van geduld gevonden kan worden. We kunnen geduldig zijn en we kunnen van geduld onze belangrijkste deugd maken, omdat dit ons zal helpen om een bepaalde situatie beter te analyseren. Het helpt ons observeren en reflecteren. Dit innerlijke proces zou ons dan ook in staat moeten stellen om de realiteit te zien zoals deze werkelijk is.

Maar een geduldig persoon is geen passief persoon. Een passief persoon maakt van tolerantie een manier van leven, waarbij hij misbruik toestaat totdat een bepaalde nare ervaring hem de ogen opent en laat zien hoe kwetsbaar zijn eigen integriteit is. Dit is iets dat we te allen tijde moeten voorkomen.

De voordelen van geduldig zijn, niet passief

Wanneer het tijd is om een liefdesrelatie tot stand te brengen en te onderhouden, is geduld een zaak die we dag in dag uit moeten erkennen. Het is duidelijk dat er geen specifieke reden bestaat waarom we ons aangetrokken voelen tot elk aspect, elke gedraging of gewoonte van onze wederhelft, maar dit betekent niet dat we impulsief moeten handelen.

We zijn geduldig en we respecteren en tolereren omdat we ook liefhebben. We weten ook dat er binnen elke relatie tijd nodig is, zodat de dingen weer goed kunnen komen, zodat alles geaccepteerd kan worden en de behoeften van elke persoon begrepen kunnen worden.

Geduld zou wederzijds moeten zijn en zou bijna moeten worden beoefend. “Ik breng geduld op voor jou omdat ik je respecteer en liefheb, omdat ik je erken als persoon en omdat ik weet dat liefhebben niet alleen het liefhebben van onze gemeenschappelijkheden omvat, maar ook het respecteren van onze verschillen.”

Geduld vereist op zijn beurt dan ook emotionele duidelijkheid. We zouden moeten weten waar de grenzen liggen en moeten begrijpen op welke momenten geduld nodig is.

Het is niet nodig om passief te zijn wanneer je geconfronteerd wordt met de eisen van egoïsme. We zouden niet onze ogen moeten sluiten voor datgene dat we missen, noch apathisch omgaan met de emotionele pijn die door deze gebreken veroorzaakt wordt. Minachting, verachting en dergelijk subtiel misbruik wordt allemaal uitgeoefend door middel van giftige en bijtende woorden. Op dit punt moeten we geduld beoefenen en de sluier van de situatie aftrekken, zodat de waarheid zichtbaar wordt.

Wat gebeurt er wanneer het geduld opraakt?

Wanneer het geduld opraakt, komt hier teleurstelling voor in de plaats. Op dit punt zijn we ons bewust van onze realiteit en al diens kleine nuances. We zijn nu in staat om te zien wat positief en wat negatief is. Dit betekent echter niet dat we onze relatie onmiddellijk zouden moeten beëindigen.

Het betekent dat het tijd is om een discussie aan te gaan, om een fel licht op de situatie te schijnen en te zeggen wat we voelen en wat we nodig hebben. Probeer het probleem niet te vermijden. Als de relatie iets voor ons betekent, dan moeten we alles geven wat we maar kunnen om deze te kunnen behouden.

Tot slot moeten beide partners hun beste beentje voorzetten om de relatie te laten slagen en om de relatie zichzelf te laten genezen van dat wat ontbrak of schadelijk was. Zodra de ene persoon veel meer biedt dan de ander en de ander alleen maar smoesjes heeft, raakt het geduld op en zal zich de ene teleurstelling na de andere voordoen.

Geduld is niet het vermogen om te wachten, maar eerder de vaardigheid om te begrijpen dat we beter verdienen.

–Afbeeldingen met dank aan Anne Soline, Виктория Кирдий–