Ik ben geen prinses
Ik ben geen prinses, want ik draag nooit goud-gelakte glazen laarsjes. Sterker nog, mijn schoenen zitten vaak vol (opgedroogde) smurrie-spetters, omdat ik graag – puur voor het plezier – in modderplassen spring. Dat geeft me namelijk een verblijdend gevoel van vrijheid: dat ik kan en mag doen wat ik zélf, van binnenuit, wil, en niet wat anderen me opdragen, ge- of verbieden.
Ik ben geen prinses, want wat lichaamshaar betreft, lijk ik in de winter eerder op Chewbacca (uit Star Wars), dan op Prinses Leia – zonder me daarvoor te verontschuldigen, of te schamen. Hoe je er verder ook over denkt, feit is en blijft dat haar de huid beschermt, ons warm houdt, en in het geval van zwart, zelfs overal goed bij afkleedt, en modebewust met elke kleur gecombineerd kan worden!
Ik ben geen prinses, want ik wordt s’ochtend wakker met mijn haar helemaal door de war, met opgedroogde speekselresten op mijn gezicht, en een met bloed bevlekte pyjamabroek. Maar ik begrijp gewoon dat dat er – stuk voor stuk – bijhoort, en de normaalste zaak van de wereld is. Ik creëer geïmproviseerde meesterwerken op mijn kussensloop – terwijl ik slááp – omdat ik vergeet mijn make-up te verwijderen voordat ik naar bed ga.
Ik ben geen prinses, want het enige kasteel dat ik kan claimen als het mijne, is de stapel vieze kleren op mijn bureaustoel, die ik was na was een torentje kleiner maak, totdat ik die bodemloze hoop op een dag werkelijk te snel af ben. Ik ben geen model(moeder) of perfect poppetje, noch qua gedrag, noch qua huishouden, noch qua gezin, noch qua uiterlijke verschijning. Vrouw zijn betekent nog niet dat je over speciale gaven (of onuitputtelijke energie) beschikt om het hele interieur te allen tijde schoon, opgeruimd, en tiptop in orde te houden.
Ik ben méér waard dan een prinses(senbestaan)
Ik ben geen prinses, noch een massaverleidingswapen – want ik ben niet louter een seksueel object, wiens functie en ‘verantwoordelijkheid’ het is om anderen (visueel) te bevallen, of te bevredigen. Mijn leven draait niet enkel en alleen om de liefde, of de familiesfeer; ik heb een baan, en een completer leven dan ik zelfs maar kan om- of beschrijven.
Ik ben geen prinses, want ik leef volgens mijn eígen seksuele moraal, zonder te wachten op de sprookjesachtige prins op het witte paard, die mij het hof komt maken. Deze erotische vrijgevochtenheid maakt me nog niet ‘makkelijk’, of een slet – integendeel. Ik ervaar mijn sensualiteit en seksualiteit zonder schuld, schaamte, onderdanigheid, afhankelijkheid of soortgelijke complexen.
Ik ben niet geobsedeerd met het krijgen of doorduwen van mijn zin door mijn lichaam manipulatief te gebruiken. Want net zoals mannen niet simpelweg uitsluitend aan seks denken, ben ik niet zo achterlijk om hen éérst expliciet om respect te vragen, en hen vervolgens te laten buigen voor mijn seksuele macht en overwicht.
Ik ben geen prinses, en de vrouwen om mij heen evenmin. Ze zijn ingenieurs, serveersters, voetbalsters, en verslaggeefsters. Ze zijn groot en klein, blond en bruin, dik en dun, maar zéker geen prinsessen. We hebben geen blauw, adellijk bloed door onze aderen stromen, maar worden wél ongesteld, met rood bloed, krampen, pijn, stemmingswisselingen, en acne. En wanneer al deze maandelijkse symptomen uitblijven, schrikken we ons een spreekwoordelijk zwangerschapshoedje. En daarna – op middelbare leeftijd – krijgen we dan nog het uitgestreken ongemak van de overgang te verduren!
Ik ben geen prinses, en behoor niet tot de koninklijke familie. Ik ben een echte vrouw, van vlees en bloed, en – net als alle andere echte vrouwen om me heen – heb ik geen ridder in een schitterend harnas nodig om voor me te zorgen. Ik weet namelijk dat ook prinsen niet bestaan, en dat mannen, net als ik, normale mensen zijn.
Je bent geen prins
Ik ben geen prinses, en jij bent geen prins. Jij hebt geen wit paard, en ik draag geen ballerina tutu. En net zoals er allerlei verschillen zijn tussen je vrienden en jouzelf, zo komen ook wij echte vrouwen in alle geuren, kleuren en smaken. Dat is trouwens direct de reden dat er geen ultieme, perfecte, magische of zelfs algemeen inzetbare verleidingsformules bestaan. Jij houdt van het ene, en je vrienden weer van het andere – en precies hetzelfde geldt voor, of tussen, vrouwen en hun vriendinnen.
Ik ben geen prinses, en net zoals bij jou, bestaat er geen standaard, noch een universele handleiding naar mijn hart. De zogenaamde verleidingskunst, zoals gepopulariseerd en gepresenteerd in ontelbare boeken en video’s vandaag de dag, bestaat niet. En je blijven opdringen aan een vrouw nadat ze reeds overduidelijk ‘nee’ heeft gezegd, is een vorm van ongewenst lastig vallen, of zelfs intimidatie. Hoe zoetsappig de dader de door hem gefantaseerde romance ook voorstelt, of vertelt, het rechtvaardigt nooit het overschrijden, of negeren, van (aangegeven intimiteits)grenzen. Je hebt haar volledig te respecteren, en anders krijg je – hoogstwaarschijnlijk meer dan terecht – een officieus straatverbond aan je broek.
Ik ben geen prinses, en jij bent geen prins, en ik hoop dat je – eenmaal hier aanbeland – begrijpt dat ik, in alle opzichten, jouw gelijke ben. Prinsen en prinsessen zijn bestemd voor sprookjes, jij en ik voor het enige echte leven.