Betekent opnieuw thuis gaan wonen een stap terugzetten?

Op jezelf gaan wonen is een prachtig moment. Want het gevoel van vrijheid en van autonomie is één van de meest emotionele ervaringen die bestaan. Wanneer we het nest verlaten, opent zich een volledig nieuwe wereld van verantwoordelijkheden, situaties en onontgonnen ervaringen. Beetje bij beetje leren we om onzekerheid te verdragen. We leren van onze tekortkomingen en organiseren onze weken, maanden en seizoenen beter. Maar wat gebeurt er als we opnieuw thuis gaan wonen?

De plannen ie we maken en de gewaarwordingen die we beleven, zullen meer of minder kracht vereisen. Dit hangt af van onze leeftijd, persoonlijkheid en van de fase in ons leven. Als we onze vrijheid beleven in de vorm van studeren ver van huis, dan zal het gevoel van onafhankelijkheid en vrijheid sterker en belangrijker zijn. Betreft het een engagement in werk en de verantwoordelijkheid de huur te moeten betalen, dan zullen we waarde hechten aan organisatie en dagelijkse verantwoordelijkheden.

Toch kan het gebeuren dat al onze plannen in de war raken. We bevinden ons dan in een situatie waarin het onvermijdelijk is dat we opnieuw thuis gaan wonen bij onze ouders. Is het gemakkelijk om terug te keren? Hoe passen we opnieuw bij iets dat we al vergeten zijn?

Opnieuw thuis gaan wonen: terugkeren naar het (on)bekende

Wanneer we opnieuw thuis gaan wonen, dan is het belangrijkste wat we moeten onthouden, het belang van empathie. Dit geldt vooral omdat deze nieuwe regeling wat betreft samenleven ingewikkeld kan worden.

Zodra je je eigen routine, weg van het wakende oog van je ouders, verworven hebt, zal de manier veranderen waarop je de wereld begrijpt en hoe je ermee omgaat. Wanneer we opnieuw thuis gaan wonen, moeten we niet alleen rekening houden met onze behoeften. Maar we moeten ook denken aan wat ons ongemak bezorgt of ons schuldig laat voelen. Om een evenwicht in het samenleven te vinden is het noodzakelijk dat je even tijd maakt en jezelf in de situatie van je ouders verplaatst.

Het belang van de aanpassingsperiode

Wanneer we het nest verlaten, dan zijn wij niet de enigen die veranderen. Het is waar dat onze routine, onze prioriteiten en gedachten anders worden. Maar dat gebeurt ook met die van onze ouders. Het is dus belangrijk dat je gedurende de aanpassingsperiode die jij en je ouders ervaren, wat terughoudendheid bewaart. Want dit zal helpen om spanning te vermijden. Bovendien is het goed om deze adviezen op te volgen:

• Zorg ervoor dat jullie communiceren en ideeën uitwisselen.
• Zie in dat je een dynamiek gewijzigd hebt die al stabiel geworden was.
• Onderhandel over een rooster en over evenwichtige verwachtingen. Striktheid en structuur kunnen positief zijn. Respecteer het.
• Onthoud dat dit jouw ouders zijn en niet jouw kamergenoten.
• Verminder je mate van irritatie (als je die hebt) door te onthouden dat je familie niet verantwoordelijk is voor de situatie.
• Bekijk het niet alleen als een ‘situatie’. Denk eraan dat elke persoon die hierbij betrokken is, gedachten, emoties en gedragingen heeft.
• Beoefen binnen de familie vaardigheden om conflicten op te lossen. Dit zal je in het proces van het heropbouwen van de relatie kracht geven.

Mijn huis, mijn regels?

Wanneer kinderen opnieuw thuis gaan wonen nadat ze alleen geleefd hebben, dan keren ze terug als mensen die gewend zijn geraakt aan hun eigen routine en aan een andere vorm van omgaan met de wereld. Die kan verschillen van wat ze als kind hadden. Enkele veranderingen zijn essentieel (zoals de financiën). Maar het is ook noodzakelijk dat de betrokkenen zich op psychologisch vlak aanpassen.

Het is uiteraard normaal dat men een kind of een familielid helpt. Maar er zijn toch bepaalde details waaraan je onmiddellijk moet denken wanneer je weet dat iemand opnieuw bij jou komt wonen. Want hoe duidelijker de prioriteiten, hoe beter de nieuwe levenssituatie zal werken.

• Onthoud dat de rol van een kind voor elke persoon anders is.
• Onderhandel en spreek taken en regels af om samen te leven.
• Communiceer op een heldere manier met je kind of je familielid. Ze kunnen enkele moeilijke perioden doorgemaakt hebben. Maar dat betekent niet dat je lange tijd overbeschermend moet zijn.
• Plan samen de toekomst, enkele dagen nadat ze bij jou ingetrokken zijn. Probeer te ontdekken hoe alle partijen over deze overgangsfase denken.
• Verwaarloos je eigen behoeften en routines niet.
• Praat niet uitsluitend over de periode van onafhankelijkheid of over de persoonlijke crisis. Schep momenten voor psychologische rust.
• Zorg dat je je emoties op een minder explosieve manier uitdrukt.

Zoals we kunnen zien, is opnieuw thuis gaan wonen een proces waarbij alle betrokken partijen steun en begrip moeten tonen. Want communicatie, begrip en tederheid zullen verhinderen dat iets dat op zich al ingewikkeld is, nog moeilijker wordt.