De invloed van traumatische ervaringen tijdens de kindertijd
Het is bekend dat traumatische ervaringen uit de jeugd grote invloed kunnen hebben op volwassenen. Maar hoe beïnvloeden deze traumatische ervaringen kinderen tijdens hun dagelijkse leven? Hoe beïnvloedt het hun gedrag? Hoe beïnvloedt het de manier waarop zij leren?
Een recent onderzoek heeft geanalyseerd hoe slechte ervaringen in de vroege jeugd, waaronder het gevangenschap van een van de ouders en lichamelijke en geestelijke mishandeling, het leerproces en de ontwikkeling van jonge kinderen beïnvloeden. Het onderzoek werd gedaan door onderzoekers aan de Rutgers Robert Wood Johnson Medical School en werd gepubliceerd in het tijdschrift Pedriatics, een tijdschrift van de American Academy of Pedriatics.
Het belang van voorschoolse leeftijd voor toekomstige academische prestaties
Volgens de onderzoekers hadden kinderen in grote, stedelijke gebieden die blootgesteld werden aan traumatische gebeurtenissen tijdens de vroege kindertijd een verhoogd risico op het ontwikkelen van leer- en gedragsproblemen, beginnend op de kleuterschool.
De onderzoekers onderzochten gegevens van ander onderzoek naar slechte ervaringen tijdens de kindertijd, gerapporteerd door hun verzorgers, en ook documenten van hun leraren over hun academische prestaties en gedrag tijdens de peuterschool. Er werd voor deze leeftijd gekozen, omdat bewijs laat zien dat dit een moment is in het leven van een kind waar toekomstige academische prestaties en sociale vaardigheden voorspeld kunnen worden.
Het resultaat van de analyse liet een patroon zien waarbij kinderen met slechte ervaringen lage cijfers hadden, slechter gedrag vertoonden en beschikten over minder sociale vaardigheden. Specifieker gezien waren hun taal- en leesvaardigheden beneden het gemiddelde. Agressie en verwaarlozing van hun ouders verhoogde de bezorgdheid om deze kinderen.
“Onze onderzoeksresultaten zijn belangrijk, omdat ze belangrijke risicofactoren voor toekomstige academische problemen benadrukken, bovenop de kans op een slechte gezondheid, wat al in verband wordt gebracht met blootstelling vroege jeugd trauma,” aldus de onderzoekers. “We hopen dat ons werk samenwerking tussen opvoeders en gezondheidswerkers stimuleert om kinderen en hun families in risicogroepen te ondersteunen.”
Het beschermen van kinderen tegen traumatische gebeurtenissen
Kinderen beschermen betekent niet dat je ze in een bubbel moet houden. Maar als ze zo klein zijn, is hun interpretatie en begrip van de wereld niet hetzelfde als bij volwassenen.
Psycholoog Jesus F.J. Ramirez Cabanas legt uit dat traumatische ervaringen die gebeuren voordat een kind elf jaar oud is drie keer zoveel gedragsproblemen en emotionele problemen veroorzaken dan als ze later in het leven voorkomen. De psychologische impact van deze situaties is aanhoudend en blijft groeien met de tijd.
Ouders hebben de neiging de intensiteit en duur van de stressvolle situaties die hun kinderen doormaken te onderschatten. De reacties zijn verschillend per leeftijd, intellectuele capaciteit, persoonlijkheid en sociale factoren.
Ramirez Cabanas legt ook uit dat de impact die volwassenen hebben op kinderen waar ze voor zorgen een grote invloed heeft op de manier waarop ze zich die traumatische ervaringen herinneren. De traumatische ervaring van de dood binnen een familie kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat kinderen zich machteloos voelen.
Het meest voorkomende probleem dat wordt veroorzaakt door post-traumatische stress en andere vormen van angststoornissen zijn onder anderen pijn, depressie, agressief gedrag, lichamelijke symptomen, weinig zelfvertrouwen en problemen op sociaal en academisch gebied.
Het gedrag van kinderen met traumatische ervaringen
Ramirez Cabanas legt uit dat als een kind onder een traumatische ervaring heeft geleden, het belangrijk is om snel te reageren om de effecten van post-traumatische stress te vermijden, die kunnen ontstaan in de vorm van angst, depressie en andere stoornissen. Syndromen moeten worden behandeld zodra ze verschijnen, wat kan gebeuren tot drie maanden na de traumatische gebeurtenis.
Er is geen reden om aan te nemen dat dit zal gebeuren, maar leer het kind om te ontspannen en meteen de negatieve gedachten om te zetten in positieve. Het is ook noodzakelijk om ze aan te moedigen hun gevoelens en meningen te uiten.
Het kind moet technieken gebruiken die gericht zijn op het ombuigen van zijn/haar gedachten naar contructievere of afleidende activiteiten, zoals spelen, beweging of een groepsactiviteit. Het komt vaak voor dat kinderen zichzelf de schuld geven van de traumatische gebeurtenis, dus moeten ze leren dit niet te doen.
Een andere nuttige strategie is om afstand te nemen van de informatie die de media laat zien omtrent het onderwerp, vooral van de televisie, zodat ze geen beelden te zien krijgen van de gebeurtenis.