De ongelooflijke kracht van dankbaarheid
Dankbaarheid is een deugd die door velen is vergeten. Deze vergetelheid neemt toe naarmate de maatschappij ons aandringt om zelfzuchtiger te worden, om alles als vanzelfsprekend te beschouwen en niet te waarderen wat we hebben. Hoe zelfzuchtiger we worden, des te minder goed we in staat zijn om de externe wereld waar te nemen. We worden minder in staat om de eenvoud en schoonheid te zien die in de wereld heersen. Minder goed in staat om de kracht van dankbaarheid te voelen.
Wanneer we onze blik alleen naar binnen richten, verliezen we de integriteit van ons perspectief op het leven. We negeren de nuances van ons bestaan. Vaak vergeten we zelfs onze menselijke kant. We raken verdwaald in die saaie dans van routines, in ‘de concrete stappen naar een normaal volwassen leven,’ van leven naar werk … en we vergeten dat we in deze wereld bestaan.
De nieuwste versie van een geperfectioneerde, op praktijk gebaseerde automatische piloot bestuurt ons leven en begeleidt onze stappen. We worden blind en onwetend voor uiterlijke schoonheid. We besloten een tijd geleden dat deze dingen onze tijd niet waard zijn. Zonder ons zelfs maar te realiseren dat we die beslissing hadden genomen. ‘We hebben geen tijd.’ We moeten altijd wel ergens zijn en hebben altijd wel iets te doen. Ik beschik alleen over de middelen om dit doolhof in te stappen dat de maatschappij voor mij heeft gebouwd.
De kracht van dankbaarheid verrijkt de betekenis van ons bestaan
We zijn geneigd om de natuur en de lessen die het ons biedt te vergeten. We bestaan dus alleen om een reeks van eerder vastgestelde en perfect georganiseerde stappen te ondernemen. Er zijn mensen die deze spiraal ingaan en zonder het zelf überhaupt door te hebben. Het is alsof ze een knop hebben omgedraaid en alles hebben uitgeschakeld dat hen met het leven verbond (in al zijn reikwijdte en diepte).
Dikwijls heeft dit gebrek aan dankbaarheid voor de kleine geschenken die het leven ons biedt te maken met immens verdriet. Het heeft te maken met een perspectief dat omgekeerd is, van binnenuit. Een blik die niets anders dan zichzelf overweegt. Daarom zal de geleden pijn zeer intens zijn, omdat we de externe wereld niet kunnen gebruiken om ons voortbestaan te ondersteunen.
Iets voor lief nemen, ervan uitgaande dat de mensen om ons heen wel zullen blijven hangen, ongeacht ons gedrag… Ervan uitgaan dat de dingen die onze ouders voor ons doen, dingen zijn die ‘ouders gewoon horen te doen’ en het niet waarderen… Dit soort perspectieven aannemen versterkt onze tunnelvisie.
Ondankbaarheid doet onze zintuigen wegkwijnen en verhoogt onze ontevredenheid
Wanneer we ons realiseren dat we deze spiraal van ondankbaarheid zijn ingegaan (die zo gemakkelijk te betreden is en zo wijdverspreid is in onze huidige samenleving), zullen we een beter idee krijgen van zijn vernietigende kracht. Het is alsof we ons bevinden in een orkaan die alles vernietigt wat het ook maar aanraakt. Ondankbaarheid transformeert ons in mensen die egoïstisch zijn en ongevoelig voor de vriendelijkheid van anderen.
Onze zintuigen kwijnen weg als we de dingen in ons leven voor lief nemen zonder ze te waarderen of er dankbaar voor te zijn. We hebben de neiging om ons meer bezig te houden met wat we niet hebben, in plaats van te waarderen wat we wel hebben. We geloven alleen in wat het leven ons zou moeten geven. Dus als we die gedachten alsmaar blijven voeden, zullen we het gevoel van ontevredenheid dat we ervaren ten opzichte van ons leven, alleen maar groter maken.
Verdriet wordt gemakkelijker te verdragen en verdwijnt zelfs als we een eenvoudige oefening uitvoeren. Het houdt namelijk in dat je dankbaar bent voor de dingen die je hebt en de dingen die volgens jou van jou zijn. Simpelweg omdat je er recht op hebt. Dankbaar zijn voor vriendelijke gebaren van de mensen om ons heen en ons richten op de boodschappen die de natuur ons biedt, zijn twee goede voorbeelden.
Het verdriet zal verdwijnen wanneer we waarderen wat het leven ons geeft
Laat geen enkele dag voorbij gaan zonder te zien wat er om je heen gebeurt. We hebben het over de eenvoud die ons dagelijks leven op een stille, rustige manier voedt. Dingen die een glimlach op ons gezicht toveren. Een glimlach van nieuwsgierigheid of een glimlach die ontstaan is uit onzinnigheid, maar niettemin een glimlach is.
Van de warmte die direct in onze harten binnenkomt als onze hond blij is ons te zien … tot de verrassing of bewondering die veroorzaakt wordt door de groei van een zaadje dat we in een pot plantten. De kracht van dankbaarheid redt ons leven. Het sensibiliseert ons en transformeert ons in prachtige levensgezellen. Vrienden die ons de schoonheid en vriendelijkheid van de wereld om ons heen laten zien. Als je het leven omhelst zoals het is, omarm je de kracht van dankbaarheid. En deze kracht zal zelfs de meest gekwelde ziel kalmeren en kalmeren.