Leer je kinderen te waarderen wat ze hebben

Leer je kinderen te waarderen wat ze hebben

Laatste update: 15 oktober, 2016

Wanneer we zelf in onze jeugd ergens tekort aan kwamen, een bepaald gebrek ervoeren, dan is het vaak zo dat we er alles aan willen doen om te voorkomen dat dit voor onze eigen kinderen ook het geval is. Hierdoor maken we soms de fout om onze kinderen veel te veel te geven, te veel cadeautjes, ‘zodat het ze nergens aan ontbreekt’. We moeten onze kinderen echter juist helpen om de vluchtige waarde van materiële dingen te begrijpen alsook wat de waarde is van wat ze hebben ten opzichte van de waarde van hetgeen ze willen hebben.

Misschien zijn we lekker een dagje aan het winkelen en lopen we een winkel in waar we vervolgens een cadeautje kopen voor ons kind. Opgewonden nemen we het cadeautje mee naar huis (soms zijn ouders nog blijer wanneer ze de verbazing zien op het gezicht van hun kind dan het kind is wanneer hij zijn cadeautje krijgt) om erachter te komen dat onze blije zoon of dochter zich niet eens bewust is van het belang dat het cadeautje heeft.

Hij blijft volkomen geconcentreerd op wat hij aan het doen was, waarschijnlijk iets op zijn mobiele telefoon, tablet of computer. Misschien zijn we hierdoor in eerste instantie een beetje teleurgesteld en misschien zelfs verdrietig. We hebben namelijk hard gewerkt om ervoor te zorgen dat we onze kinderen alles kunnen geven en blijkbaar weten onze kinderen niet eens hoe ze dit soort dingen moeten waarderen.

Natuurlijk hebben ze een kamer vol spullen om mee te spelen (hoewel ze dit nauwelijks echt doen), waardoor het moeilijk voor ze is om aandacht te schenken aan iets nieuws of om dankbaar te zijn wanneer ze iets krijgen. Het is aan ons, als volwassenen, om onze kinderen te helpen in te zien welke opofferingen ervoor hen gemaakt zijn en om ervoor te zorgen dat ze de dingen die ze krijgen ‘verdienen’.

Dit betekent niet dat ze al op jonge leeftijd op zoek moeten gaan naar een baan, maar wel dat ze moeten leren dat in het leven niets zomaar uit de lucht komt vallen, behalve de regen. En dat het moeite vereist om de dingen te krijgen die ze willen. Dit kan wellicht streng overkomen op een kind dat nog op school zit, maar we doen onze kinderen een groot plezier door ervoor te zorgen dat ze zich dit concept eigen maken.

Vaak hebben we zelf niet eens door dat onze kinderen van alles krijgen zonder interesse te tonen in waar het eigenlijk allemaal vandaan komt, hoeveel moeite het heeft gekost om het geld te verdienen om deze spullen überhaupt te kunnen betalen, hoe het precies in hun handen terecht is gekomen etc.

Kind in Kamer vol Speelgoed

Zelfs als we financieel gebakken zitten, is het nog niet nodig om onze kinderen de gewenning aan te leren dat ze alles krijgen wat ze maar willen. We kunnen nooit weten of we in plotseling ineens tegenslag zullen krijgen en of onze financiële situatie in de toekomst nog wel hetzelfde zal zijn. Als dit gebeurt, hoe kunnen we onze kinderen dan leren te begrijpen dat we het misschien wel willen, maar dat we helaas geen nieuw speelgoed, videospelletje of telefoon voor ze kunnen kopen?

Hoe we onze kinderen kunnen leren om te waarderen wat ze hebben

Om er zeker van te zijn dat je kleintjes zich bewust zijn van de prijs die aan bepaalde dingen verbonden zit (niet in de zin van geld, maar juist in de zin van de moeite die het kost of het stellen van prioriteiten) en om ervoor te zorgen dat ze geen machines worden die elke dag om iets nieuws vragen, is het verstandig om de volgende dingen te onthouden:

Geef je kinderen verantwoordelijkheden in het huishouden

Vanaf dat kinderen drie jaar oud zijn, kunnen ze al bijdragen aan huishoudelijke taakjes en een deel van de verantwoordelijkheid dragen, hoe klein dit deel ook is. Als eerste verantwoordelijkheid geef je ze natuurlijk niet de taak om de glazen op te ruimen of om de ramen te lappen, maar misschien kun je ze bijvoorbeeld leren om hun schone kleren naar hun kamer te brengen.

Beetje bij beetje kun je ze naarmate ze ontwikkelen steeds meer taakjes geven, die passend zijn voor hun leeftijd. Let echter wel op. De beste manier om dit soort gedrag te ondersteunen, is niet door je kind te belonen met materiële spullen, maar juist met woorden en speciale erkenning, waardoor ze trots op zichzelf zijn.

Koop niet alles voor ze waar ze om vragen

Reclames op tv die gericht zijn op kinderen zijn bedoeld om kinderen het idee te geven dat ze hetgeen ze zien op tv zelf ook willen hebben. Het is zelfs zo dat speelgoed in reclames wordt neergezet als dingen waar ze eindeloos plezier aan kunnen beleven. Als je je kinderen graat iets wilt geven dat ze willen hebben, dan kun je in eerste instantie beter even wachten in plaats van het gelijk voor ze te kopen.

Neem gerust de tijd voordat je hun verzoek doorvoert. Zorg ervoor dat het iets is dat ze echt willen hebben en niet dat ze er gewoon om vragen, omdat ze er net een reclame van hebben gezien op tv of omdat hun vriendjes op school het ook hebben. Probeer je liefde voor je kinderen niet over te brengen door alles voor ze te kopen wat ze maar willen. Laat je liefde zien door middel van aandacht en genegenheid.

Stel een budget vast

Wanneer onze kinderen wat ouder worden en in staat zijn om prijzen en het concept van geld te begrijpen, kunnen we met ze praten over wat de dingen waar ze om vragen eigenlijk kosten. Laat je kinderen helpen bepalen wat belangrijk is om te kopen en als het kan (en ze het verdienen) geef je ze dan een klein beetje zakgeld, zodat ze gewend kunnen raken aan het beheren van hun eigen beperkte rekening.

Probeer tot slot dus om niet in de val te lopen van de wens om te kunnen zeggen dat jouw kind nergens tekort aan komt. Geld en cadeautjes zijn namelijk niet de dingen die ons liefde en geluk schenken. Onthoud dat wanneer er te veel van één ding is, er vaak iets anders ontbreekt. Iets waar we te veel van hebben kan niet de plaats innemen van iets dat we helemaal niet hebben.


Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.