Deze korte film leert je de kleine dingen waarderen

Als we het hebben over tekenfilms waarin de hoofdpersonages robots zijn, dan is de eerste film die waarschijnlijk bij je opkomt WALL-E. Welnu, we hopen dat je na het zien van deze korte film een speciaal plekje in je hart zult hebben voor een eenzame robot met de naam Bibo. Bibo’s verhaal deelt een belangrijke boodschap over hoe we nooit moeten vergeten om de kleine dingen in het leven te waarderen.

Bibo is een oude robot die leeft volgens een strikte routine die hem, in zekere zin, in staat stelt om verder te blijven leven. Zijn bestaan bestaat uit eenvoudige kleine dingen die hem kracht geven en zijn ziel voeden…Bibo verkoopt ijsjes en deze baan neemt hij erg serieus omdat hij, volgens zijn realiteit, nog altijd in staat is om een klein meisje gelukkig te maken.

Bibo is een korte film met suggestieve muziek en een krachtige boodschap die een indruk achterlaat op de kijker. De kleine dingen die deze robot elke dag doet zijn, in werkelijkheid, niet alleen zijn manier om door te blijven leven, maar eerder zijn manier van betekenis geven aan de wereld.

Behalve dat we er zeker van zijn dat je van deze film zult genieten, zijn we er ook zeker van dat hij je zal doen nadenken over vele vragen die je in je eigen hoofd hebt. De makers van deze film hebben voor dit doeleinde een erg effectief personage weten te kiezen en diens omgeving precies in de juiste context geplaatst. Gecombineerd zorgen deze aspecten voor een sterke indruk.

In zekere zin zijn robots wezens die schijnbaar kunstmatig en levenloos zijn en die in de toekomst misschien wel gedoemd zijn tot het imiteren van menselijk gedrag. Dus, waarom zouden ze niet ook menselijke emoties imiteren? We nodigen je uit om op dit idee te reflecteren terwijl je deze film kijkt.

Het denkbeeldige leven van Bibo: een film die het verhaal vertelt van de menselijke toestand

Bibo woont in een eenzame wereld. Het is een wereld die mechanisch en eigenaardig kunstmatig is. In werkelijkheid creëert onze eenzame protagonist zijn wereld door middel van zijn verbeelding. Het is een wereld die volledig bestaat uit zijn routine. De kleine dingen die hij dagelijks doet voeden zijn ziel en brengen hem zelfs geluk.

Bibo bevindt zich in een wereld die doorweven is met machines en melancholie. Het enige waar hij elke dag naar uit kan kijken, is om elke ochtend om acht uur in het plaza te zijn en ijsjes te geven aan de kinderen. Deze kinderen bestaan echter alleen als zijn eigen creaties.

Zonder van de waarheid af te wijken, kunnen we zeggen dat dit mechanische, vierkante en vanbinnen lege personage representatief is voor vele dimensies die kenmerkend zijn voor de mens. Het laat de kijker nadenken over het idee van menselijkheid en hoe het menselijke ras zichzelf nog altijd boven machines bevindt.

• Mensen creëren eveneens ijzersterke afweermechanismen om zichzelf te beschermen in de realiteit waarin ze leven.
• Soms creëren routines en gewoontes die geëtst zijn in het waarderen van de kleine dingen hele universa. Deze geschapen universa stellen ons in staat om te overleven van de ene wereld naar de volgende. Dit is niet het leven in zijn volledigheid, maar het is een goede methode van zelfbehoud door middel waarvan kracht en waardigheid kan worden behouden.
• Bibo houdt van de eenvoudige dingen. Hij houdt ervan om in zijn schommelstoel te zitten en om ‘s avonds zijn voeten op te warmen bij het vuur. Hij ademt verdriet in en nostalgie uit. Hij is een wezen dat erg representatief is voor een deel van de menselijke toestand gedurende een periode waarin mensen zijn opgehouden te bestaan.

Droomwerelden die ons ondersteunen in moeilijke tijden

We hebben allemaal onze eigen dromen en onze eigen interne werelden die soms het enige zijn wat ons de kracht geeft om ‘s ochtends op te staan. Dit gevoel zou zeldzaam moeten zijn; we zouden niet alleen moeten leven door middel van onze afweermechanismen, dromen en valse hoop.

In de film is Bibo gedoemd om alleen te leven met de herinneringen aan het verleden en vooral om te leven met melancholie die aanwezig is in elke stap die hij zet, in zijn hart, in de altijd stipte klok en zelfs in het kind dat, zo lang geleden, ophield echt te zijn.

De award-winnende makers van deze film zijn Anton Chistiakov en Mikhail Dmitriev. Naar eigen zeggen hoopten ze met deze delicate, symbolische, emotionele en ontroerende film een simpele reflectie van de cyclus van het menszijn over te brengen.

Mettertijd slagen mensen erin een functie in de samenleving te bekleden, net als Bibo, die ooit ijsjes verkocht. Later komt er echter een moment waarop alles verandert, omdat we ons verplicht voelen om alleen onze allerbeste herinneringen aan het verleden te herbeleven. We verschuilen onszelf achter een verdedigingmechanisme waarin de waarde van de kleine dingen in het leven de emoties van gisteren terugbrengen. Deze emoties worden authentieke pilaren die ons ondersteunen en ons de energie geven om vooruit te blijven gaan.

In deze film is de menselijke toestand alleen aanwezig in een kleine tinnen robot. Deze robot representeert de laatste impulsen van het menselijke ras: melancholie, herinnering, verdriet en enorme affectie voor de geliefden die ons ertoe bewegen om het onmogelijke te doen. En zelfs om een denkbeeldige wereld te creëren die niet langer bestaat.

We nodigen je uit om van deze film te genieten en ook om hem te delen met anderen!