Soms is blijven te ver gaan
Er zijn momenten waarop we zouden willen blijven, waarop we alles over zouden hebben voor een reden om te blijven, maar waarop we geen andere keus hebben dan te vertrekken.
Vaarwel is een krachtig woord. Het onszelf afvragen of we zijn aangekomen bij het punt waarop er geen weg terug is, laat ons ons bezorgd voelen en we zijn moe van afscheid nemen, dus plaatsen we doorlooppuntjes waar één punt zou moeten staan, hoewel het ons pijn doet om dat te doen.
Het is een kwestie van emotionele gezondheid. Op de een of andere manier moeten we, als we willen dat alles hetzelfde blijft, alles laten veranderen. Afscheid nemen schudt onze zielen door elkaar, maar het is de enige manier om het raam van de pijn en teleurstelling te sluiten.
“En op een dag, toen je het niet verwachtte, ben ik vertrokken.
Zonder een afscheid, zonder waarschuwing, zonder verwijt
Want soms is blijven te ver te gaan.”
-La Luz de Candela-
Soms moet je kiezen in het leven, soms kiest het leven voor je
Nu ga ik.
Ik kan nu op elk moment gaan.
Ik denk dat je het zult merken, ik denk dat je zal vragen wat er mis is gegaan.
Ik heb dit niet gekozen, maar ik heb niet de kracht om te vechten.
Ik heb mijn beslissing een lange tijd geleden genomen. Ik heb mijn beslissing gisteravond genomen.
Als een slang zijn huid verliest, moet hij tussen twee nabijgelegen stenen door, die hem fijnknijpen, krabben en helpen om de huid te verwijderen. Dit zal veel pijn veroorzaken, maar het zal ook helpen om zich te ontdoen van het oude om ruimte te maken voor het nieuwe.
Het is het einde van een proces en het begin van een ander. En op deze reis lijden we. Maar als we weerstand bieden, zal de bezorgdheid toenemen, omdat we vasthouden aan iets dat ons tegenhoudt. We houden wat we niet nodig hebben en we maken geen ruimte voor iets nieuws om mee te gaan.
Het is normaal dat we ons verzetten tegen het nemen van die stap, maar het is duidelijk dat wanneer we afscheid durven te nemen, wanneer we beginnen gezonde en positieve relaties op te bouwen, we het gevoel van emotionele leegte dat vanbinnen aan ons knaagt stoppen en we beginnen om de mensen die het verdienen echt te waarderen in ons leven.
Laten gaan is jezelf aan laten komen
“Het is altijd nodig om te weten wanneer een periode van je leven is afgelopen. Als je erop aandringt om er langer in te blijven dan nodig is, zal je je gevoel van geluk en rust verliezen. Het sluiten van cirkels of het sluiten van deuren of het sluiten van hoofdstukken, hoe je het ook wilt noemen.
Wat belangrijk is, is dat je ze kunt sluiten en dat je momenten in je leven die voorbij zijn, los kan laten.
We kunnen niet in het heden zijn, als we naar het verleden verlangen. Zelfs niet als we ons afvragen waarom. Wat gebeurd is, is gebeurd en je moet het laten gaan, je moet ontsnappen. We kunnen niet eeuwig kinderen zijn of verlate tieners of niet-bestaande medewerkers. We kunnen geen banden hebben met mensen die geen banden met ons willen hebben.
Deze dingen gebeuren en je moet ze laten gaan!”
-Paulo Coelho-
Stel je voor dat je de ketens die je tegenhielden hebt laten krimpen tot de grootte van een ballon. En dan laat je ze gaan; je kijkt toe terwijl ze naar de hemel zweven en uit het zicht verdwijnen, je glimlacht en voelt een grote innerlijke vrede.
Het is waarschijnlijk dat na het afscheid nemen iets in je is gebroken, maar dit is de enige manier om nieuwe dingen te verwelkomen in je leven, dingen die echt de moeite waard zijn.
Want als je dapper genoeg bent om afscheid te nemen, zul je beseffen dat een last van je schouders zal vallen. Misschien is dat omdat je jezelf hebt toegestaan om je ideale temperatuur te bereiken, in plaats van die intense kou of die verzengende hitte waarin je hiervoor leefde.