Omarm en heel je innerlijke kind
Mijn innerlijke kind zit nog steeds in mij. Hij is niet weggegaan, hij is de stem die ik hoor wanneer ik het mezelf toesta om vrij en opgewonden over dingen te zijn. Hij die me vraagt om de emotionele wonden van het verleden te helen…
We horen vaak uitdrukkingen als ‘de behoefte om ons innerlijke kind te helen’. Onze vroege jaren en de ervaringen die we hebben als kind zullen een groot deel van onze persoonlijkheid, onze waarden, emotionele evenwichtigheid en zelfvertrouwen vormen.
Deze vroege herinneringen kunnen schaduwen van angst en bezorgdheid worden of ze kunnen herinneringen zijn aan een volle en gelukkige kindertijd die ons bijblijven naarmate we volwassen worden.
Het is daar, in dat verborgen hoekje van ons wezen, waar het kind zich verstopt. We doen allemaal alsof we zelfverzekerde volwassenen zijn, goed beschermd door onze wapenuitrusting van grote krijgers, geschikt om deze complexe wereld te confronteren. Maar vaak genoeg wanneer we onze ogen sluiten, weten we dat we iets missen. Dat iets ons pijn doet en een wond veroorzaakt die niet aan de buitenkant, maar aan de binnenkant zit.
In ieder van ons zit een kind met een verschillende mate van onvervulde behoeften.
Mijn innerlijke kind en zijn emotionele verleden
Het is mogelijk dat meer dan één persoon zal lachen of iets grappigs zal zien in de term ‘innerlijk kind’. Voor velen wijst deze uitdrukking op zwakte, onschuld en naïviteit.
”Volwassenen weten alles en kinderen weten niets,” denken ze. En sommige mensen beoordelen de kindertijd ten onrechte als ‘een fase van zorgeloosheid en absoluut geluk‘.
Onze kindertijd omvat onze eerste ervaring met het leven. Het is hier dat we onze eerste vragen stellen en onze eerste antwoorden ontvangen. Als we tijdens deze periode worden omringd door afstandelijkheid, verdriet of verlating, dan kan dit ons in de weg staan bij het worden van emotioneel zekere volwassenen.
Om te groeien met volwassenheid en geluk, moet elk kind een gezonde gehechtheid ontwikkelen waar oprechte liefde bestaat die veiligheid biedt bij elke stap, elke val en elke adem in elk van hun eerdere ervaringen. Als de band die we ontwikkeld hebben met onze ouders niet goed is, dan zullen al deze vroege ervaringen ons op de één of andere manier aantasten.
De kindertijd staat niet altijd gelijk aan geluk of onverschilligheid. Niemand wordt de garantie geboden van fysiek en emotioneel welzijn alleen door ter wereld te komen.
Kind zijn is nooit makkelijk, omdat we allemaal de steun van iemand nodig hebben om te leren lopen, onze eerste lettergrepen uit te spreken en te weten dat onze angsten en bezorgdheden kunnen worden uitgewist door knuffels en de juiste woorden.
De verzoeken van ons innerlijke kind
Het is al duidelijk dat we zouden moeten erkennen dat we allemaal een innerlijk kind hebben. Het is belangrijk dat we weten wat hij ons misschien vraagt.
- Je innerlijke kind zou je kunnen vragen om bepaalde aspecten van het verleden op te lossen.
- Je hebt misschien enige uitleg nodig over een gebeurtenis tijdens jouw kindertijd die vergeving vereist of die vereist dat jij iemand vergeving biedt.
- Het kan ook zo zijn dat je geen emotionele verwaarlozing uit het verleden hebt om op te lossen. Nu vereist ons innerlijke kind wederom dat we vrijer zijn in ons dagelijkse leven.
- Je moet het jezelf toestaan om je realiteit een beetje relatiever te maken, dus laat je zorgen achter, evenals je stress…
- Wees spontaner, sta het jezelf toe om wat meer te lachen, wat van je verloren onschuld terug te winnen en daarmee ook je opwinding.
- Ons innerlijke kind eist ook liefde. Heb lief en wees geliefd. Versla je bezwaren, je schaamte of je grijze volwassen verschijning en gun jezelf wat emotionele vrijheid.
Hoe we ons innerlijke kind helen
Het hele emotionele helingsproces vereist volledige en oprechte overtuiging van onze kant. Niemand kan vrij zijn door middel van geweld.
Het zou duidelijk moeten zijn dat we een bepaald probleem niet kunnen oplossen als we onszelf er niet eerst van overtuigen dat we er één hebben. Denk bijvoorbeeld aan je dagelijkse leven…
Heb jij last van veel stress? Ben je de hoop verloren? Heb je het gevoel dat je partner, hoe hard hij of zij het ook probeert, je niet gelukkig maakt? Ontbreekt er in jou een soort liefde die je niet kunt definiëren?
De volgende kleine visuele en emotionele reconstructie-oefening kan op vele manieren helpen.
1- Gebruik een foto van toen je klein was, toen je zeven of acht jaar oud was.
2- Laat de herinneringen bij je terugkomen. Roep in stilte deze jaren op en voel je vrij, zodat de emoties en beelden tot je komen.
3- Visualiseer jezelf nu als dat kind. Het zijn jullie twee, jij als ‘volwassene’ en als ‘kind’, die tegenover elkaar staan.
4- Vraag hem of haar wat hij of zij nodig heeft, wat hij/zij wil, wat hij/zij mist. Vraag aan wat het hem of haar ontbreekt en wat hij/zij graag zou willen om zich vrij en compleet te voelen.
Reflecteer hierop. Het zal je zeker helpen.