Hopelijk zorgt onderwijs op een dag voor dezelfde passie als voetbal
Ik hoop dat onderwijs op een dag met net zoveel passie wordt bekeken als voetbal. Ik hoop dat het net zo relevant en speciaal wordt dat onze kinderen en jeugd de mogelijkheid hebben om te genieten van een goede opleiding. Een opleiding waarbij ontdekkingen dezelfde emoties uitlokken als een doelpunt op het laatste moment.
Ik zou willen dat we onderwijzers konden helpen. Dat hun baan aanzien had en goed betaald werd. Ik zou willen dat regeringen onderwijzers de beste middelen mogelijk zouden geven. Op die manier zouden ze op een betere manier les kunnen geven, waarbij ze de individuele krachten van iedere leerling zouden kunnen belichten.
Ik zou willen dat een tiener die vragen stelt en een passie voor boeken toont dezelfde hoop in zijn ouders en de maatschappij zou opwekken als een topsporter. Ik zou willen dat krantenartikelen over nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen net zo veel aandacht kregen en verzameld zouden worden als de krantenkoppen over grote wedstrijden.
Terwijl we deze wensen lezen en erover nadenken, zijn er duizenden kinderen die niets te eten hebben. Die op zoek zijn naar een schone plek op de grond om hun geleende boek te kunnen lezen. Die naar hun notitieblok kijken en niet weten wat er is gebeurd. Duizenden kinderen die gefrustreerd raken door wiskunde, duizenden analyses die ze niet begrijpen, oorlogen die ze niet kennen. Oorlog, vooroordelen en overtuigingen die ze negeren vanwege hun wens om vooruit te komen, om te overleven.
Een significant aantal onderwijssystemen in de wereld zijn niet goed genoeg. Ze belemmeren studietijd tot schooluren en baseren hun strategieën niet op de kennis van de kinderen. Hoewel de middelen verschillend zijn komt slecht onderwijs net zo vaak voor in arme landen als in rijke landen.
Het ‘dokter voetbal effect’
Dit is een oud concept op het gebied van de gezondheid. Er komen minder mensen op de eerste hulp tijdens wedstrijddagen en tijdens belangrijke competities. Het is een heel interessant fenomeen dat bepaalde reflectie op onze passies veroorzaakt.
In Spanje zijn er meerdere studies uitgevoerd over dit feit, en de conclusie is dat er minstens vijfendertig procent minder patiënten is die op de eerste hulp terechtkomen. Het percentage is nog hoger (vijfenveertig procent) als we de instroming van mensen overwegen die voor kleine of minder bedreigende aandoeningen komen. Het verschil is belangrijk en het nodigt ons uit om onze gewoonten in twijfel te trekken.
Deze gewoonten komen tot uiting in de volgende vraag: wat vragen we onze kinderen praktisch vanaf het moment dat ze hun eerste woorden kunnen formuleren? ‘Voor welk team ben jij?’ We vragen ons meestal niet eens af of ze wel geïnteresseerd zijn in voetbal. Wij dwingen hen om een antwoord te hebben, om een doel voor zichzelf te stellen.
Onderwijs is de basis van de maatschappij
Het geheim van het succes achter Fins onderwijs is dat hun acties worden gekenmerkt door het bereiken van aanzien ten opzichte van de docenten. Leraren die zorgvuldig geselecteerd zijn en die middelen en bronnen aangeboden krijgen, zodat ze geweldige instructeurs kunnen worden.
Onderwijs zou elk kind moeten instrueren op basis van zijn individuele potentie. Ervoor zorgen dat iedere persoon uiteindelijk zelfverbetering kan bereiken. Niet het creëren van algemene onderwerpen die niet aangepast kunnen worden. Die alleen zorgen voor frustratie, verveling, slechte cijfers en verliezen voor de samenleving, de mensheid als geheel en de planeet zelf, die moeilijk te kwantificeren zijn.
Het beste onderwijssysteem is er een waarbij de leerlingen vooruitgaan en betere resultaten bereiken, waarbij ze het curriculum individualiseren en buigen. Dat wil zeggen dat een educatieve belofte die gebaseerd is op vaardigheid en potentieel waar wordt gemaakt.
Dit betekent niet dat we moeten stoppen met genieten van sport. Het zou koppig van ons zijn om niet te begrijpen dat sport, buiten het speelse component, een bron is van waarden. Een goed team zou niet goed zijn als de leden het belang van samenwerking niet begrepen. Als zij het gestaltprincipe (het geheel is veel waardevoller dan de som van zijn onderdelen) niet in de praktijk brengen.
Het is een wonder dat onderwijs ons onderwijssysteem heeft overleefd
Onderwijs is tegenwoordig over de hele wereld niet goed genoeg. Einstein bevestigde dat het een wonder is dat de menselijke nieuwsgierigheid het onderwijs heeft overleefd.
Wij zijn het er mee eens dat er iets ontbreekt, en dit is geen nieuw of recent probleem. Waarom stelt een vierjarige anders meer dan 100 vragen per dag, maar geeft een tienjarige alleen om de antwoorden als het om een test gaat? Het is een makkelijke vraag om te beantwoorden. Als samenleving kortwieken we de vleugels van onze kinderen. En dit gebeurt niet alleen binnen scholen.
Een kind moet onderwezen worden op de manier waarop hij in staat is om te leren, een pad dat gevormd is door zijn eigen vaardigheden en talenten. Omdat het erom gaat dat het ons recht is om niet allemaal hetzelfde te zijn, maar om verschillend te zijn en ook zo behandeld te worden, beginnend met ons onderwijs.