De jeugd is geen levensfase, maar een levenskracht
Je kunt het niet vaak genoeg zeggen: het opbouwen van jeugdigheid is een kunst, een gave. De gave om de bladzijden van een kalender af te kunnen scheuren met kracht en redenen te verzamelen om een iedere dag een jeugdige geest te behouden.
Opgebouwde jeugd is iets waardoor je het leven op een vurigere maar toch reflectieve manier bekijkt, waarbij je tevreden bent met wie je bent en tegelijkertijd het verleden mist. Je ziet dingen op hetzelfde moment ook heel helder.
Met de leeftijd komen niet alleen rimpels, maar ook het vermogen om sterk en resistent te zijn. Je krijgt de edelheid van iemand die iedere dag over zijn of haar prestaties nadenkt met de volwassenheid die wordt gereflecteerd in de lachrimpels die zijn ontstaan.
Rouw niet om het ouder worden, het is een privilege dat velen niet hebben
Ouder worden terwijl je jeugd opbouwt is een geweldige prestatie,want dit impliceert het leren beschermen van je identiteit en je verliezen met kracht te omhelzen. Het verzamelen van je jeugd betekent ook dat je paden bouwt en de velden die je hebt gevoed ook bezaait, zodat je de tuin van je kasteel kunt bouwen.
Gedurende je hele leven heb je geleerd hoe je het beste je problemen kunt oplossen, hoe je jezelf in de schoenen van iemand anders kunt verplaatsen of hoe je flexibeler kunt zijn ten opzichte van veranderingen.
Opgebouwde jeugd zorgt ervoor dat je resistent bent tegen de pijn van het verleden en het laat je genieten van de toekomst, waarbij je goed gebruikt maakt van de tijd.
We kunnen niet om het voorbij gaan van de tijd rouwen, dat zou te gek zijn. Waarom zouden we onszelf willen beroven van de kans om te leven?
Hoe oud ben ik?
Ik ben op die leeftijd waar je dingen rustiger bekijkt, maar met het belang om te blijven groeien.
Ik ben op die leeftijd waar je je dromen begint te strelen met je vingertoppen en je illusies hoop worden.
Ik ben op die leeftijd waarin de liefde soms een gekke opwelling is, bang om in het vuur van een gewenste passie verloren te gaan. En andere keren is het een oase van rust, zoals een zonsondergang op het strand.
Hoe oud ben ik? Ik heb geen nummer nodig om het te definiëren, want met de verlangens die ik heb bereikt, de tranen die ik heb vergoten tijdens de reis als gevolg van gebroken dromen en hoop…
Ze zijn veel meer dan een nummer waard.
Wie kan het wat schelen of ik twintig, veertig of zestig word!?
Waar het om gaat is de leeftijd die ik me voel.Ik ben de leeftijd die ik moet zijn om vrij en zonder angst te leven.
Om door te gaan volgens het pad, omdat ik de ervaring die ik heb opgedaan en de kracht van mijn verlangens bij me draag.Hoe oud ben ik? Wie kan het iets schelen?!
Ik ben de leeftijd die nodig is om los te laten van angst en te doen wat ik wil en voel.-José Saramago-
Tussen jeugd en ouderdom is er een moment genaamd het leven
Jeugd (opgebouwd of niet) heeft geen leeftijd, maar het is een moment dat al te snel voorbij gaat. Dat is waarom we er gebruik van moeten maken door een leven te leiden waarbij we routine continu uitdagen.
Met de tijd zul je leren dat tolerantie de beste godsdienst is en dat je je verhaal niet twee keer kunt schrijven. Dus denk goed na voordat je begint met schrijven, terwijl je veel dingen nog wilt wissen.
We worden nog ouder door de lafheid van het niet ontwerpen van onze eigen landkaart omdat we bang zijn fouten te maken. Denken in het heden en niet in het verleden is een manier om jeugd op te bouwen en daarmee de rust van iemand die weet wat hij of zij heeft geleerd.
Dit is waarom de jaren soms een balsem worden voor de pijn van de ziel. Pijn die we jaren bij ons dragen en die we moeten genezen, zodat het ons niet verwoest.
Dankzij de volwassenheid die de opgebouwde jeugd ons biedt, weten we dat loyaliteit tot ware familie leidt en dat afstand alleen maar lichamelijke knuffels weerhoudt, maar geen mentale.
Als je jeugd opbouwt, leer je om van andere dingen te genieten. Degene die er echt toe doen, zoals dichtbij de mensen zijn van wie we houden en gewoon van hun gezelschap genieten.
Met andere woorden: we leren om de kleine dingen op prijs te stellen en geduldig onze spannende reis voort te zetten. Want we weten dat als we jeugd opbouwen, we leven opbouwen. Het kan ons niet schelen of we grijs worden en rimpels krijgen, want wat echt belangrijk is is dat we iedere dag een beetje groeien.