Hoe vinden we kracht in moeilijke tijden
We hebben allemaal tijden meegemaakt waarin we het gevoel hebben gehad dat het gewicht van de hele wereld op onze schouders rustte en het was heel zwaar.
We hebben zeker dit fenomeen ook gezien bij anderen. We hebben het op hun gezicht gezien, in hun gebaren, in hun handen, in hun trots, in een uitstraling van pijn die hun ziel verliet.
We hebben ook mensen gezien die zijn gevallen en die het niet toelieten dat ze werden verslagen en ook mensen die, bij wijze van contrast, excuses hebben bedacht toen het moeilijk werd.
“De mooiste mensen die ik heb ontmoet, zijn degenen die bekend zijn met nederlaag, bekend met lijden, bekend met strijd, bekend met verlies en die hun weg hebben gevonden uit de diepte. Deze personen hebben een waardering, een gevoeligheid en een goed begrip van het leven dat hen vult met mededogen, nederigheid en een diepe, liefdevolle zorg. Mooie mensen komen niet uit het niets.”
-Elisabeth Kübler-Ross-
Er zijn mensen die kracht vinden van binnenuit en triomfantelijk de verlichte glimlach van een ervaren speler naar voren brengen; een speler die weet dat hij de beste kaart voor het laatst moet bewaren, zodat het spel in zijn voordeel verandert. Zelfs als het erop lijkt dat hij gaat verliezen, kan hij het omdraaien.
Het is niet zo dat deze mensen ontzettend sterk zijn of dat ze hun gevoelens afschermen of hun pijn verbergen. Deze mensen hebben gewoon de oprechte toewijding om het beste uit hun leven te halen.
Tijdens moeilijke momenten willen deze mensen, net zoals jij en ik, eigenlijk het liefste gewoon hun ogen sluiten en zichzelf laten vallen. Ze willen het opgeven met de hoop dat er aan het einde van de tunnel een waterbed is waarop ze uit kunnen rusten totdat hun kracht terug komt. Maar dat doen ze niet.
Het vinden van dit steunpunt is voor velen een moeilijke taak. Stel je een alleenstaande moeder voor met twee kinderen die net haar baan heeft verloren en geen nieuw werk kan vinden.
Aan het begin zal ze natuurlijk naar een baan zoeken met een illusie die nog niet aangetast is door de tand des tijds. Maar als ze niets vindt, zal deze illusie eindigen en ze zal zich gaan afvragen waarom ze maar door blijft vechten als er niets verbetert de volgende dag.
Waarschijnlijk denkt ze op dat moment aan haar kinderen. De liefde die de mentale grenzen overstijgt van degenen die, op andere momenten, zich eraan zouden overgeven. Ze zal voelen dat er geen andere manier is, geen andere weg en dat ze het nooit zal opgeven als het meest waardevolle in de wereld van haar afhankelijk is.
Interessant genoeg komt er in deze situaties een vreemde manier van denken naar boven die de “denkfout van de gokker” wordt genoemd. Wat is deze foute overtuiging?
De persoon die volgens deze redenering denkt, denkt net zoals een kaartspeler dat het feit dat hij al veel heeft meegemaakt ervoor zorgt dat hij de volgende keer wel geluk zal hebben. Het is deze inschatting van waarschijnlijkheid die ervoor zorgt dat er hoop is en de strijd doorgaat.
Op andere momenten vinden we kracht in de offers die we maken. Dit gebeurt tijdens die momenten dat we denken dat alles wat we hebben geïnvesteerd en alles wat we hebben opgebouwd de reden wordt dat we niet op kunnen geven. In zulke gevallen kunnen we aannemen dat we lang geleden hebben besloten onszelf geen andere mogelijkheid te geven, hoe slecht de situatie ook werd of hoe gevaarlijk de weg ook was.
Op deze manier hebben we het risico van het pad dat we hadden gekozen al geëvalueerd en op dat moment accepteren we het als het lot van onze principes, of het nu onze grootste overwinning was of onze meest rampzalige nederlaag.
Op een bepaalde manier zijn deze onzichtbare, hartverscheurende en oprechte manieren datgene wat ons hart beschermt tegen de kou, zelfs als die door lijkt te dringen tot op het bot.