Achter ieder kind dat in zichzelf gelooft, staan ouders die dat eerst deden

We geven onze kinderen vleugels wanneer we in hen geloven. Als we vertrouwen hebben in hun dromen en in wat ze kunnen doen, kunnen ze vliegen.

Daarom moeten we de rol spelen van mentoren, dromenmakers. Ouders moeten begrijpen dat hun kind op een dag hun voorbeeld zal volgen en niet hun advies.

Kinderen moeten weten dat ze ondanks hoe moeilijk het leven kan zijn, alles kunnen bereiken wat ze maar willen.

Daarom, als je kleintje twijfelt, als moeilijke tijden een deuk in zijn gevoel van eigenwaarde hebben gemaakt en je weet niet hoe je kunt helpen, moet je hem gewoon helpen inzien dat alles wat hij nodig heeft zich binnenin hem bevindt.

Zelfregulerend leren en emotionele intelligentie

Je zou kunnen zeggen dat de hoeksteen van emotionele intelligentie het zelfregulerend leren is. Dit betekent dat de strategieën die een kind zich eigen weet te maken, leiden tot meer innerlijk welzijn. Zo zorgt dit voor een beter begrip van zijn eigen emoties en die van anderen.

Emotionele vaardigheden voorspellen het succes van onze kinderen betrouwbaarder dan academische prestaties. Toch betekent deze redenering niet dat goede sociaal-emotionele prestaties belangrijker zijn dan academische.

Als we hierover nadenken, zullen we zien dat onze kinderen bijna de eerste achttien jaar van hun leven ondergedompeld zijn in het onderwijs.

Het is een feit dat niet kan worden genegeerd. Hun emotionele groei gebeurt op school. Ze brengen meestal meer tijd door met school of huiswerk dan in het park.

Een kind dat in zichzelf gelooft heeft aanmoediging nodig

Daarom moet een kind leren te reflecteren en zijn sterke en zwakke punten te identificeren. Ook is het essentieel om hem te helpen omgaan met de gevoelens die ontstaan door onbegrip, wanneer hij zich niet kan concentreren, of wanneer hij niet weet hoe hij problemen kan oplossen.

Als een kind weet hoe hij zijn leren kan reguleren, is het een actief en constructief proces. En het is redelijk om te willen dat onze kinderen weten hoe ze hun gedachten kunnen reguleren en controleren om hun doelen te bereiken.

Als een kind gelooft dat hij vermenigvuldigingstabellen kan leren, zal hij hierin slagen. Maar om die overtuiging te krijgen hebben kinderen aanmoediging nodig van externe bronnen. Vooral van de ouders, broers en zussen, grootouders en leraren.

Dit is in wezen wat we in de psychologie kennen als het “pygmalion-effect“. Dit wil zeggen dat de verwachtingen die we overbrengen een bepalende factor zijn in de vraag of ze hun doelen zullen bereiken. En nog meer wanneer ouders en leerkrachten de belangrijkste volwassenen in het leven van een kind zijn.

We hebben het niet over een magische “waar een wil is, is een weg”. We hebben het over het niet kortwieken van hun vleugels. In plaats daarvan leer je ze vliegen. Je leert ze dat er meer dan één goede manier is om dingen te doen.

Terwijl het onderwijssysteem kinderen dwingt om op een bepaalde manier tot een resultaat te komen, moeten ze begrijpen dat experimenteren onmisbaar is voor het leren.

Elke dag begrijpen jongens en meisjes, ouders en leerkrachten dat hoewel we onze kleintjes moeten leren om academische normen te volgen, ze tevens moeten weten dat ze ook buiten deze normen kunnen schilderen, schrijven, acteren, observeren, praten… Het volgen van je eigen weg geeft vertrouwen en dat gaat altijd gepaard met doorzettingsvermogen.

Wat kunnen we doen om het gevoel van eigenwaarde van een kind te ondersteunen?

We zijn zo geobsedeerd door ons eigen gevoel van eigenwaarde dat we vergeten om het gevoel van eigenwaarde van kinderen te stimuleren. Toch is het heel belangrijk dat onze kinderen opgroeien in een wereld met evenwichtige volwassenen. Echt, dat is het beste wat we ze kunnen geven.

• Spreek vriendelijk tegen kinderen. Vriendelijk zijn tegen onze kleintjes betekent met liefde, geduld en positiviteit handelen. Als we dat doen, zullen we ze een goed voorbeeld geven en helpen hun emoties in evenwicht te brengen.
• Vertel ze verhalen die hun introspectie verbeteren. Kinderen moeten begrijpen dat het van het grootste belang is om niet te negeren wat ze denken, voelen en doen. Door communicatie winnen we kennis over mensen (onszelf en anderen) en dingen. Dit maakt het voor ons makkelijker om de wereld waarin wij leven te begrijpen.
• Verbeter je interne dialoog. Dit doe je door jezelf leuke dingen over jezelf te vertellen en de negatieve dingen die je tegen jezelf zegt te corrigeren.
• Geef complimenten en spot niet. We hebben het over het benadrukken, versterken en erkennen van hun positieve gedrag. Hier is een gouden regel: lof in het openbaar, kritiek in de privésfeer.
• Help kinderen om te gaan met frustratie en leer ze trots te zijn op hun prestaties.
• Zorg ervoor dat ze zich een belangrijk deel van de familie voelen.
• Vermijd overbescherming en moedig een goede socialisatie met leeftijdgenoten aan.
• Wees een voorbeeld. Ouders moeten een goed voorbeeld zijn van zelfvertrouwen.
• Stimuleer mentale flexibiliteit om creativiteit te verzekeren. Er zijn honderden manieren om dingen te doen, laat kinderen hun eigen dingen ontdekken.
• Help hen om doelen te stellen en onafhankelijker te zijn.
• Waardeer hun mening. Kinderen mogen niet denken dat hun mening niet telt. We moeten rekening houden met hun wensen en gedachten al naar gelang hun leeftijd. Hoe? Door met hen te discussiëren en te debatteren, voelen ze zich gehoord.

We willen geen kinderen die perfect moeten zijn, omdat we geen trots willen cultiveren. We willen kinderen die van elkaar houden en vertrouwen hebben in zichzelf en hun potentieel. Kortom, we willen dat ze weten dat ze door zichzelf te zijn altijd zullen winnen.